Unplanned Love - COMPLETED

Wakas

"Am I a princess too, Mommy?" Excited na tanong ni Altha, ang panganay na anak ng mag-asawang Ruiz.

Nasa kwarto ito ngayon at nakahiga na sa kanyang kama. Ang ina naman niyang si Aurora ay nakayakap sa kanya dahil katatapos lang nitong basahan siya ng story book na The Sleeping Beauty. Hindi kaagad nakakatulog ang bata dahil madalas marami itong tanong.

"Of course, you're the princess of mommy and daddy," nakangiting sabi ni Aurora. She planted a kiss on her daughter's head. "So always remember that we cherish and love you."

The little girl is fascinated by what her mom said. She hugged her as well, "I love you, mommy..." Malambing na sabi nito at kasabay nito ay unti-unting pumikit ang mata nito.

Aurora started singing a song while brushing her daughter's hair.

"You are my sunshine, my only sunshine
You make me happy when skies are gray
You'll never know dear, how much I love ou
Please don't take my sunshine away."

Nang makatulog ang anak ay tumayo na si Aurora. Iniayos niya ang kumot nito at hinalikan ang anak sa kanyang noo. She smiled upon seeing her lovely daughter sleeping. She really looks like her.

Matapos ay lumabas na ito ng kwarto ni Altha at pumunta na sa kanilang nursery room kung saan ay naabutan niyang tulog si Jon at yakap-yakap ang kanilang five months old son na si Johann. Dahan-dahan niyang iniangat ang bunsong anak at inilipat sa crib. Napangiti si Aurora dahil hindi nagising ang anak.

Lumapit na ito sa kanyang asawa at pinagmasdan ang mukha nito. Her husband really looks exhausted. She planted a kiss on Jon's cheeks and that made him awake.

"Where---" Tinakpan kaagad ni Aurora ang bibig ng asawa dahil nag-ingay agad ito. Nagtatakang tumingin si Jon na animo'y nagtatanong kung nasaan ang anak kaya't itinuro ni Aurora ang crib kung saan mahimbing na natutulog ang bunso nila.

The two of them usually stay in the nursery room since they have a sofa bed there. Gusto kasi nila na mabilis nilang mapupuntahan ang anak kapag ito'y umiiyak.

Nagkatinginan ang mag-asawa, they both smiled to each other because finally, they have time for each other. Dahan-dahan silang lumabas ng kwarto. Pumunta si Jon sa kitchen nila at naghanda ng hot choco while Aurora lazily seated on their living area.

"Tulog na si Altha?" Tanong ni Jon sa kanyang asawa at iniabot na ang inumin. Tumango lang si Aurora at nagsimulang uminom.

They usually divide their works after Aurora gave birth to their second child. Ang kanilang pitong taong gulang na panganay ay nag-aadjust pa sa buhay na may kapatid kaya ginagabayan ito ng mag-asawa. Dati ay hindi ito sanay na wala ang kanyang mga magulang sa kanyang tabi kapag siya'y matutulog na. But now she understands that her parents will now take turns in being with her as she sleep.

Pagkatapos uminom ay sumandal si Aurora sa balikat ng asawa. Agad naman itong niyakap ni Jon.

"Mabuti nalang at pupunta sila Mommy bukas," masayang sabi ni Aurora at tumingin sa kanyang asawa.

Both family are both excited of the new baby since this is their first boy grandchild.

Hinahaplos ngayon ni Jon ang buhok nito, "Yeah. So we must really rest tomorrow, right?" Natatawang sabi nito.

Tumawa si Aurora, "Rest Jon ha... Ikaw talaga ha," sabi nito at kinurot pa ang asawa sa tagiliran.

Every Sunday ay dumadalaw ang parehong pamilya sa tahanan nila to help and to visit the couple and their children.

Maaga palang ay hindi na agad magkandaugaga ang mag-asawa. Umiiyak na kaagad si Johann at medyo masama rin ang gising ng kanilang panganay kaya iyak rin ito ng iyak. Buhat-buhat ngayon ni Aurora ang bunso at inaalo habang si Jon naman ang nagpapatahan sa kanilang panganay, what a morning indeed.

Hindi naman ganito ang usual mornings ng dalawa. Nag day-off rin kasi ang kasambahay nila at sa Lunes pa ang balik. Kailangan rin naman kasi nila ng mag-aalaga sa kanilang mga anak dahil parehong nagtatrabaho ang mag-asawa. CEO pa rin si Aurora sa Ynez Corporation habang si Jon naman ang nagaasikaso ng kanilang family business. But even the both of them are working they still make sure that they give their best towards their kids.

"Finally!" Masayang sabi ni Aurora nang dumating na ang kanyang pamilya. Agad na bumati ang dalawa sa kanila.

"Our only boy!" Agad na binuhat ni Leah ang kanilang bagong apo. Habang si Timothy naman ay niyakap ang kanyang anak.

"Nakakapagod daddy," sabi ni Aurora sa kanyang ama at tinawanan lang siya nito. Even though her daughter is old enough ay parang bata pa rin ito kung umakto sakanya.

Pagkatapos sa kanyang anak ay lumapit na ito sa kanyang apo, "Altha, look what grandpa brought!" Agad namang tumakbo papalapit sakanya ang bata at agad na binuksan ang dala nitong Barbie doll.

"Daddy!" Inis na sabi ni Aurora. "Sabi ko no toys na muna eh," umiling-iling pa ito. Tumawa lang ang kanyang ama sa kanya.

"Wag ka na magalit. Why don't the both of just rest first? Kami na muna ang bahala sa mga bata," sagot ni Timothy.

Bago pa makapunta ang dalawa sa kanilang kwarto ay may nagdoorbell ulit. Si Jon na ang nagbukas ng pinto.

"We're here! Where's our baby boy?" Masayang sabi ni Becca. Bumeso muna ito kay Aurora at dumiretso na sa kanilang apo. Si Jon naman ay tumulong sa kanyang ama na ngayon ay bumababa ng sasakyan with Dave.

Maayos na ngayon ang naging hidwaan sa pagitan ng dalawang pamilya. Leah and Becca are now back into being best friends. Napatawad na rin ni Aurora ang mga magulang ng kanyang asawa. Both families are now in their best terms.

"You're using your cellphone too much, ha. Who are you chatting to?" Nang-aasar na sabi ni Aurora kay Dave.

Agad namang itinago ni Dave ang kanyang cellphone. "I'm not talking to anyone." Sagot nito. He's already a senior highschool and he now has the Jon vibe.

Bago muli makapunta ang mag-asawa sa kwarto nila ay may dumating muli. It was Henry with his family.

"Ate Heidi!" Sigaw ni Altha at tumakbo na upang mayakap ang panganay na anak nila Henry. She's 9 years old. Sila ang magkasundong dalawa.

Bumati na ang mag-asawa kay Joyce habang hindi pa rin nakakapasok si Henry dahil ginagabayan nito sa paglalakad ang kanilang tatlong taong gulang na anak na si Juliana.

Mabuti nalang at dumating na ang lahat ng hinihintay ng mag-asawa. It was finally time for the both of them to rest.

"Haaay. Nakahiga na rin," pagod na sabi ni Aurora at yumakap na sa kanyang asawa.

Tumawa naman si Jon at hinalikan ang asawa. "You know it's so tiring but everything becomes easy when I have you and everybody else."

Napangiti si Aurora sa sinabi ni Jon. "This life is what I really dreamed off... You know every time I see our kid's faces... It's all worth it. They're both the representation of our love for each other."

"I love you my wife," malambing na sabi ni Jon. He really feels so happy upon saying the word "wife." The both of them are already married for 8 years but still his heart beats the same towards his love of his life.

"I love you too, my husband," nakangiting sagot ni Aurora. After everything she feels the calmest when she's with him. Even though she is still being reminded of all the pain she have encountered, all of them are being drowned once she sees her husband.

Natulog na ang dalawa nang mahimbing sa piling ng isa't isa.

After being together for many years the both of them learned to be dependent to each other. They learned on how to handle everything together. No one has to deal with selfishness or selflessness alone because they face it together. Their love is both selfish and selfless for each other.

They are both being recharged by the love they have for each other. So as long that they're together, they can face everything.

Definitely, the best moments in life are always the unplanned ones.