မြစ်ပွားနာ [Cancer] (U+Z) [completed]

အခန္း (၇) (zawgyi)

January, 2020

ေက်ာင္းဆီဧည့္သည္လိုက္လာတာ ရွားေတာ့ဘယ္သူျဖစ္မလဲစဥ္းစားလိုက္ေသးတယ္။ ခဏအတြင္းမွာအေျဖေတြ႕တယ္။ ဟိုခ်ာတိတ္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူမ်ားရွိဦးမွာလဲ။ လုပ္ခ်င္ရာ ခ်က္ခ်င္းအေကာင္အထည္ေဖာ္တတ္တဲ့သူ႕အက်င့္ကို အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္သိေနၿပီေလ။

အမွန္ကိုဝန္ခံရရင္ကြၽန္ေတာ့္ေျခလွမ္းေတြျမန္ေနတာပါ။ေျခလွမ္းပဲလားဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့
မလဲ။ေတြ႕ဆုံမႈကရက္ပိုင္းသာရွိေပမယ့္ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ကိုသူ႕လႊမ္းမိုးနိုင္လြန္းတယ္။သူရဲ႕လႊမ္းမိုးနိုင္မႈကို ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္အံ့ဩရတဲ့အထိ။ႏွစ္ေယာက္မွာအသက္ႀကီးသူကကြၽန္ေတာ္ျဖစ္ေပမယ့္သူနဲ႕အတူရွိတဲ့အခ်ိန္မွာကိုယ့္ကိုယ္ကိုအသက္ႀကီးတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကိုေမ့သြားတတ္တာမ်ားတယ္။သူ႕ေရွ႕မွာဆိုကေလးအထာဖမ္းခ်င္ေနတာမ်ိဳးေပါ့။

ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕မေကာင္းတဲ့ obsession အားလုံးကိုသူနဲ႕အစားထိုးလာေစရမယ္ဆိုၿပီးအေသအခ်ာေျပာသြားတဲ့လူက တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ေလာက္လွလွပပ ေပ်ာက္သြားတဲ့အေၾကာင္း ရစ္ေပးလိုက္မယ္ေတြးလိုက္ပါရဲ႕။

သူရွိေနတဲ့ေက်ာင္းေဆာင္နဲ႕အနည္းငယ္လွမ္းတဲ့မေလးပိေတာက္ပင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ စဥ္းစားထားတဲ့စကားေတြကိုဖြင့္ထုတ္မေျပာခင္ ေက်ာေပးေနရာက‎ သူကြၽန္ေတာ့္ဘက္လွည့္လာတယ္။

Shit! It's not him.

"မင္းအားတယ္မလား"

ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိကြၽန္ေတာ္ေခါင္းညိတ္မိၿပီ
ထင္တယ္။သူလက္ထဲကဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်က္ခ်င္းကမ္းေပးတယ္ေလ။

What are you doing here, Sell Moo?

သူလွမ္းေပးတဲ့ Helmetကိုမဆိုင္းမတြယူလိုက္ေပမယ့္သူ႕ sport bike ေပၚမတက္ျဖစ္ဘဲ ေၾကာင္ၿပီးရပ္ေနတယ္။

"တက္ေလ ဝီရ"

သူတစ္ယာက္တည္းကလြဲၿပီးဘယ္သူမွမေခၚတဲ့ အေဖေပးတဲ့မြန္နာမည္။ အတိတ္ကို႐ုပ္ရွင္ပိတ္ကားလိုထင္ဟပ္ျပတတ္တဲ့နာမည္ကို မေခၚေတာ့ဖို႔လည္းငါမေျပာမိဘူး။ အဲဒီအစား မင္းရဲ႕ Honda CPR 600RR ေပၚကိုငါေရာက္သြားၿပီ။ ဟိုးတုန္းကေတာ့ငါနားမလည္ရတဲ့လူကမင္းေပါ့။ အခုေတာ့ ငါနားမလည္တဲ့လူဟာ ငါကိုယ္တိုင္ပါပဲ။