Hogwartstakiler [Düzenleniyor]

18. Bölüm: Gerçek

Profesörün çıkışının ardından seherbazı beklerken kurduğu hayal çok eğlenceliydi. Tabiî ki bu kadarını yapacak güçte değildi. Bu hikâyeyi arkadaşlarına anlatır sonra da beraber gülerlerdi. Ama ilk önce buradan kurtulmalıydı. Yüzünde kurduğu hayalin bıraktığı gülümsemeyle seherbazın gelmesini beklemeye devam etti.

Seherbaz gelince hayalindeki gibi kolunu tutmaya çalıştı. Süeda engel olmayacaktı. Ama asayı almak çok isterdi. Buruk gülümsemesiyle seherbazla birlikte odadan ayrıldı.

Hücresine geldiğinde kurduğu dramatik hikâyeye güldü. Hâlâ bunu yaptığı için pişman değildi. Ama yine de kofti için biraz üzgündü.

Hayalini düşünmeyi bırakıp profesörün dediklerini düşündü. Demek hafızasını silmesine rağmen Scorpius onları hâlâ görebiliyordu. Bu, zihninin güvende olmadığı anlamına geliyordu. Seherbazlar için olmasa bile Scorpius için zihinbend öğrenmeliydi.

*****

"Hazır mısın Asena?"

"Evet"

Profesör McGonagall, arkadaşlarını ziyaret etmek için Hogwarts'tan ayrılmıştı. Yani ofise girebilirlerdi.

Beyza not defterinin cüppesinin cebinde olduğundan emin oldu ve ofisin kapısına gitmek üzere ihtiyaç odasından çıktılar. Dikkat çekmemelilerdi. Profesör burada olmadığı için bu zor olacaktı.

Neredeyse parmak uçlarında kapının önüne vardılar. Beyza not defterini çıkardı ve en olası şifreleri söylemeye başladı. Asena da arkasını kolluyordu. Birkaç tanesini söylemişti ki görüş alanına Bayan Norris girdi. Filch'in aksi kedisi hâlâ Hogwarts koridorlarında dolaşıyordu.

Asena Bayan Norris'i kovmak için "Pıssst git buradan." dedi. Kedi ona hırladı. Beyza onu kovmaya çalışacakken birden siyah iri gözleri parladı.

"Şifreyi hatırladım! Şifreyi hatırladım!"
"Haha Bayan Norris'in bir gün işe yarayacağı hiç aklıma gelmezdi. Eee şifre ne?"

Beyza sevinçle kapıya döndü. "Kedi"

Şifreyle grifin heykelinin yerini merdivenler almaya başladı. Dumbledore'un ölümün ardından onun anısını bozmamak için bu heykel değiştirilmemişti.

İki kız daha fazla oyalanmadan merdivenleri çıkmaya başladı. Onları kimsenin görmediğini umuyorlardı.

Merdivenlerin sonuna ulaştıklarında onları geniş ve yuvarlak bir ofis karşılıyordu. ilk göze çarpan şey karşı duvardaki eşyaların sergilendiği vitrindi. İçinde farklı farklı büyülü eşyalar vardı. Vitrinin üstünde eski müdürlerin portreleri yer alıyordu. Yuvarlak odanın ortasında ise bir platform vardı. Platformun üstünde de bir masa duruyordu. Masanın arkasında bir sandalye; önünde ise profesörünküne nazaran daha küçük iki sandalye duruyordu. Masanın üstünde birkaç parşömen, bir tüy kalem, bir de mürekkep şişesi vardı.

Platformun iki yanında ikinci kata çıkan spiral şeklinde merdivenler bulunuyordu. Tavan kubbe şeklindeydi. Ortasından sarkan iki küre vardı. Onlara bir de avize eşlik ediyordu.

Asena ofisin ortasında durmuş etrafı incelerken Beyza da platformun üstüne çıkmıştı. Masanın arkasında küçük bir dinlenme alanı kurulmuştu. Bir şöminenin karşısında çok rahat görünen iki tekli koltuk vardı. Şöminenin üstünde çeşitli süs eşyaları konmuştu. Şöminenin sağında kalan kısımda paravana benzer bir şey vardı. Oraya bulaşmamaları gerektiğini düşündü Beyza. Şöminenin sol tarafında ise bir yuvarlak bir yemek masası ve etrafında üç sandalye vardı. Yine portreler duvarda yerlerini almıştı. Birkaç portre onları görünce konuşmaya ve şikâyet etmeye başladı.