Dominiarium University

XXXV. Doubtful Doubts

Yeol ( Fifth )

" Together ... You said together "

Napakagat ako sa kamao ko habang pinipigilan ang pag-hikbi. Dahan-dahan akong nakasandal na umupo sa pader sa labas ng kwarto.

Ayokong makita ang nasa loob. Nasasaktan akong nakikita ko si Red na wala nang buhay doon at nadadagdagan pa ang sakit na nararamdaman ko habang nakikita ko si Ethan sa ganung kalagayan.

No one want this to happen. None of us didnt even think that one of us will go away. Masyado kaming nakampante sa mga taglay naming kakayahan at sa sistema ng DU na pinagsasama-sama kami.

But right now, this situation that none of us expect came. Kaya sobrang sakit, ang sakit sakit na mawawalan kami ng isa.

" SIXTHHHH!!! "

Napapikit ako nang marinig ko ang palahayaw na iyon ni Ethan. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at pinakawalan ang hikbing kanina pa nais na lumabas.

Hinayaan ko ang sarili kong alunin ng sakit na nararamdaman ko. Hindi ko kaya, hindi ko matanggap na wala na si Red. Hindi ko kayang isipin na iniwan na nya kami.

Ang sakit sakit

" Fifth... " tumingala ako at nakita ko ang lumuluha ring si Zayn. Umupo sya sa tabi ko at niyakap ako. Ganun din ang ginawa ko sa kanya at sabay kaming umiyak dalawa.

Humigpit ang kapit ko sa polong suot nya habang naglalaro ang mga takot sa aking isipin. " Please dont leave me too Zayn " i said in whisper. I feel his nod at mas hinigpitan pa ang yakap sa akin.

Hindi ko kayang mawala ka din Zayn, lalabas tayo lahat ng sabay sabay.

LUMIPAS ang buong magdamag na walang natulog. Nanatili kaming lahat sa sala habang hinihintay ang pagbaba ni First, Bleu at Yumin para sa balita.

Yumin is doing an autopsy to identify what really killed Red. But hours had already passed pero wala pa ring lumalabas miski isa sa kanila.

I walk towards Kuya Steve and gave him a faint smile. Nakasandal sya sa pader na malapit sa hagdan at malalim ring nag-iisip. He smiled back and pat my head. "K-kuya.."

Muling tumulo ang luha sa mga mata ko at nanakit ang lalamunan ko. He draw his self closer to me and pull me into a hug. " Youre a good boy today "

Natatawa akong umalis sa yakap at kunwari syang sinamaan ng tingin. " You didnt cry like Ethan like what i was expecting " pangangantyaw pa nito na ikinasimangot ko.