𝙯𝙖𝙖𝙛𝙡𝙖𝙧 / 𝘴𝘪𝘯𝘮𝘢𝘯

bitmeyen öpücükler,

Evet, Osman Sinan'dan bir özür bekliyordu, açıklama ya da her neyse. Ama asla Sinan'ın onu öpeceğine ihtimal vermezdi. Bu yüzden şaşırmadığını söylerse yalan olurdu. Ayrıca kafası allak bullak olmuştu tabii. Sinan, ona ne yapıyordu böyle?

İkiside öylece kıpırdamadan duruyorken Osman yavaşça geri çekildi. Sinan gözlerini açıp ona bakarken korku doluydu. Bu sefer de olmazsa ne yapacağını bilmiyordu. Titrek bir sesle neredeyse fısıldayarak konuşmaya başladı. "Osman," Osman hala ona bakarken devam etti, gözlerinin dolmasına engel olamıyordu. "Osman, özür dilerim. Lütfen dinle beni." Sesi kesik kesik çıkarken neredeyse ağlayacaktı.

Osman elini Sinan'ın yanağına koyarken 'şşşt' dedi sakin olması adına. Sinan ona hala beklentiyle bakarken, Osman eğilip minik bir öpücük daha bıraktı dudaklarına. Sinan titrek bir nefes alarak alnını Osman'ın omzuna yasladı. İstemsizce ağlarken tüm haftanın gerginliğini yaşıyordu ikiside. Osman sımsıkı sarıldı ona. "Ağlama ne olur,"

Sinan derin bir nefes alarak kafasını kaldırdı. "Osman, ben-"

"Tamam Sinan, hiçbir şey söylemene gerek yok. Daha sonra konuşuruz."

Sinan gülümsedi, işte tanıdığı ve sevdiği Osman yanındaydı. Kafasını salladı yavaşça.

Osman yere otururken Sinan'ı da kolundan çekerek yanına oturttu. Sonra aklına gelen şeyle gerçekten gülmeye başladı. Sinan da ona bakarken istemsizce güldü, işte bunu gerçekten özlemişti.

"Neden gülüyorsun?" dedi Sinan, kendisinin de gülmesine tezat olarak.

"Sinan," sırıtarak ona bakmaya devam ediyordu. "bu aralar bu maço tavırların iki oldu. Farketmedim sanma yavrum. Yakamdan çekmeler, yatağa itmeler öpmeler falan." İması sözlerine de yansımıştı, Sinan utançla gözlerini kaçırdı ama gülmeye devam ediyordu. "Aslında etkilenmedim de değil yani." dedi 'i'yi uzatarak. Dalga geçiyordu ama etkilendiği kısmı yanlış sayılmazdı.

Sinan omzuyla Osman'ın omzunu ittirdi. "Siktir git."

Onlara yıllar gibi gelen bir haftadan sonra ilk defa gerçekten mutlulardı. Osman gözleri mutlulukla parlarken kolunu Sinan'ın omzuna atarak onu kendine çekti.

•••

Osman ve Sinan kalabalıkla birlikte okuldan çıkarlarken, arkalarından onlara seslenilmesiyle o tarafa doğru döndüler. Eda, Kerem ve Işık yanlarına ulaştığında Eda hemen söze atıldı.

"Hayırdır ya konuşur muydunuz siz?"

Kerem şüpheyle konuştu, "Aynen, ne bok yediniz siz?"

"Aynen ya, Osman zaten sen hep başkalarıyla takıldın. Bir araya da gelemedik bir türlü." Işık'ın sözleriyle Sinan Osman'a keskince bakarken, Osman durumu toparlamaya çalıştı.

"Biz geçen kavga ettik ama hallettik şimdi ya, sorun yok."

"Niye kavga ettiniz?" Kerem... Her şeyi sormak zorunda mıydı?

Sinan güldü, "Özel."

"Gerizekalılar."

Işık yine optimistiğini kullanarak, bardağın dolu tarafını gördü. "Neyse, en azından sorun hallolmuş. Kapatalım konuyu bence."

Eda omuz silkti, hep birlikte okuldan çıktılar. Kerem hala neler döndüğünü merak ediyordu.

•••

Sonunda yalnız kaldıklarında Sinan bu anı bekliyormuşçasına hemen sordu, "Geliyor musun bana?"

"Geleyim mi?"

Sinan ellerini cebine sokarak gülümsedi, "İstersen gelme."

Osman da gülümsedi. "Bu bir tehdit miydi?"

"Öyle mi algılandı?"

Gülümseyerek yollarına devam ederlerken özledikleri şey tam olarak buydu.

•••

Günler sonra bu eve mutlu bir şekilde girdi Sinan. Osman ise sonunda buraya gelebilmenin mutluluğu içindeydi.

"Yemek söylüyorum?"

Sinan gülümsedi, bunu bile çok özlemişti.

"Söyle."

Osman telefonu eline alırken, Sinan da banyoya doğru ilerledi. Aynaya baktığında sırıtan tipini görünce birkaç tane tokat attı kendine. Yine de sırıtması geçmiyordu, ilk defa bu kadar mutluyken, omuzlarını silkti, salak salak sırıtmasında bir sakınca göremiyordu. Biraz sonra kapı tıklatılırken lavaboda sandığından daha uzun kaldığını anladı.

"Sinan? Öldün mü lan?"

Gülmeden edemedi Sinan, yine her boka gülmeye başlamıştı. Ama umrunda değildi. Hala yapabiliyorken gülmek istiyordu artık.

Cevap vermek yerine direkt kapıyı açtığında Osman garip garip ona baktı. "Ne sırıtıyorsun salak salak?"

Omuz silkti Sinan, bilmiyordu sadece böyle yapmak istiyordu. Ve o an yapmak istediği bir diğer şey de Osman'ı öpmekti. Bu isteğini göz ardı etmeyerek onu öptüğünde Osman kendine engel olamayarak şaşırmıştı. Yavaşça geri çekildi, "Ne oluyor?"

Sinan omuz silkti, "Bir şey yok. Öpmeyeyim mi?"

Osman sinsice sırıtırken Sinan'ı kapıya yasladı. "Öp."

Sinan da sırıtırken ikiside birbirlerinin dudağına uzandı.

osman'ın kötü tepki vereceğini düşünenler kimdi? sinan onu öpünce nasıl kötü tepki verebilirdi ki yani buna inandınız mı dlmdkdmld