Radio Nergens

15.

Het is een leuke middag. Bij de H&M pas ik vier verschillende outfits waar ik normaal gesproken nog niet dood in gevonden zou willen worden, alsmede een paar dingen die iets minder erg zijn. Zo komt het dat ik uiteindelijk toch nog een nieuwe aanwinst voor mijn kledingkast in bezit heb. Het is een open vest, zonder rits of knoopjes, iets wat ik nog nooit eerder heb gehad maar wat ook niet zo extreem verschilt van mijn huidige garderobe dat het een radicale omslag is.

Op de terugweg nemen we afscheid ter hoogte van de Intratuin van Peeleind. Daar blijft Aiden even wachten terwijl ik vast terug naar Heiveen fiets, zodat we niet samen gezien worden. Tegen mijn vader heb ik tenslotte gezegd dat ik had afgesproken met een oud-klasgenootje van de middelbare. Als hij erachter komt dat ik Aiden gezien heb wordt hij al woest, maar als dan ook nog eens blijkt dat ik erover gelogen heb, barst de hel helemaal los.

Thuis parkeer ik mijn fiets in de garage, waarna ik het huis in loop. Daar is mijn vader druk bezig met het avondeten. Vroeger kookte hij eigenlijk alleen op zondag, maar sinds hij thuiszit, neemt hij het avondeten op meerdere dagen van de week voor zijn rekening. Voor mijn moeder is dat alleen maar fijn. Die heeft daardoor weer iets meer tijd om lekker op haar luie reet te zitten.

'Ha Lesley,' begroet pap me. 'Was het leuk?'

'Ja hoor, hartstikke gezellig. Wat eten we?'

'Shoarma.'

Vanuit de woonkamer klinkt een juichkreet, want shoarma is het lievelingseten van Quinn. Ik vind het ook wel lekker, dus heb ik er geen problemen mee om dat vanavond te eten. 'Ben je nog iets opgeschoten met solliciteren?'

'Niet echt.'

'Lesley?' roept mijn moeder vanuit de woonkamer. 'Kom 'ns.'

Ik slaak een zucht. Ze zou ook eens een keer naar mij toe komen als ze iets van me nodig heeft. Waarschijnlijk moet ze iets uit de keuken hebben, dus dan kan ik zo meteen weer teruglopen. Zo goed ken ik haar wel. Maar ik heb weinig keus – anders wordt ze weer boos op me – dus loop ik naar de woonkamer toe. 'Wat is er?'

'Zou je even naar tante Corine kunnen gaan om te vragen of zij wit garen heeft?'

Ik neem haar even in me op, zittend achter haar oude naaimachine met een lichtroze blouse in haar handen. 'Wat ben je aan het doen?'

'Ik ben wat oude kleren aan het repareren. Dat scheelt weer nieuwe kopen. Ga je even?'

'Oké.' Ik vind het niet altijd leuk als ze me om een of andere flutreden naar tante Corine stuurt, maar op dit moment komt het me niet eens zo slecht uit. Ik ben nog in een veel te beste stemming vanwege mijn middag met Aiden en ik wil niet dat mijn ouders iets opmerken. Een tripje naar mijn tante is precies het soort afleiding dat ik kan gebruiken.

De afstanden binnen Heiveen, in ieder geval binnen de kern, zijn niet groot en dus is het niet ver lopen naar het huis van mijn tante. De paar straten van onze wijk door, het plein oversteken en dan nog twee straten. Daar staat het huis van zandkleurige bakstenen met de bonte verzameling tuinkabouters in de voortuin. Die zijn nog van mijn oma. Het is zo'n beetje het enige aan het huis wat nog doet herinneren aan de tijd dat zij en mijn opa daar woonden. Aan de jeugd van mijn moeder en mijn tante.

Via het paadje langs het huis loop ik naar de poort. Zoals gewoonlijk is die open en ik zet koers verder naar de achterdeur. Ook de klink daarvan gaat moeiteloos omlaag. Ik had niet anders verwacht; mijn tante is meestal thuis.

Pas als ik over de drempel stap, zie ik de twee personen in de keuken. Mijn tante staat gepassioneerd te zoenen met een vrouwelijk persoon met donkere krullen, een bordeauxrood shirt en een zwart leren rokje. Een van de handen van mijn tante is hard op weg om onder datzelfde rokje te kruipen.