Problem

379 25 26
                                    

He motioned me to sit on the bed

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

He motioned me to sit on the bed. Holding my both arms. He was on his knees as he looked me in the eyes. For a moment, there was a visible sadness and then guilt crept on it as he closed it. Then he let out a long sighed.

"Iniisip kong 'wag ng sabihin sa'yo ang tungkol doon, I'm sorry of thinking that way. I'm sorry, because of me you lost him. I just... lost my rationale at that time. Asha is gravely ill and I'm the only one who knew that. I owe her my life that's why the only thing that is on my mind is to save her." Minulat niya ang kanyang mga mata.

Awa ang gumuhit sa aking puso nang mapansin ang pangingilid ng luha sa kanyang mga mata.

"That time, I saw you... But I am in hurry... I'm sorry, Elle! If only—"

"Hey, Tristan. Hindi mo kasalanan 'yon." Alam ko na dapat galit ako sa kanya, 'yon ang naramdaman ko kanina. Pero ngayon na narinig ko ang side niya, tama siya. Isa pa, hindi niya ako kilala at ang tinutukoy niyang Asha, siguro ay napakahalaga niyang tao. "Kung ilalagay ko rin ang sitwasyon mo sa akin, maybe I'll do the same. We are strangers that time, Tristan."

Dumausdos ang kamay niya sa braso ko upang hawakan ang akin. Mariin niyang piniga 'yon habang umiiling. Nakayuko siya at naririnig ko ang palihim niyang pag-iyak. Ang aking Tristan ay umiiyak at nagsisisi. Sapat na 'yon, kahit hindi niya naman talaga kasalanan.

I leveled him. I let go of his hands so I can hug him. "Don't put the blame on you. Hindi alam ni Cleo ang side mo. Hindi niya alam ang sitwasyon. Siguro alam niya ang nangyari, pero ang isisi sa'yo ang pagkamatay ni Papa. Hindi 'yon tama. Sorry din kung naging hindi maganda ang trato ko sa'yo kanina." I got mesmerized when he looked up. Those tears on his eyes, they aren't supposed to be there. He was innocent. "Miss na miss din kita... tama ka, siguro hindi ko rin kayang malayo sa'yo. Kung ikaw handang isakripisyo ang buhay sa akin. Ganoon din ako sa'yo, Tristan."

He closed his lips with mine and then I screamed when he lifted me and gently put me on the bed. He was on top of me. Kissing me again. But this time, I'm like those Goddess and he worshipped every inch of it.

A knocked from the door made as stop and parted.

"Love birds, gutom na ako. Kain muna para may energy sa bakbakan!"

Sabay kaming natawa ni Tristan noong magkatinginan kami. Mukhang parehas kami ng iniisip.

"Ana's right. It's a bad habit to make the food wait."

Tumango ako. Sumama sa kanya sa labas para kumain. Naabutan namin si Ana na nagdarasal. Ang mga bodyguard ay naroon sa mahabang mesa, nakapikit upang manalangin.

"She might be harsh sometimes, but actually Ana is the kindest person in the world," bulong ni Tristan.

"Amen! Tristan, naririnig kita."

I can't help but smiled too when Tristan chuckled. He pulled my chair and I sat there. Nasa tapat ko si Ana at nasa gitna ay ang boyfriend ko. Si Biboy ay nasa tabi ni Ana, siya at ang iba pang bodyguard ay parang mga robot kung umasta.

Innocent Intruder (Liskook)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon