Fly High, Adrielle

Chapter 1

Simula

Long straight hair, fair skin, thick eyelashes and eyebrows, red lips, light brown freckles.

"Wow, Prim! You look like your sister, ang ganda ganda mo!"

I smiled at Tita Millie. "Thank you, Tita." I said.

"Oh my gosh! Is this Primrose? Kamukhang kamukha ni Hyacinth! Kumilos ka lang ng katulad kay Hyacinth at parehong pareho na kayo, you should act more like her, hija."

Hay, the things I always hear. The things I never want to hear.

"Primrose!"

Napalingon ako sa tumawag sa akin. I smiled when I saw some of my school mates sitting in a round table.

"Oh my gosh, you look so good! Wait, Carlo can you take a picture of us?"

Ngumiti ako sa nakataas na phone. Dinagsa ako ng marami pang mga tao, halos lahat ay gustong magpakuha ng litrato at magbigay ng regalo.

"Damn, you look good." bulong ni Winston.

I chuckled. "Bolero, mauna na ako."

I smiled at everyone who greeted and told their wishes for me. Ang daming tao ngayon sa venue, ang iba ay abala sa pakikipag usap at ang iba naman ay panay ang tingin sa akin. It was like they are memorizing each and every part of my face.

Ang iba ay tumitingin sa akin pagkatapos ay ililipat ang tingin sa kapatid at mapapangiti.

A tall and confident woman entered the hall as everyone looked at her, not minding the debutant in front of them.

Hyacinth Quintana. My sister, an Architect whom I resemble so much. My parents were always so proud of her, because she's smart, beautiful, she's prim and proper, she's basically everything that I'm not.

Suot ko ngayon ang isang champagne colored ballgown na parang pinaliguan ng glitters sa sobrang kinang. Bustier top iyon at may spaghetti strap. Naglakad ako papunta sa stage at umupo sa maliit na puting sofa para sa akin.

"Happy birthday, Primrose!" they all greeted.

All my life, I was always compared to my sister. Kesyo dapat ay kasing hinhin ako ni Ate Hyacinth, o dapat ay kasing sipag akong mag aral. Mukha lang daw ang nakuha ko, iyon lang ang pareho sa amin pero ang ugali at ang iba pang parte ng pagkatao ko ay ibang iba na sa kanya.

Kung magkapareho lang kami ni Ate Hyacinth ng body built, siguro ay minsan mapagkakamalang ako siya. Minsan sa mall ay inakalang kambal kaming dalawa sa sobrang lapit ng mga facial features sa isa't isa.

Why would they expect me to be like her though? We're not twins, we're sisters.

"Happy birthday, love!" si Ate Hyacinth na dala dala ang isang malaking box ng regalo.

Kinuha ko ang box at nag beso sa kanya. "Thank you, Ate. Ano 'to?" I asked.

Standing beside her is her dashing boyfriend. Gwapo, at successful na inhinyero.

Her smile widened. "Open it!" excited na tugon niya.

"Happy birthday, Adrielle." Laurent said in a low voice.

Lumapad ang ngisi ko. "Thank you, Kuya!" tuwang tuwa kong sagot at kinuha ang dala niyang regalo.

Adrielle, si Laurent lang ang tumatawag nang ganoon sa akin. Aniya, it's better than "Primrose" dahil masyado iyong old fashioned. My family prefers calling me "Primrose" though.

"Babe! It's Primrose, not Adrielle." masungit na tugon ni Ate Hyacinth.

Laurent chuckled.

"I like Adrielle better..." I whispered.