𝙯𝙖𝙖𝙛𝙡𝙖𝙧 / 𝘴𝘪𝘯𝘮𝘢𝘯

değişen şeyler,

fındık prens'in şu hareketine düşmeyen var mı? ♥️

önceki bölümü atlamayın bebişler :)

-

"Ne o?" Sinan'ın sorusuyla kağıdı avucunun içinde buruşturup ona baktı Osman. Sinan hala bir cevap beklerken aklına ilk gelen şeyi söyledi, "Önemli değil ya, unutmamam gereken bir şeyi yazmıştım da," Sinan şüpheyle bakmaya devam ederken Osman da inanması adına gülerek sözlerine devam etti, "Yazmıştım ama, bu kağıdı bulana kadar unutmuşum çoktan. Neyse." Aynı anda yanındaki çöp kutusuna fırlattı kağıdı. Sinan da ona 'salak' diye mırıldanıp gülümserken öndeki üçlüye yetişmek adına hızlı adımlarla ilerlediler.

"Napıyoruz?" Işık'ın sorusuyla anlık bir sessizlik oluştuğunda Eda söze girdi,

"Hayret, Osman'ın, 'bir kokoreç atalım' demesini bekledim."

Osman omuz silkti, "Uyar."

"Tamam ordan da bana geçeriz." Herkes Sinan'ı onaylarken Osman kağıttan başka bir şey düşünemiyordu.

•••

"Osman sen gelmiyorsun galiba?"

Eda'nın sorusuyla gitmek için ayaklanan üçlü Osman'a döndüğünde Osman omzunu silkti. "Ben biraz daha buradayım, gidin siz."

"Peki."

Işık Sinan'a döndü, "Görüşürüz Sinan." dedi her zamanki neşesiyle. Sinan da gülümseyerek karşılık verdi. Sonunda hepsi gidip, ikili yalnız kaldığında Sinan sehpaya oturarak Osman'ın karşısına geçti. "Dökül."

"Ne?"

"Osman uzatma, bir şey olmuş belli. Yoksa kafan hala tuvaletteki olayda mı?" Osman hala cevap vermediğinde Sinan devam etti, "Bak bir şey olmadı işte."

Osman tükürür gibi güldüğünde Sinan onun ellini kendi elleri arasına aldı. "Bir şey olmadı, değil mi?"

Osman hafifçe gülümseyerek kafasını iki yana salladı. "Olmadı, kafamı taktım işte haklısın." Şimdilik ona nottan bahsetmeye niyeti yoktu, bunu yazan iti eninde sonunda bulacak ve pişman edecekti. O zaman da Sinan'ın öğrenmesine gerek kalmadan kapanacaktı bu konu.

Ellerini tutarak kucağına doğru çekti Sinan'ı. Birkaç saniye boyunca birbirlerine bakarlarken Osman dayanamayıp dudağına yapıştı Sinan'ın. Ellerini saçlarına çıkarıp okşadığında ise tüm günün stresini attığını hissediyordu. Sinan yavaşça geri çekildiğinde baş parmağıyla Osman'ın yanağını okşuyordu.

"İnanır mısın, tek hareketinle unutturuyorsun her şeyi."

Sinan gülümsedi, "Bizde böyle bir delikanlıyız."

Osman sesli bir şekilde gülerken Sinan'ı ittirdi kucağından, "Anlaşıldı romantik falan olamayız seninle."

Ayağa kalkarken sahte bir şekilde yüzünü buruşturarak konuştu Sinan, "Olmayalım, zaten herkes bir romantiklik tutturmuş gidiyor. Mantıksal açıdan hiçbir elle tutulur yanı yok."

Osman da onunla birlikte kalktı, hala dip dibe duruyorlardı ve o konuşurken yüzüne çarpan nefesinden etkilenmeden edemiyordu Sinan. "Realist takılalım diyorsun."

"Rasyonalist diyorum."

"Sen daha derine inmeden kapatalım şu konuları bence."