Dominiarium University

XXVII. Syringe

Zhiara

" I can see ocean in your eyes " i sincerely said as i run my fingers into his face. He sweetly smile and give me a smack on my cheek.

" And i can see nature in your eyes " i lowered down my face as i feel it heat for a moment when he said those words. He gently brush my hair and look at my face as if he is memorizing every part of it.

" Mahal na mahal kita Arra " this time i cupped his face with my two hands as i can see fear in his eyes. Nagdulot din ito ng pangamba maging sa akin. Hinawakan ko ang kamay nyang humahaplos sa mukha ko at pumikit pa ng kaunti upang damhin ang napakagandang pakiramdam na ito.

Sa pagdilat ng mga mata ko ay bigla na lamang nagbago ang paligid. Nakita kong muli ang sarili ko na tumatakbo habang hawak ng lalaki na ito ang kamay ko. Nagkakagulo ang paligid at nagpapanic ang lahat ng tao. Nasusunog ang ilan sa mga estableshimento at tindahan dito at puro putok ng baril ang nangingibabaw na ingay sa paligid.

Pumasok kami sa isang kanto ngunit napahinto kami ng wala na palang daanan iyon. Humarap sya sa akin at pinisil ang kamay ko na hawak nya.

"Natatakot ako " sambit ko.

" I wont let them take you away from me " he said with full of assurance and then he hug me.

When i open my eyes again, i saw myself dragging by mens whose wearing doctor's uniform. Nagsusumigaw ako at umiiyak habang pinipigilan sila.

" Pakawalan ninyo ako parang awa nyo na! "

Ipinasok nila ako sa isang silid at doon sapilitan nila akong inihiga sa isang metal na higaan. Nagwawala at nagpupumiglas ako habang nagmamakaawang pakawalan na nila ako.

" Anong gagawin ninyo sa akin? " unti unti nilang ginagapos ang magkabilaang kamay at paa ko sa metal na higaan at wala naman akong nagawa kundi ang magwala lang.

" Let go of me! " i bursted while crying my heart out loud. Pero walang nakikinig sa akin. Lahat sila ay tutuk sa kanilang kanya kanyang ginagawa patungkol sa isang eksperemento.

" Wag! Pakiusap wag! " pagsusumamo ko ng makita ang isang syringe na ibinabalak nilang itutuk sa akin.

Ngunit naagaw ang atensyon ko sa isang pamilyar na lalaki na nakatayo sa may pintuan. He has his sad face while just watching me. "Dad?"  I shouted.

" Dad tulungan mo ako please dad. I dont know what they are doing to me! Please dad get me out of here " pagmamakaawa ko muli ngunit yumuko lang sya at dahan dahang tumalikod.

" Dad? No dad please dont go away! Help me dad please! Daaaad!! " i cry and cry but he dont hear me. I pour out my heart in crying for the fear and heartbreaking i feel right now.