Radio Nergens

29.

Augustus 2012

De kermis in Peeleind is altijd een hele happening. Het is de grootste kermis in de wijde omgeving, zelfs een van de grootste van Nederland. Vroeger ging ik er elk van de zes dagen dat de kermis duurt met Isabel heen. Nu ga ik met mijn ouders of Emilia, en Aiden is er ook een keer bij. Op maandag is de traditionele kroegentocht. Ik heb nog nooit eerder meegedaan, maar dit jaar heb ik me door Emilia en Aiden laten overhalen. Uiteraard doet Joey ook met ons mee. Hij lijkt inmiddels iets meer uit zijn dal gekropen. Ik weet dat hij elke dag naar de gedenkplek voor Victor gaat, maar hij onderneemt ook weer sociale activiteiten.

'Vier bier?' vraagt Emilia bij de eerste bar terwijl ze haar hand ophoudt om muntjes in ontvangst te nemen. Haar kroegentochtshirt – iets wat alle deelnemers krijgen totdat de shirts op zijn – heeft ze inmiddels bewerkt tot het een soort crop top geworden is.

'Cola, graag,' antwoord ik terwijl ik haar een muntje geef.

Aiden kijkt me met een schuin oog aan. 'Is dit niet hét moment om voor het eerst dronken te worden?'

'Ik lust geen bier, weet je nog?'

'O ja. Ik weet wel iets anders. Wacht hier op me, ik ben zo terug.' Voor iemand heeft kunnen vragen wat hij gaat doen, is hij al in de menigte verdwenen.

Emilia haalt haar schouders op en neemt het muntje van Joey aan. 'Twee bier en een cola dus. Komt eraan.' Dan verdwijnt ze in de richting van de bar.

Joey leunt tegen een tafel aan. 'Dus je bent nog nooit dronken geweest?'

'Zoals ik al zei, lust ik geen bier. En geen wijn,' voeg ik er snel aan toe, want dat is meestal de volgende vraag die mensen stellen.

Joey knikt begrijpend. 'Dus je gaat de hele kroegentocht alleen maar cola drinken?'

'Ik lust wel radler,' zeg ik in een poging minder suf te klinken. 'Ik weet dat er maar twee procent alcohol in zit, maar ik heb niet per se alcohol nodig om een leuke tijd te hebben. Dat kan ik zo ook wel.'

'Dat geloof ik best. Hé, bedankt nog dat je met me meeging naar de Intratuin. Het is fijn om een gedenkplek te hebben.'

'Geen probleem.' Ik ben één keer langs de bewuste plek gefietst, vlak na de begrafenis. Het was een enorme zee van bloemen, kaarten en kaarsen in de bocht bij de boerderij van Pietje Janssen. Op de boom had Joey een gelamineerd vel papier met een mooie boodschap en een foto van Victor gespijkerd. Hij wil niet dat iemand zijn vriend vergeet en dat vind ik een mooie gedachte.

Emilia keert terug met onze drankjes en zet die op de tafel neer. Ik grijp meteen de gelegenheid aan om van mijn cola te nippen zodat ik even niks meer hoef te zeggen. Ondertussen blijf ik maar in de richting kijken waarin Aiden is verdwenen. Wat is hij in vredesnaam gaan doen?

'Ik heb een plan bedacht,' verkondigt Emilia met een onheilspellende blik in haar ogen. Daardoor hangt haar broer natuurlijk meteen aan haar lippen. Ikzelf ben vooral bang voor waarmee ze op de proppen gaat komen. 'Vandaag gaan we een leuke jongen voor Lesley zoeken.'

'Nee,' zeg ik meteen. 'Dat gaat niet gebeuren.'

'Dan moet je dronken worden.'

Ik draai me om en zie dat die woorden afkomstig zijn van Aiden. Hij staat voor me met een fles safari in zijn hand.

'Alsjeblieft,' zegt hij terwijl hij de fles naar me uitsteekt. 'Voor in je cola. Tenzij je liever nuchter op zoek gaat naar een date.'

'Dat had je niet moeten doen.'

'Bewaar die woorden maar voor morgen, want dan zou je willen dat ik het niet gedaan had. Nou, zuipen maar. We hebben niet eeuwig de tijd.'

Hoofdschuddend draai ik de dop van de fles en giet een scheut in mijn cola. Ga ik echt dronken worden vandaag? Ik weet het nog niet. Als ik maar onder de koppelpogingen van Emilia uit kan komen, is het misschien de moeite van het proberen wel waard.