NEFES

• HASTANE •

ESİL'DEN;

"Tamam," Sesi mi titriyordu Erkin'in anlayamamıştım.Belki de bu konuşmayı hiç yapmamalıydım. "Şuan istemediğimi söylersem ailen üzerine daha çok gelir,ne yaptın adam neden istemiyor diyebilirler.
Açıkçası ben de evlenmeyi hiç mi hiç düşünmüyorum.Annemin baskısıyla geldim o gün de zaten.Başkasının sevdalısına da gözümü değdirmem merak etme.İstemeye kadar dayanalım sonra bir sorun çıkarıp ayrıldığımızı söyleriz."

••
İsteme gecesi Erkin'lerin evi;

"Oğlum beğendin mi bakalım kızı?" Ayşe hanım oğlunun yüzündeki gülümsemeyi gördükçe keyifleniyordu.Bu yaşına kadar hangi kız varsa istemede Erkin'i gördükten sonra topal olduğu için ertesi günü vazgeçiyorlardı.
Bu kız inşallah böyle olmaz diye geçirdi içinden kadın.Oğlu çok yakışıklıydı,içi de dışı gibi güzeldi.Bacağı yüzünden oğluna yapılanları kaldıramıyordu.

"Beğenmiş,beğenmiş baksana sırıtıp duruyor." Şermin ise adamla uğraşmaya devam ediyordu.Çok seviyordu bu adamı.Eşinin abisi olmasına rağmen sanki kendi abisiymiş gibi hissediyordu.Erkin hep koruyup kolluyordu onları. "Yenge!" gülümsemesini bastırmaya çalışıyor ancak başaramıyordu.Ev halkı o akşam çok mutluydu.Ama yarın kadının adamla yapacağı konuşma adamın içindeki her şeyi söndürecekti.Yine istenmediğini hatırlayacaktı.Ama annesine gelip isteme sonrası yine bir kadın vazgeçti demek istemiyordu.Gururu kırılıyordu artık.

"Valla hanım hanımcık bir kızdı maşallah benim gelinime." Annesi kızı çoktan benimsemişti.Bu aile o kızı çoktan benimsemişti...

••

Ama Esil kendini kötü hissediyordu.adamı üzdüğünü düşünüyor üzülüyordu. "İsteme ne zaman olacakmış?" dedi Esil. Erkin hesabı isteyip Esil'e döndü. "Annemler 1 ay sonra diyorlardı."

"Tamam.Teşekkür ederim Erkin.Çok teşekkür ederim." Masanın üstündeki eline yavaşça elimi koyup teşekkür edercesine tuttum elini.Niye böyle hissediyordum.Ona dokunmak niye kötü hissettirmemişti.Bakışlarımı ellerimizden çekip ona çıkaracağım an Erkin elini hızla çekti.Kendimi çok kötü hissettim.
Ben de elimi çektiğimde hesap gelmişti.
Suratına bakamıyordum.Cüzdanımı çıkarıp kendi çayımın parasını koyduğumda Erkin'in bakışlarını üstümde hissettim.Yengemin zorla elime sıkıştırdığı parayı cüzdanıma
koymuştum.Gözlerimi ona çıkarmıyordum. "İki çay içtik zaten.Bunları ben ısmarlayayım diğer gelişimizde sen ısmarlarsın."

Az önceki cesaretle elini tutmamın utancını yaşadığımdan itiraz edemedim.
Kafamı salladım.Parayı geri alıp cüzdanıma koydum ve kalktık.İkimizde topallaya topallaya yürüyorduk ve bu etrafımızdaki bakışların hepsini bizim üzerimizde topluyordu.Halimize gülesim gelmişti. "Biz böyle akşama kadar arabaya anca yürürüz." diyip güldüğümde onu da güldürmeyi başarmıştım.

Arabaya bindik. "Çok güzel olmuşsun bugün." dediğinde ellerimi elbisemin eteklerinde gezdirdim. "Ben de çok beğendim.Hem iyi
ki böyle giyinmişim.Burası şık bir yermiş."
Sessiz kalıp başını salladı.Ben de ne çok konuşuyordum böyle.Azıcık susmayı öğrenip adamın kafasını şişirmemem gerekirdi. Elbisemi beğenmesi hoşuma gitmişti.Ahmet hiç böyle değildi.Beni kısıtlamayı seviyordu ama ben bundan hiç haz etmiyordum.Köy yerinde çok görüşemiyorduk zaten.Arada bir bakışmalar,köşelerde konuşup sonra hemen eve koşmalar...

"Hazır seni almışken bir doktora gidelim.Bileğine baktıralım." Başımı olumlu anlamda salladım.Çünkü gerçekten bileğim çok acıyordu.Hastaneye varana kadar ikimizde konuşmamıştık.Arabayı park ettiğinde yavaşça indim.Hastanenin içine girdiğimizde sıcak rüzgar yüzüme üfledi.Erkin'in yanından ayrılmadan dibinde yürüye yürüye görevlinin yanına gelmiştik.Biraz beklememiz gerektiğini söylediğinde kenardaki koltuklara oturduk. Öyle bir üşütmüştüm ki istemsizce tekrar hapşırdım.Ne zaman geçecekti acaba bu hapşırıklarım?