Radio Nergens

18.

Op zondagmiddag hangen we met z'n vieren wat rond bij de garage van meneer Scaletta. Joey is bezig zijn motor op te poetsen en Emilia, Aiden en ik zitten gewoon wat te chillen. Eindelijk hebben ze allemaal zomervakantie, dus hoef ik mijn dagen niet meer alleen te slijten.

'Weet je al wat je gaat studeren, Lesley?' vraagt Joey op een gegeven moment. Hij is natuurlijk de enige van het stel die nog geen getuige is geweest van mijn intense strubbelingen met mijn identiteit.

'Nee,' antwoord ik daarom. 'Of nou ja, ik heb een paar opties om te overwegen, maar ik weet nog niet wat het wordt.'

'Wat zijn je opties?'

'Communicatie, iets met vertalen en ik zou ook nog kunnen kijken wat de uni te bieden heeft.' Bij die laatste woorden werp ik een schuine blik op Emilia. Ik heb nog niks gedaan met haar advies, maar het zit wel nog steeds in mijn hoofd.

Joey knikt begrijpend. 'Dat lijken me wel dingen voor jou.'

'Dan ben je de enige die lijkt te weten wat bij me past.'

Aiden slaakt een zucht. 'En daar hebben we de onzekere Lesley weer.'

'Ja, wat?' reageer ik. 'Wat kan ik eraan doen dat alles wie ik dacht te zijn als een kaartenhuis in elkaar is gestort?'

'Ten eerste is dat niet waar. Je moet je toekomstplannen een beetje aanpassen, maar je leven is niet in elkaar gestort. En ten tweede ken je jezelf dus nog steeds niet. Misschien moeten we die lijst er maar weer eens bij pakken.'

'En dan?'

Aiden kijkt me even geringschattend aan voordat hij antwoordt. 'Je kunt een taart bakken.'

Emilia schiet in de lach. 'Sorry, maar ik zie niet in hoe Lesley zichzelf vindt door een taart te bakken. Dan zit ze nog steeds in die veilige cocon die haar comfort zone is.'

'Daar heb je gelijk in, maar als het lukt kan ze misschien een stukje vinden van de zelfzekerheid die ze mist,' reageert Aiden overtuigd.

'Oké, daar zit wat in,' vindt Emilia. 'Maar dan nog lijkt dat me niet spannend genoeg.'

O jee. Emilia die het woord spannend in de mond neemt. Dat kan alleen maar fout aflopen.

'Zo, deze is klaar.' Joey komt overeind en smijt de oude lap die hij gebruikt heeft ergens in een hoek van de garage. Met een liefkozend gebaar aait hij over het zadel van zijn motor. 'Nu ben je weer mooi, hè schatje?'

'Voor zolang als het duurt,' mompelt Emilia.

Joey draait zijn hoofd haar kant op. 'Ja, waarschijnlijk is ze morgen alweer vies, maar dan poets ik haar met alle liefde nog een keer. Wacht maar tot jij je grote liefde vindt.'

Met een gepijnigde blik in haar ogen draait Emilia haar hoofd weg. Dat is het moment waarop ik me realiseer dat zelfs Joey niet op de hoogte is van haar geheime relatie. Wauw. Ik dacht dat die twee alles met elkaar deelden. Blijkbaar toch niet dus.

'Hé, Mili, ik wilde je geen pijn doen. Jouw tijd komt nog wel. En het is niet alsof die motor een meisje van vlees en bloed zou kunnen vervangen, hoor.'

'Weet ik.' Emilia slikt haar tranen weg, maar omdat ik de enige ben die haar geheim kent, ben ik waarschijnlijk ook de enige die het op die manier interpreteert. 'Ik wil het er niet over hebben.'

'Kan ik je opvrolijken met een ritje?'

Emilia rolt met haar ogen. 'Sowieso zou jij degene zijn die daar het meest van opvrolijkt.'

Joey stoot Aiden aan. 'Heb jij weleens op een motor gereden?'

'Ik heb vorig jaar in Griekenland op een scooter gereden, meer niet. Een auto is praktischer.'