𝙯𝙖𝙖𝙛𝙡𝙖𝙧 / 𝘴𝘪𝘯𝘮𝘢𝘯

iyi hissettiren gelişler,

"Abi tamam aşık edeceğiz dedik demesine de, hala tık yok. Kime aşık edeceğiz daha da önemlisi nasıl edeceğiz." Eda mutsuz bir şekilde konuşmuştu. En son buldukları fikir konuştukları arasında en mantıklısıydı ama bir o kadar onlara en uymayan şeydi. Aşk.

Sinan elindeki kitabı sehpaya fırlatırken umursamazca konuştu yine.

"Aşk saçma sapan bir duygu. Anlayan anlatsın beni karıştırmayın."

Osman ona bakarken Sinan gözlerini kaçırarak koltuğa uzandı. Sonra Osman da gözlerini çekti Sinan'dan ve arkasındaki tekli koltuğa otururken konuşmaya başladı.

"Valla işte, benim de bildiğim biri birini seviyor ama o onu sevmiyor. İçine tıkılıp devam ediyorsun," Sinan Osman'ı süzerken, bunları söylerken çok tatlı olduğunu düşündü. Bunu neden düşündüğünü bilmiyordu. Sonra Osman Sinan'ın bakışına karşılık vererek konuşmaya devam etti. "Gereksiz kafa karıştıran bir duygu işte."
İkisi derin bir şekilde bakışırken ve bunu neden yaptıklarını bilmezken,
Kerem ve Eda aşkla ilgili yorumlar yapıyorlardı.
En sonunda Sinan dayanamayıp onlara baktı, "Maşallah konuyla ilgili bilgiler de derya deniz."

Osman hala Sinan'a bakıyordu, Sinan ise tavanı izliyordu. Osman derin bir nefes alarak konuştu, "Burada aşka inanan yok madem, bizde gidip inananı bulacağız. Danışmanlık alacağız daha fazla bekleyemeyiz. Aşık edelim Burcu'yu evlensin, kırsın dizini otursun işte. Bizde adam gibi mezun olalım." Sinan gözlerini devirdi, Osman fazla inanmıştı heralde kolay olacağına. Coşkuluydu, Sinan'ın aksine.

"Peki kimden danışmanlık alacağız?" Kerem'in mükemmel mantıklı sorusunun cevabını veren yoktu.

Sinan sırıttı. "Bok gibi biliyorsunuz da bu sorunun cevabını."

Birkaç saniye sonra herkes Sinan'ın kastettiği kişiyi anlarken, Eda ve Kerem aynı tepkiyi vererek oflayıp puflamaya başlamıştı. Osman ise garip bakışlarla arkasındaki komodine yaslandı ve ellerini önünde birleştirdi. Işık'tan mı danışmanlık alacaklardı? Neyse dedi içinden. Doğru olan buydu.

Sinan Osman'a bakarken garip olduğunu farketmişti, ama neden olduğunu bilmiyordu.

•••

Her şey güzel ilerliyor, diye düşündü Osman. Sonunda buldukları konser olayı tamamdı. Herkesin içinde küçükte olsa bir umut vardı, tabiki Sinan hariç.

Okuldan atılmak umrunda değildi Sinan'ın, sadece nasıl olduğunu bilmediği bir şekilde Osman onu ikna etmişti. Hem bok Necdet'e bu zevki yaşatmak istemiyordu. O yüzden tüm bu saçma sapan şeyin içindeydi. Ve bazen bu saçma sapan şeyin içinde olmak ona iyi geliyordu. Yalnız olmadığını hissediyordu, bazen. Hatta belki birazcık ona iyi geliyor da olabilirdi.

"Fındık?"

Sinan ona uzatılan bir avuç fındığa sonra da kafasını kaldırıp Osman'a baktı. Gülümsüyordu. Neden olduğunu bilmediği bir şekilde Sinan'da güldü. Fındıkları alarak birkaç tanesini birden ağzına attı. O sırada Osman da Sinan'ın yanına oturdu.

"Osman?"

"Hmm?"

"Bu cebindeki fındıklar niye hiç bitmiyor oğlum?"

Osman bir kahkaha patlattı, Sinan da sessizce güldü. Bu kaç oldu saymamıştı, ama sürekli Osman gülünce kendisinin de gülmesinin nedenini bilmiyordu.
Öylece birbirlerine bakıp gülüyorlardı. İkiside çok garip bir anda olduklarını biliyorlardı, kafasını ilk çeviren Osman oldu.

"Ee niye geldin yanıma?"

"Sinan sende ne zaman yanına gelsem böyle yapıyorsun oğlum. İstemiyorsan söyle de gelmeyeyim birdaha." Şakayla karışık kızarak söylemişti bunları Osman. Sinan'ın bu soruyu sürekli sormasını istemiyordu çünkü bir cevabı yoktu. Neden sürekli Sinan'ın yanına gelmek istediğini kendisi de bilmiyordu.

"Yok, yani gel. Sen gelince iyi hissediyorum kendimi. Ne bileyim yani..." Söyleyecek bir şey bulamıyordu Sinan, babasının sürekli evine gelmesini düşündü. Geliyordu gelmesine ama ne içindi? Sinan için değildi tabiki, Nihal'in gitmek bilmeyen gözü evinde kaldığı içindi. Nihal içindi. Sinan'da bir zaman sonra babası geldiği için mutlu olmayı bırakmıştı. Şu aralar geldiği için mutlu olduğu tek kişi vardı, Osman.

Sinan bu sefer Osman'ın neden yanına gelmesini istediğini biliyordu. Bu sefer nedenini biliyordu.

Osman ise Sinan'ın dediği şeyde takılı kalmıştı. Sen gelince iyi hissediyorum kendimi, bir fındık attı ağzına Osman, buna neden bu kadar mutlu olduğunu bilmiyordu. "O zaman," dedi Osman Sinan'ın gözlerinin içine bakarak, "hep gelirim."

Öylece birbirlerine bakarlarken aralarındaki çekimi farketmişlerdi, ama neden olduğunu bilmiyorlardı.

inş güzel olmuştur inş güzel olmuştur inş güzel olmuştur inş güzel ol-

medyaya da kıskanç bir bebiş bıraktım😻