မြစ်ပွားနာ [Cancer] (U+Z) [completed]

ဇာတ်သိမ်း

တစ်အိမ်လုံးအမှောင်ချထားပြီးအိပ်ယာထဲ မျက်လုံးပွင့်လျက်အမှောင်ကို မလှုပ်မယှက်ကြည့်နေသော သူ။

မှောင်ထဲမှာတစ်ယောက်တည်းထိခိုက်နေသောသူ ရုတ်တရတ်တစ်ခုခုကိုခံစားမိလိုက်သည်။ အားအင်မရှိသည့်အသွင်နှင့်ငြိုးလျော်နွန်းလျနေသူသည်
ခဏချင်းမှာအင်အားရှိလာပြီး အိပ်ယာထဲမှရုန်းကန်နိုးထလာသည်။

ရက်ပေါင်းများစွာအပြုံးကင်းခဲ့သောသူ့မျက်နှာမှာလည်း မျှော်လင့်ခြင်းအရောင်တွေနှင့်လင်းလက်လို့။
အဲဒီ့အလင်းတန်းရောင်ခြည်တွေယူဆောင်လာပေးနိုင်သောလူက သူ့ရှေ့မှာထင်ထင်ရှားရှားရပ်နေသည်လေ။ ကလေးလေးတစ်ယောက်လို ထိုလူ
အနားပြေးကာ လွတ်ထွက်မသွားအောင်တင်းတင်းကြပ်ကြပ်သူဖက်ထားလိုက်တော့သည်။

"ကျွန်တော်ဘယ်မှထွက်မပြေးပါဘူး ဘဲကြီးကလဲ"

~ The End ~