The Way She Look at Me

Chapter 18 - Ligaya

Chapter 18.

"Pasensiya na talaga, hindi kasi tayo makakapasok sa loob. Wala sa akin ang susi," pagsosorry ko kay Liwhatever habang nakatingin kaming pareho sa malaking pintuan sa harapan namin. Mukha talaga itong palasyo kung wala lang ang lapida na nasa ibaba nito.

"Ayos lang ano ka ba," tugon niya kaya sinuklian ko lamang siya ng ngiti. Nanatili kaming tahimik. Puro buntong-hininga lang ang nagawa ko dahil hindi ko naman alam kung anong dapat sabihin at kung may dapat bang sabihin. Isa pa, ang gusto lang naman ni Liwhatever ay makilala si Angelica. "Mahal na mahal mo talaga siya ano?"

Napalingon ako sa kaniya bago ngumiti at tumango. "Yes, I love her so much that I am willing to be in there with her," I said. Letting my tears pour down to my cheeks. Wala naman akong pakialam. Kaibigan ko naman 'tong kasama ko. Napatawa ako nang makita ang ekspresiyon ni Liwhatever. Parang hindi siya makapaniwalang umiiyak ako sa harapan niya. Gulat na gulat siya. "Don't be shocked if I cry. Everbody does."

"A-alam ko. Pero ito ang unang beses na nakita kitang umiyak," she said almost whispering.

"I guess I'm just being me. Ang weird naman siguro kung itatago ko pa sa'yo ang tunay kong ugali. Besides, we're here right beside to Angelica. Alam kong gusto niyang makilala mo lalo ako..." sabi ko bago umupo sa madamong lupa. Malinis naman dito at may lamp for every hundred meters kaya maliwanag sa bawat p'westo. Nakita kong umupo rin sa harapan ko si Liwhatever.

"...I'm Calvin Herrera, a weak student of our former school, and undeserving boyfriend," natatawa kong saad sa gitna ng bawat pagtawa ko. Nanatiling tahimik ang kasama ko. Mukhang wala siyang planong sumabat sa lahat ng sasabihin ko. I just shrugged my shoulders and started to cry like a baby. "I'm sorry if I'm acting weak again, Angelica. Alam mo naman na sa tuwing kasama kita, tsaka lang ako nagiging totoo sa sarili ko. And now, I'm with you again. Ako nanaman si Vin mo. Ako nanaman 'yung mahina at lampang boyfriend mo. I'm so sorry..."

Gamit ang likod ng palad ko, sinusubukan kong punasan ang lahat ng luha sa mukha ko. Pero ang tangi ko lang nagagawa, ay ang bawasan ito dahil patuloy ito sa pagtulo.

"Angelica... it's almost 2 years. Pero hindi ko pa rin alam kung paano magiging masaya. Wala ka na kasi e. Hindi na ulit ako naging masaya katulad ng dati. Katulad noong mga araw na kasama kita. I can't be happy cause I don't want to be happy. Hindi ko m-matanggap na nandiyan ka ngayon, d-dahil sa akin," I said. I can't help but to cry and cry and cry. Para akong batang inaway ng kalaro at hindi pumapayag na hindi makaganti. I pity myself dahil ngayon ko na lang ulit nagawang umiyak nang ganito. After her burial, nawalan ako ng ganang umiyak. Pero ngayong may pagkakataon na para irelease lahat ng sakit at luha na naipon sa halos dalawang taon na pagpipigil, hindi ko na palalagpasin pa.

"C-Calvin. I know wala akong alam sa nangyari sa inyo. But I'm willing to listen. Kahit hindi mo na sabihin ang mga nangyari dahil past na 'yon. I want to know your pains. I want you to feel that I'm here," she said. Napangiti ako kahit pa basang-basa na ang buong mukha ko ng luha. "Hi-hindi ako sanay makita kang ganiyan," dagdag pa niya kaya natawa ako ng bahagya habang humihikbi.

"Me neither. Ngayon nalang ulit ako nakaiyak after two years of holding these tears. Ngayon ko lang naramdaman na sobrang sakit na pala. I used to believe na kapag ako lang ang may alam ng nararamdaman ko, magiging ayos din ako. Dahil ako naman ang may kagagawan kung bakit ako nasasaktan ngayon. Dapat ako rin ang makaisip ng paraan kung paano ito maghihilom. Pero nagkamali ako. The worst part of believing is when you believed to something that isn't right..."

"...alam mo, tama lang naman na nararamdaman ko ang sakit na 'to. Ako naman ang may kasalanan kung bakit namatay si Angelica. It's all my fault and I can't tell anyone that's it's me behind Angelica's death!" Natatawa kong saad habang patuloy pa rin sa pagiyak. "Hindi ko kayang sabihin sa lahat na ako, si Calvin Herrera, ang dahilan kung bakit namatay ang girlfriend niya. Ang kaisa-isang babae na minahal niya sa buong buhay niya."