Laylaylom geçen üç ayın ardından okullar açılmıştı. Bu sene üniversite sınavları vardı. Acaba nereleri kazanacağız?
Her sene başı rutindir bu olaylar. Birbirini gören eski arkadaşlar, yeni gelen dokuzuncu sınıfların bizden başkasına bakmaması, ders kitabı dağıtılması...
Eğer bunları yaşadıysanız, okul başlamış demektir.
İlk ders bitip, teneffüs zili çalınca aheste aheste bahçeye çıktım.
Her sene bizim oturduğumuz kamelyalara bu sene gelen dokuzlar oturmuş.
Tabii ben sinirlendim. Kim cesaret edebilirki on ikinci sınıflarının yerine oturmayı?
Yavaşça yanlarına yaklaştım. Iki üç erkek, bir tanede kız vardı. En köşede oturan kumral saçlı çocuğun yanına oturdum.
Hepsi büyük bir şaşkınlıkla bana baktılar. Sonra karşı çaprazda oturan çocuk: "Abi, hayırdır?" dedi malak. "Kardeşim, bak burada ne yazıyor?" dedim ve masanın üzerine kazıdığımız bizim isimlerimizi gösterdim. "Sinan, Defne, Naz, Ali, Damla, Cere-" hepsini okumasına izin vermedim. "Ben Sinan. Burasıda bizim yerimiz. Müdüre veya öğretmenlere sorabilir, beni şikayet edebilirsin. Umrumda olmayacaktır. Son senem bu yüzden ki özellikle dokuzlarla kavga etmeyi sevmem çünkü vuramıyorlar. Ben gelmişim on sekiz yaşıma, sen? On beş?" dedim alay eder gibi. Sonunda pes.ettiler ve kalktılar.
Baya yayılmış tek başıma otururken, koşarak Ceren geldi yanıma.
"Senin telefon neden kapalı?(!)" dedi ve yanıma oturdu. "Evde benim telefon, şarjı yoktu."
"Bir şey oldu."
"Gene ne oldu ya?"
"Ege... Bana yakın olmak için o orospuyla ilgilenmiş!"
"Sen orada onun için ağladığında o piç,benim gözümde bitti!"
"Abi-"
"Abi mabi yok ama tekrar ağlarsan ulu orta gebertirim ona göre!" dediğimde koşarak uzaklaştı.
***
Hayatımda bu kadar boş insan görmemiştim şahsen...
Bela okuyan bakışlarımı üstlerinde gezdirdikten sonra önümdeki karton kahve bardağıyla oynamaya başladım.
Bitmiş bardak, elimde geri dönüşmüştü. Ezip değişik şeyler yapmıştım.
Bunu yaparken baya eğleniyordum, zor ama komik.
Uzun süre sesim çıkmayınca tüm sesler kesilmiş, hepsi bana bakmaya başlamıştı. Bunu fark etmem kısa sürdü.
Kendi kendime saçma sapan gülmeye başlayınca korkmuş olacaklar, gözleri açıldı hepsinin.
Gözlerimi bardaktan çekip, dikkatimi bizimkilere verdim. "Ne?" dedim. Omuz silktiler ve geri önlerine döndüler.
***
Evde boş boş gezerken sanırım herkesin nefret ettiği o durum oldu; halı kenarı kıvrılması...
Ayağım takıldı ve yere düştüm. Düşerken bağırabildiğm kadar bağırdım. "Ceren!" ...
***
Gözümü açtığımda hastane kokusu burnumu doldurdu. Neden buradayım ben?
Neden başım ağrıyor?
Neden herkes başımda?
Neden bu kadar çok soru var?
Hepsini sallayıp bizimkilere baktım. Koluma serum takılıydı.
