NEFES

• AYRILIK •

'NEFES' tahmin edemeyeceğim kadar çok sevildi.Daha 3 bölümle 2 bin okunmayı geçtik.Mükemmelsiniz.❤️

ESİL'DEN;

"Esil kendi elleriyle sen mantar sevmiyorsun diye yaptı." Annem beni överken, bir yandan da Erkin'in tabağına yaptığım dolmaları dolduruyordu. "Ellerine sağlık." dediğinde başımı tabağımdan kaldırmadan hafifçe kafamı salladım. Ayrılacaktık zaten. Ne diye burada oturmuş ailelerimizle yemek yiyorduk ki?

Yemeğimiz bittiğinde anneme ve yengeme masayı toplamaları için yardımcı oluyordum. Tam koridorun ordayken Erkin de tuvaletten çıkmıştı. Hızla yanıma gelip kolumu tuttuğunda ona baktım. "Konuşalım mı?"
Başımı olumlu anlamda salladım. "Annemlere haber vereyim, geliyorum. Sen çık istersen." O da kafasını salladığında hızla yanından geçip gittim.

Annemlere haber verip, ayakkabılarımı giyindim ve ceketimi aldım. Kapıya Erkin'in yanına çıktığımda Erkin arabasının yanında beni bekliyordu. Arabayla bir yere götüreceğini anladığımda ona bir şey demeden ön yolcu koltuğuna oturdum. O da bir şey demeden şöför koltuğuna oturdu. Aramızda sessizlik hakimdi. Bir süre öylece camdan dışarıyı izledim. Araba durduğunda ben köyün yeşillikli sessiz bir yerine geldiğimizi anladım. Arabadan indim. O da peşimden indi. "Esil, suratıma bakar mısın?!" İkimiz de çimenlerin üstünde, karşı karşıya durmuş, birbirimize kırgın bakışlar atıyorduk. "Ayrılmak istedin!"

"Ayrılmak isteyen en başından beri sendin!"

"Tamam Erkin. Ayrılalım. En doğrusu bu zaten."

"Tamam, ayrılalım. En doğrusu bu!"

"Tamam."

İkimizinde söylemek istedikleri çok fazlaydı ama konuşmuyorduk.Tam konuşmamız bitti gideceğiz sandığım an Erkin bir an da dayanamayıp sinirle bana döndü.

"Aramızda gerçekten bir şeylerin olabileceğini düşünmüştüm Esil!" Hesap soruyor gibi bir hali vardı ancak ben hala kabahatimi anlayamamıştım. "Benden azıcıkta olsa hoşlandığını..." Yutkundu.Yutkundum.Kalbim ağzımda atıyordu.Evet ondan hoşlanıyordum ama bunu onun ağzından duymak çok daha garip hissettirmişti bana. "...ve o itten ayrıldığını düşünmüştüm." 

İşte şimdi gerçekten şaşırmıştım.Kaşlarımı istemsizce çattım. "Anlamadım?" Erkin alayla yüzüme baktı. "Anlamadın?Adam karşıma çıkıp Esil benim kadınım,o benim evlenecek dediğinde ben de aynı senin gibi kaldım.
Çünkü haksız değildi anlıyor musun?Sen bana en başında söylemiştin!Aptallık yaptım!"

Ağzım açılmış,gözlerim dolmuştu.Hayır!Ben Ahmet'le görüşmüyordum ki.Nasıl Erkin'e böyle şeyler söyleyebilirdi. "N-Ne dedi sana?"
"Doğruları söyledi.Onunla birbirinize nasıl aşık olduğunuzu,.." Acı çeker gibi devam etti cümlesine. "...sana dokundu-,dokunduğunu,
evlendirsinler diye birlikte ol-.." Acı çeker gibi konuşuyor,kekeliyordu. Cümlesini bitiremedi. Gözyaşlarım yanaklarımı ıslatırken yerimden kıpırdayamıyor tek kelime edemiyordum.Ben Ahmet'le birlikte olmamıştım ki.Ahmet bana dokunmamıştı.Dudaklarımı öpmemişti.Sadece o gün evin arkasında boynumu öpmüştü.Biz Ahmet'le öyle şeyler yaşamamıştık ki!

"E-Erkin.." Başını iki yana sallayıp arabaya doğru yürümeye başladığında peşinden koşuyordum. "Erkin!Gitme!" Kolunu tutmayı başardığımda sertçe çekti. "Bitti!Bu sahte numaralarına kanmayacağım artık!İkimizi de aynı anda idare etmeye mi çalışıyorsun?!" Kalbimin parçalara ayrıldığını hissettim.İlk birkaç dakika dediklerini hazmetmeye çalışırken Erkin söylediklerine pişman olmuş bir şekilde gözlerime bakıyordu. "E-Esi-.."