Uyandığımda telefonumun bir çok kez çaldığını gördüm. Gece yarısından başlamışlar aramaya. Sırayla Ali, Ceren, Ersin, Tolga ve Defne aram- bir dakika ne? Defne? Beni? Aradı? Yuh!
Arayan herkesi boş verdim, Defen'yi aradım.
"Ne var?" diye açtı telefonu üçüncü çalışta. "Ne ne var kızım? Sen aramışsın."
"Doğru, yanlışlıkla aramışım. Kusura bakma."
"Emin misin?"
"Hiç olmadığım kadar Sinan."
"İyi, peki. Kapatıyorum?"
"Kapatma, biraz konuşalım."
"Konuşalım, konuşalımda ne konuşalım?"
"Sen bana soru sor."
"Neden, sebepsizce ayrıldın ben den?"
"Peki, şimdi anlatabilirim. Sinan, sen beni boşladın ve gidip başka kızlarla konuştun!"
"Bir dakika bir dakika, tüm neden bu mu?"
"Evet!" sinirlenmiştim ayağa kalktım. "Seni aldattığımı ya da her neyse onu nasıl düşünebildin sen Defne? Senin doğum günün için sürpriz hazırlayacaktım. Ne yapsaydım, gelip sana mı sorsaydım? Damla'ya da soramazdım, söyler o. Ben erkeğim ve kızlara dair bildiğim bir şey yok! Madem sen bunu düşündün, o zaman gerçekten ayrılabiliriz Defne!" dedim. "Sinan..." telefonu yüzüne kapattım. Onu bu kadar severken, nasıl böyle düşünebilir?
Evden dışarı attım kendimi. Evden baya uzaklaşınca bir tane sigara yaktım. Dedemler görse ağzıma sıçarlar. Ama bu umurumda değil. Hava yeni aydınlanmıştı. Telefonum çalmıştı, bir çok kez, arka arkaya. Hiç birisini kontrol etmedim.
Çocuk parkına getirmişti beni ayaklarım. Elimdeki sigara bitince bir tane daha yaktım. Oturdum ve salıncakta sallanıp kaydıraktan kayan çocukları izledim. Ne de güzel, hiç bir şeyden habersiz yaşıyorlar.
Sigaradan uzun bir nefes aldım. Geri verdiğimde arkamdan bir ses geldi. "Lan, pezeveng çocuk parkında sigara mı içilir?" dedi. "Pezeveng? Bana bak bunu götünde söndürürüm senin!" dediğimde gelip yanıma oturdu. "Sakin ol şampiyon!"
"Dur, çıkaramadım. Sen kimsiniz?"
"Geri zekalı!"
"Sus lan! Nereden bildin ben olduğumu?"
"Ben bilirim. Kuşlar söyledi." dedi ve gökyüzünde özgürce uçan kuşları gösterdi. "Yo, yalan söyleme. Ben söyledim!" dedi tanıdık bir ses daha sonra. "Rüya?" dedim şaşkınlıkla. "Selam Sinan." dedi ve el salladı. "Bu salak Osman senin adını duyunca sizin eve gitti. Geldiğini öğrenince de aradı seni çevrede." dedi ve Osman'ın yanına oturdu. "İnsan sevgilisine salak der mi hiç? Ne kadar ayıp!" dedi Osman. "Cık cık, kim dedi ki?" diye işi kıvırmaya çalıştı Rüya. "Sevgilin mi?" diye sordum. "Evet." dedi Rüya kısaca. "Ay, bunu bilsem seninle daha yakın olurdum emin ol!" dediğimde gülüştük. "Ya, Osman benim çocukluk arkadaşım tamam ama sen sonradan geldin herhalde? Seni hatırlamıyorum." dedim Rüya'ya bakarak. "Dört sene önce geldik biz, iki senedir de sevgilim." dedi....
***
Uzun bir süre sohbet ettik. Daha sonra Rüya eve gitti. Osman'la ben kaldım.
Tam konuşmanın ortasında benim telefonum çaldı. Öykü arıyordu, okuldan Defne'nin yakın arkadaşı.
"Efendim?" diye açtım telefonu. O ise bana çemkirdi. "Sinan,bsen nasıl birisin ya?"
"Ne oluyor be?"
"Eben oluyor. Kız nasıl ağlıyor haberin var mı?"
"İlk o ayrıldı yanlız, hatırlatma. Ding donk, kafalar yerinde mi?"
"Dalga geçme lan!"
"Düzgün konuş benimle yemin ederim oraya gelir gözlerini midene sokarım senin!"
"Bana bak, eğer bu kızı sakinleştirmezsen, okulu sana dar ederim!"
"Ben de okul değiştiririm. Hadi bay bay canım. Ha bir de şey, sorsana ona. O bana böyle yapınca benim üzülmem umurunda olmuş mu?" dedim ve telefonu yüzüne kapattım. "Ne oldu abi?" diye sordu. "Uf, eski sevgilimin arkadaşı. Anlattım ya demin, o konu. Sanki o ayrılınca beni düşündü."
"Yani, bilmiyorum, sen bilirsin." daha sonra iç sesimle münakaşaya girdim.
Sinan, sen salak mısın? Onu hala seviyoruz, neden ayrıldın mal!
Yanlız, sen benim iç sesimsin haddini bil!
Bilmezsem ne olur sayın mal?(!)
Sana sürekli vicdan azabı çektirtirim!
Tehditte tehtit olsa bari.
Sen alay mı ediyorsun lan benimle?
He, ne olmuş ediyorsam?
Konuşmuyorum seninle!
Şu salak muhabbetten çıkınca Osman'ın beni dürttüğünü gördüm. "Lan, yarım saattir boşluğa bakıyorsun. İyi misin?"
"Hiç olmadığım kadar!" ....
***
