Asla Vazgeçme

4

Merhaba hikaye okurları :) normalde hiç sevmediğim bir şeyi yapacağım sizlerden oy ve yorum isteyeceğim çünkü bu hikayenin ilerlemesi ve benim motivasyonum için önemli aksi takdirde sadece okuyup geçince sizlerin düşüncelerini anlayamıyorum lütfen hikayeyi beğeniyorsanız oy verin bu zor bir şey değil ve görüşlerinizi yorum olarak belirtirseniz hikaye daha da güzelleşir çünkü daha amatör sayılırım eksiklerimi siz söyledikçe giderebilirim bölüm için şimdilik en az 50 oy 50 yorum istiyorum ilerledikçe sayımız artıkça bu sayılarında artacağını düşünüyorum ve size güveniyorum :) Unutmayın ki anca beraber güçlü olabiliriz :) saygı çerçevesinde her türlü eleştiriye açığım keyifli okumalar :)

Aysel Gong'la konuştan sonra kızına kavuşacağı için büyük bir mutlulukla arabayı hava alanına doğru sürmüştü.Hava alanına geldiğinde ise geriye uçağın inmesini beklemek kalıyordu. Ve nihayet bu uzun bekleyiş sona erdi.

Ayla annesini görür görmez hızla ona doğru koşarken aynı şekilde kadında kızına doğru koşup onu kollarının arasına almıştı. İkisi de birbirine sıkıca sarılıp kokularını içlerine çekmişlerdi. Şimdi eksik parçalarından birisinin tamamlandığını hissediyordu kadın ama hala tam manasıyla bir bütün olamamıştı. Çünkü diğer yarısı ona kilometrelerce uzaktı.

Gong, anne ve kızın bu sevgi dolu kucaklaşmasını gözleri dolarak izliyordu. Onun gibi duygusuz bir adam bile gördüğü manzara karşısında pelüş ayı kıvamına gelmişti ya şu iki kadından korkulurdu doğrusu. Çünkü kalp fethetmekte üstlerine kimse yoktu. Abisinin ne hissettiğini şuan daha iyi anlıyordu. Kendileri hiçbir zaman tam manasıyla bir aile olmayı başarmamışlardı. Ama Aysel sayesinde hem abisi hem de kendisi gerçek anlamda ailenin ne demek olduğunu anlamışlardı. Aşkı da abisi ve yengesinden öğrenmişti. Her ne kadar aşka inanmasa da onların aşkı imrenilecek bir aşktı. İkisi birlikteyken o kadar güzellerdi ki ayrı iken çekilmiyorlardı. Belli ki Aysel de en az abisi kadar kötü durumdaydı. Her ne kadar çevresine bunu göstermemek için güçlü gözükmeye çalışsa da kızına sarıldıktan sonra bile hala gözlerindeki hüzün ve özlem dinmemişti. O özlem sevdiği adam içindi . Bunu saklamak için yüzüne takındığı sahte gülümsemesiyle herkesi kandırabilirdi ama Gong'u asla kandıramazdı. Aysel'i kız kardeşi gibi sevdiği için onun her mimiğini ezbere biliyordu. Yalandan kıskançlık yaparak anne ve kızın arasına girmişti.

"Bu ne ya biz hiç özlenmedik mi ? Bilmem farkında mısınız ama bende buradayım."

"Anne amcam bizi kıskandı galiba , hadi gel biraz ona da sarılalım " dedi küçük kız . Aysel kızının bu sözüne içten bir şekilde kahkaha attı.

"Haklısın annecim şu yüzünün haline bir bak, gel hadi gel. " diyerek kollarını onun için açtığında Gong bu hareket karşısında şımarık bir çocuk edasıyla sırıtarak hemen o kollar arasında yerini almıştı.

"Bunu cidden özlemişim. "

"Bende , her şey için teşekkür ederim. " dedi kadın bütün içtenliğiyle bunun üzerine genç adam yavaşça geriye çekilip " Henüz bir şey yapmadım bu teşekkürü bütün işler yoluna girinceye kadar sakla yengecim. " diyerek göz kırptı.

Bütün işler yoluna girince mi ? Aklından neler geçiyordu ? Hiçbir şey demeden sadece Gong'un gözlerinin içine baktığında adam bakışlarıyla resmen her şeyi bildiğini bas bas bağırıyordu. İşte şimdi tam manasıyla bitmişti genç kadın . Chang'ı kandırmak kolaydı. Çünkü o duygularıyla hareket eden bir adamdı .Ve tek zayıf noktası kendisi ve kızıydı. Ama Gong'u kandırmak çok zordu. Zoru bırak nerdeyse imkansızdı. Genç adam daima mantığıyla hareket eden birisiydi. Ve eğer bir iş onun aklına yatmamışsa işin doğrusunu bulup anlayana kadar o şeyin peşini asla bırakmazdı.