The Way She Look at Me

Chapter 14 - Harana

Chapter 14.

The light coming from the sun that passes through the window wakes me up. Making me sort of uncomfortable. Gusto ko pa sanang matulog pero naalala kong dito nga pala natulog 'yung suicidal na babae kaya tumayo na ako.

But she's nowhere to be found in my room. Wala na siya sa kama ko o sa banyo ng k'warto ko. I think she leave earlier than I expected.

Naghilamos muna ako bago bumaba sa hagdan. Nakita ko pang naka-awang ng kaunti ang pintuan ng k'warto ni Cassy. Palatandaan na nakalabas na siya ng k'warto niya.

Pagkababa ko sa kusina, tumambad sa akin ang maraming pagkain. More foods than usual breakfast kaya napatingin ako kay Mama na nag-aayos nito. Mukhang hindi niya ako napansin dahil nakangiti itong nag-aayos ng mesa. Naka-alalay naman si Manang Lora sa kaniya at tumutulong sa paglalagay ng mga baso.

"Ma? Anong meron? Bakit ang daming pagkain?" Tanong ko kaya lumingon na siya sa akin. She smiled sweetly, sweeter than the usual. "You're being weird ma," dagdag ko pa kaya sinimangutan niya ako. "That's better. You look normal."

"Minsan na nga lang ako ngumiti ng ganito, kontra ka pa!" Aniya kaya natawa akong lumapit sa kaniya.

"Ano ngang meron?" Tanong ko habang tinitingnan ang mga nakahain sa mesa. There's bacon, egg, ham, hotdogs, breads and foods I want to ignore but I can't because of it's smell. It really attracts the hell of me.

"Uy Mr. Pogi!"

Agad akong napalingon sa bandang kusina kung saan papalabas si suicidal girl. May hawak siyang malaking transparent bowl na punung-puno ng kanin. Dinala niya 'yun sa may lamesa at doon nilapag. "You're still here?" Hindi makapaniwalang saad ko.

Hindi agad siya nakasagot dahil nakatingin siya sa akin. Napatingin tuloy ako sa suot ko bago muling ibalik sa kaniya ang tingin ko. Pero umiwas na siya ng tingin. That's when I realize na nakaboxer nga lang pala ako at sando. Hindi ako nakakatulog ng hindi kumportable sa suot kaya kahit sa k'warto ko siya natulog, wala akong pakialam. After all, it's still my room and I'm in our house. I think I have the rights. Mukhang hindi sanay ang suicidal girl. Pero sabi niya may kuya siya. Hindi ba nagboboxer ang kuya niya?

"Yes? Why? Ayaw mo ba?" Sabi niya nang hindi nakatingin sa akin.

"No... it's not that. Nagulat lang ako," I stated.

"Calvin, hindi mo naman sinabi sa akin na mahilig pa lang magluto itong kaibigan mo. Naparami tuloy ang luto namin dahil naparami rin ang k'wentuhan namin," natutuwang sabi ni Mama. "Gusto ko na siya para sa'yo," dagdag pa ni mama.

"Ma!" Bumungisngis lamang siya bago umupo sa isang upuan.

"Let's eat na. Lumalamig na ang pagkain," sabi ni Mama kaya umupo na rin kami ni suicidial girl.

"Ikaw lahat nagluto nito?" Tanong ko sa kaniya. Tumango naman siya. "Akala ko marunong ka lang magbake," I whispered nang maalala kong binigyan niya ako ng cupcakes noon. Which happens to be a trash dahil... shit. "Where's Cassy?" Tanong ko na lamang para mabura ang mga ala-ala sa isip ko. Ayoko nang alalahanin pa ang mga 'yon. Feeling ko, sobrang sama ko nang mga panahon na 'yon.

"She's with your papa. Ang sabi nila bibili sila ng pandesal. Pero mukhang hindi lang pandesal ang binili nila," kibit balikat na sabi ni Mama kaya hindi na rin ako sumagot. Nanatili kaming tahimik habang kumakain.

"Manang Lora, hindi ka pa po ba sasabay sa amin?" Tanong ko kay Manang Lora na nagsasalin ng tubig sa mga baso namin.

"Mamaya na ako Calvin. Hihintayin ko lang si Mara. Nagwawalis pa kasi sa labas," tugon niya. Si Mara ang isa pang katulong namin. Mas bata ito kumpara kay Manang Lora at laking probinsiya. Kakabakasyon lang nito at ngayon na lang ulit bumalik.