Kabanata 4 - Kaayusan

114 41 2
                                    

Doon nagsimula ang pagkakaibigan naming dalawa ni Jerome. He was the only mediator I have between me and the Ocampos dahil hindi parin okay ang aking pakiramdam sa kanila. The both of us really goes well with each other. He's really a good one at dahil sa kanya ay mas napapadali ang pagtanggap ko sa lahat.

I came back to school after few days. I need to finish Grade 7 here dahil next school year pa ako lilipat sa Autumn High.

Sa school ay halos wala na akong kausapin because I chose to isolate myself from them. I think I'm slowly losing my identity and influence. Hindi ako na-bully ngunit marami naman akong naririnig na tsismisan patungkol kay daddy, ang iba nga'y bago sa aking pandinig ngunit I chose not to be affected. Some friends reached out to me just because they wanted to seek answers from the issues.

Paano ko sila sasagutin kung maging ako'y wala rin namang alam? Silence is the best answer I could ever give. Gusto ko nang lumipat because this environment still reminds me of dad.

Ayon sa napagplanuhan ay talagang pinatapos lang nila Mommy sa akin ang grade 7 doon and afterwards ay lumipat talaga ako sa school nila Jerome. Si kuya ay nanatili sa aming dating school dahil Grade 12 na siya at baka mahirapan pa ito kapag lumipat. Even though he insisted ay hindi na rin ako pumayag. Ayokong lagi silang nag-aadjust for me and since Jerome is with me, mas mapapadali naman ang lahat dahil I know for sure na hindi naman ako nito pababayaan.

"I'm Aurora Vanessa G. Ynez," nahihiyang pakilala ko sa harap ng aking mga bagong kaklase. I prepared myself for judging eyes but they welcomed me with smiles. I think it's a good start.

Agad akong naupo sa tabi ni Jerome dahil nailakad na ng mga Ocampos ang lahat. The school will keep me close to him and it's actually a good thing for me dahil baguhan ako sa school.

Sikat sa Autumn High (AH) si Jerome dahil he's like the campus crush. Hindi maitatanggi dahil sa ilang araw ko palang sa school ay makikitang angat talaga ito compared to our schoolmates.  He was taller than the other boys, moreno and he has thick eyebrows and deep dimples. Pero ang mas nakakadala kay Jerome ay ang kanyang aura at ugali. He's like a walking smile emoticon. Laging positive at masaya ang dalang aura. Sabayan pa nang pagiging achiever niya.

Hindi parin ako nakaligtas sa ilang bulungan patungkol kay daddy but it was more tolerable than my old school. Ngunit malaki ang naging epekto sa akin ng mga usapan dati kaya't I find it hard to make friends. Mabuti nalang Jerome is by my side.

I treated him as my bestfriend kahit na alam kong magiging fiancee ko rin ito kalauan. But everything changed.  It was Grade 10 when he started giving me gifts, publicly.

"Aurora, Happy Valentines," he smiled at me kasabay ng pag-abot niya ng malaking bouquet of roses. Nagtataka man ay nagawa kong ngumiti at tanggapin ito. Lalo na ng marinig ang maraming bulungan at pang-aasar sa aming gilid. Our classmates was looking at us.

"What's the meaning of this flowers? Bakit may paganito?" Bulong ko sakanya ng makarating kami sa aming upuan. I know na magiging asawa ko ito but I didn't expected that we should really act like it was real! Pwede namang ikasal nalang kami at hindi na dumaan sa ganitong stage. Ganoon naman ang mga arranged marriage cases.

"Hmm... Ano sa tingin mo?" Nakangising tanong nito sa akin at agad akong umiling. Nagawa pa nitong mang-asar at paghulain pa ako.

"Dinner later sa bahay," aya sa akin nito at agad akong tumango.

Pababa na kami ng van nila Jerome ng takpan nito ang aking mga mata.

"Hey, what are you doing?"

"Just wait," natatawang bulong nito sa akin.

Ginabayan niya ako sa paglalakad and when he removed the blindfold ay agad na tumambad sa amin ang isang lamesa na nakaayos pa for a romatic candlelight dinner. Nasa garden nila kami ngayon and even the pool has red balloons over it.

Unplanned Love - COMPLETEDTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon