𝙯𝙖𝙖𝙛𝙡𝙖𝙧 / 𝘴𝘪𝘯𝘮𝘢𝘯

dejavular,

Adamlar - Sarılırım Birine

Yemeğini bitiren Osman, Sinan'ı taklit ederek koltuğa uzanmıştı. Mutfaktan biraları alıp gelen Sinan ise onu böyle görünce gülümsemişti. "Rahat mısınız Osman bey?"

Osman da gülümsedi, "Üf nasıl rahat bilemezsin, gece burda yatmayı planlıyorum." Sinan bunun üzerine kafasını hızla kaldırarak Osman'a baktı.

"Burda mı kalacaksın?"

Osman hızla doğrularak tedirgince konuştu. "Doğru lan, sana söylemedim. Yani öyle şey yaptım ben ama istemezsen giderim b-" Sinan Osman'ın saçmalamasını önlemek için sözünü kesti. "Saçmalama oğlum, neden istemeyeyim? Hatta, mutlu bile olurum."

Osman bu sözlerin üstüne keyifle gülümseyerek koltuğa geri yattı. Sinan da biraları önlerinde sehpaya koyarak Osman'ın ayaklarını kaldırdı, koltuğa oturdu ve bacaklarının üstüne onun ayaklarını koydu. Osman şaşkın bir gülümsemeyle Sinan'a bakıyordu. "Napıyorsun?"

"Oturuyorum."

"Karşıya otursana oğlum."

Sinan Osman'a baktı. "Yoo,"

Osman bunun üzerine kalkmaya çalıştı, kalkmak istemiyordu ama bilerek yapmıştı. Onun kalktığını gören Sinan da gözlerini devirerek Osman'ı göğsünden iterken konuştu, "Yoruyorsun Osman, yorma." Sonra da ayaklarını sehpaya uzatırken tekrar konuştu. "Hem," Osman'a baktı, "harbiden rahatmış."

Tamamiyle dejavu olan bu anda farklı olan tek şey; bu sefer ikiside birbirlerinin gözlerine bakarak gülümsüyordu.

•••

Zaman artık geç saatlere doğru ilerlediğinde Sinan ayağa kalktı, bunun üzerine Osman'da doğruldu.
"Yatalım hadi."

Osman kafasını sallayarak koltuğa geri uzandı. Sinan yüzünü buruşturarak sordu, "Gerçekten burda mı yatacaksın?"

"Ne varmış?" Sinan alayla güldü.

"Gel bari bu üniformalarla yatma, bir şeyler vereyim üstüne."

"Sinan, hiç gerek-" Sinan 'off'ladı.

"Osman,"

"He?"

"Ben sana yorma demedim mi? Yürü."

İkisi birlikte Sinan'ın odasına gittiler. Sinan, Osman'a bir tişört ve eşofman verdiğinde Osman banyoya ilerledi. Sinan da yatağına oturarak onu beklemeye başladı.

"İyi geceler," Osman kapının küçük aralığından kafasını çıkarmıştı, Sinan bu tatlı görüntüye daha fazla bakmak isterdi. Yine de kalkıp kapının yanına gitti ve kapıyı açtı.

"Osman, o koltuğun ne kadar rahatsız olduğunu ikimizde biliyoruz," Sinan kafasını başka yöne çevirerek konuşmaya devam etti. "Gel istersen burda yat, yani okul var belin falan ağrır şimdi."

Osman güldü, "Az önce rahat diyordun ama?"

Sinan da gülümsedi, "Ben yatmıyordum ama, pozisyon farklıydı."

Birkaç saniye birbirlerine bakarak gülümsedikten sonra Osman yine konuşmaya başladı. "Sinan sen rahatsız olmayacağından emin misin?"

"Olmam merak etme, hem gel hadi çok geç oldu bak."

Osman arkasını dönerken hızlı hızlı konuştu, "Yok ya ben en iyisi gideyim içerde yatayım." Osman'da bu durum garip bir şekilde stres yaratıyordu.

Sinan ani bir hareketle Osman'ın kolunu tutup kendine çevirdi ve öne doğru itti. "Yürü lan."

Osman şaşırmıştı ama dalgaya vurarak konuştu, "Tamam bey, kızma." Sesini incelttiğinden komik söylemişti ve ikiside dayanamayıp kahkaha attılar. Sinan da sesini kalınlaştırmaya çalışarak konuştu, "Kızarım."

Hala gülümserlerken Sinan, Osman'la olduğunda gereğinden fazla güldüğünü düşündü.

İkiside yavaşça yatağa girerken birbirlerine arkalarını döndüler. Bu durumda sırtları temas halindeyken, ikiside heyecanlanmıştı. Sinan hala neden heyecanlandığını bilemezken, Osman artık bazı şeylerin farkına varmıştı.

Farkında olduğu şeyler onu korkutsa da şimdilik bunu düşünmek istemiyordu, içinde olduğu durumun güzelliğiyle uykuya dalmak istiyordu.

"Osman,"

Osman sesini uykulu çıkarmaya çalıştı, "Hmm?"

"İyi geceler."

Osman gülümsedi.

Uyumaları gerekiyordu belki ama, ikiside uzun bir süre uyuyamamıştı. Öylece hiç kımıldamadan anın tadını çıkarıyorlardı.

•••

Sinan çalan alarmı kapatarak saate baktı doğru düzgün 2 saat bile uyuyamamıştı ama yine de mutluydu, yani garip bir şekilde ilk defa bu sabah bu kadar mutluydu. Kafasını çevirmeye çalışarak Osman'a baktı, hala aynı pozisyondaydı. İkiside hiç kımıldamamıştı. Gülümsedi.

Osman'ı dürtmeye başladı, "Osman kalk hadi."

"Ne ya?" dedi uykulu bir sesle Osman.

Osman'ın bu kadar tatlı olması Sinan'ı yine gülümsetmişti, "Kalk hadi okula gideceğiz."

Osman tek gözünü açarak kolundaki saate baktı, "Ya oğlum daha çok erken."

"Hayır değil, vapura bineceğiz daha hadi."

Osman eliyle alnına vurmuştu. "Off, doğru ya." Evet, Sinan yine gülümsemişti. Osman'ın bu hallerine gülmeden edemiyordu. Osman gözlerini açıp Sinan'a bakmaya başladı. "Ne gülüyorsun be?"

"Komiksin, şu tipine bak."

Osman gözlerini devirdi ve Sinan'ın omzuna yavaş bir şekilde vurdu.

İkisi birlikte yataktan kalktı, Osman kıyafetlerini alıp banyoya doğru ilerledi.

•••

Birlikte böyle denizi izlemek güzeldi, ikiside tadını çıkarıyordu bu anın. Esen rüzgarla birlikte birbirlerine baktılar bir anda, sonra Osman hiç düşünmeden ve neden yaptığını bilmeyerek kolunu Sinan'ın omzuna atıp onu kendine doğru çekti. Tüm yolu bu şekilde durarak gittiler.

medya 🥺💖