Radio Nergens

5.

Zoals gewoonlijk ben ik te vroeg. Is dat een van mijn saaie kanten? Niemand zou het verwachten als ik een keer ergens te laat kom opdagen.

Hoewel ik niet vaak bij de Scaletta's thuis kom, ga ik via de achterdeur. Dat is vrij normaal in Heiveen. Ik kom terecht in een keuken waarin de geur van knoflook en olijfolie hangt en waar een vrouw met een rood sjaaltje in haar donkere krullen geknoopt de vaatwasser staat in te ruimen.

Als ze mij binnen hoort komen, kijkt ze op. 'Lesley, jou heb ik lang niet gezien. Je tante vertelde me dat je gestopt bent met school?'

Wat is het toch fijn om in een dorp te wonen, waar nieuwtjes zich sneller verspreiden dan een zeer besmettelijk virus. 'Ja, klopt. Te weinig studiepunten. Is Emilia er ook?'

'Hier ben ik.' Vanuit de woonkamer komt mijn collega aangelopen. Ze heeft haar werkshirt en spijkerbroek verruild voor een blouseje met Schotse ruitprint en een rokje van zwart leer. Kleren die in mijn kast als een pauw in een vlucht duiven zouden zijn. Sowieso is Emilia zo'n type bij wie bijna alles fantastisch staat. Zij kan de Venus van Milo eruit laten zien alsof ze geen stijl heeft.

Ook Emilia's tweelingbroer Joey verschijnt in de deuropening en Emilia schenkt voor ons alle drie wat te drinken in. Nog voordat ze daarmee klaar is arriveert Aiden en dus wordt ook hij meteen van een glas cola voorzien. In een kudde vertrekken we naar boven.

Emilia's kamer ziet eruit alsof er een eenhoorn over een kringloopwinkel heen heeft gekotst. Vintage items vechten met felgekleurde hebbedingetjes om de aandacht. De televisie staat op een wit Ikea-kastje waar een ouderwets kanten kleedje overheen is gegooid, met een paar felroze nepkaarsen ernaast.

Emilia, Aiden en ik nestelen ons zo comfortabel mogelijk op het spijlenbed neer en Joey schuift de bordeauxrode bureaustoel bij als vierde zitplek. Ondertussen zet Emilia de televisie aan.

'Gezellig toch?' merkt ze op terwijl de introtune al van het scherm spat.

Joey slaat zijn ogen ten hemel. 'Het is dat je mijn zus bent. En dat ik wil voorkomen dat Aiden spijt krijgt dat hij in jouw vrouwelijke charmes is getrapt. Anders had ik nu bij Victor gezeten.'

'Shit ja, ik had Victor ook moeten uitnodigen,' reageert Emilia. 'Dan hadden we vast inspiratie op kunnen doen voor het LVK van volgend jaar.'

Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik haar aan. 'Je gaat proberen mee te doen aan het LVK?' Niet dat het gek is dat Emilia zich een plek in het midden van de spotlight probeert toe te eigenen, maar ik had minder snel verwacht dat zij als Limburger van internationale afkomst zou gaan voor een plek in ons regionale songfestival der carnavalsmuziek.

'Ja,' antwoordt Emilia triomfantelijk. 'Victor gaat een nummer voor me schrijven, dat heeft hij beloofd.'

Joey haalt zijn neus op en kijkt Aiden aan. 'Ik neem mijn woorden terug. Ren alsjeblieft zo snel weg als je kunt.'

'Vergeefse moeite. Dit dorp ziet er niet uit alsof er een plek is om naartoe te rennen.'

Daar moet ik stiekem om lachen. 'Als je conditie goed genoeg is, kun je naar het treinstation van Peeleind rennen, maar dat is best een eindje. Dan kun je beter de bus nemen.'

'Bedankt voor de tip.'

'Nou, sst, zo meteen komen de winnaars van vorig jaar,' doet Emilia.

Het zorgt ervoor dat we prompt alle vier in stilte naar de televisie kijken, waar vooralsnog alleen maar wordt gedanst. Het lijkt een eeuwigheid te duren voordat een man in een wit pak en een vrouw in dito jurk in beeld verschijnen.

Dit herinner ik me nog van vorig jaar. Toen keek ik de finale thuis met mijn moeder. Ik weet nog dat dit een van mijn favorieten was, al vond ik het er op de een of andere manier ook een beetje uitzien als een reclamespotje voor H&M.