Radio Nergens

30.

'Ik ben dronken,' constateer ik als we op de fiets terug naar huis zitten. Het is midden in de nacht, maar ik heb geen idee hoe laat precies. Voor mijn gevoel zijn we wel drie dagen op de kermis geweest.

'Goh,' lacht Aiden. 'Dat had ik nou niet kunnen raden.'

'Nee hè?' reageer ik. 'Ik ben echt keigoed in dronken zijn. Je merkt helemaal niet dat ik het ben.' Meteen nadat ik het heb gezegd, fiets ik bijna de greppel in.

In een reflex pakt Aiden mijn stuur vast. 'Nog even overeind blijven, alsjeblieft.'

Met één vinger wijs ik in zijn richting. 'Daar ben ik toevallig ook keigoed, in overeind blijven. Behalve als ik moest turnen met gym dan. Maar hé, ik heb gelukkig geen gym meer. Komt dat even goed uit.'

Aiden schudt grinnikend zijn hoofd. Ondertussen bereiken we het bord dat ons vertelt dat we Heiveen in fietsen. Alsof ik dat zo niet geweten had. Kom op, zeg, ik heb hier al zo vaak gefietst, daar heb ik echt geen bord voor nodig.

Op het plein remt Emilia af, waardoor Joey haar voorbeeld volgt en we even later allemaal stilstaan. 'Dit was leuk.'

'Absoluut,' stemt Joey in. 'Beste dag van dit jaar tot nu toe.'

Daar kan ik het alleen maar mee eens zijn. Wie had kunnen denken dat een kroegentocht zo leuk kon zijn?

'Ik ben blij dat je weer een beetje de zin in het leven terug hebt gevonden,' merkt Aiden op.

Emilia slaakt een zucht. 'Ik wil helemaal niet dat het nu alweer over is. Maar ja, we zullen het ermee moeten doen. Ga je mee naar huis, Joe?'

'Goed plan.' Joey stapt weer op zijn fiets en rijdt samen met zijn zus verder in de richting van hun huis.

Verwachtingsvol kijk ik naar Aiden. 'Eigenlijk had zij een heel goed punt. Ik wil niet dat dit al voorbij is. Zullen we teruggaan?'

'Nee, dat gaan we niet doen, maar we kunnen nog wel even hier gaan zitten.' Aiden stuurt zijn fiets naar een van de bankjes op het plein en neemt erop plaats. 'Ik denk niet dat we je ouders nu zullen tegenkomen.'

Ik rol met mijn ogen terwijl ik me ook naar het bankje begeef. 'Nee, die zijn zo saai. Die liggen allang in bed. Ik wil echt nooit oud worden, hoor. Mijn leven is nu al saai genoeg.'

Aiden schuift iets dichter naar me toe. 'Ik vind jou helemaal niet saai.'

'Dat zeg je omdat je alleen mijn leuke kanten ziet. Ik ben leuker geworden sinds jij hier woont.'

'Dat zal ik maar als een compliment opvatten.'

'Goed zo.' Met één hand klop ik op zijn hoofd. 'Brave jongen.'

'Je bent echt dronken, hè?'

'Ja,' grijns ik. 'En jij?'

'Volgens mij ben ik alweer door het ergste heen. Maar ik vind jou wel leuk als je dronken bent.'

Met grote ogen kijk ik hem aan. 'Alleen als ik dronken ben?'

Een van zijn handen landt op mijn schouder en zijn blik verplaatst zich naar mijn mond. Dan kruipt zijn hand omhoog naar mijn gezicht, waar die op mijn wang blijft liggen en hij met zijn duim mijn huid streelt. 'Dat kwam er onhandig uit. Ik vind jou altijd leuk.'

'Jij bent ook best aardig, ook al besteed je je tijd aan iets waar toch niemand naar luistert.'

'Moet jij nodig zeggen,' kaatst hij terug. 'Wanneer laat jij iemand een van je verhalen lezen?'

Daar heb ik zo snel geen antwoord op. Vroeg of laat zal het er toch van moeten komen. Wat moet ik anders met het vorige maand afgeronde verhaal? Het laten wegrotten op mijn laptop? 'Mijn verhalen zijn mijn baby's. Ik weet niet of ik er al klaar voor ben om ze bloot te stellen aan de gemene wereld.' Of om mijn ouders er zelfs maar over te vertellen.

Aiden glimlacht. 'Daar kan ik je geen ongelijk in geven.'

'Is Bruce Springsteen jouw baby?'

Nu barst Aiden hardop in lachen uit. 'Die kerel is bijna vijftig jaar ouder dan ik, dus dat is nogal een rare vergelijking.'

'Dat komt omdat ik dronken ben,' leg ik hem uit. 'Dan lijkt de wereld heel anders. Misschien vind ik het zo wel leuker. Bedankt dat je me dronken hebt gemaakt.'

'Wel, dat heb je helemaal zelf gedaan. Als je het niet gewild had, had je er op elk moment mee kunnen stoppen. Maar dat heb je niet gedaan.'

Daar zit wel een kern van waarheid in. 'Ach, het was een lange avond en wat was ik anders gaan doen?'

Aidens mond valt open, maar hij herstelt zich snel weer. In zijn ogen schuilt een geamuseerde twinkeling.

'Wat?' reageer ik.

'Darlington County.'

'Wat?' herhaal ik, want ik begrijp het nog steeds niet.

'Het nummer dat je citeerde. Ik wist niet dat je dat kende.'

'O.' Ik voel hoe mijn wangen rood worden. 'Het zou heel misschien kunnen dat ik elke week naar je show luister. Soms zelfs meerdere keren.'

'Meerdere keren?'

'Je hebt een prettige stem om naar te luisteren,' verdedig ik mezelf. 'Zo prettig dat ik er de eerste keer zelfs van in slaap viel.'

Daar moet hij om lachen. 'En jij maar beweren dat er helemaal niemand naar mijn show luistert.'

'Ik tel niet.'

Zijn gezicht komt dichterbij. 'Voor mij wel. Voor mij ben jij alles wat telt.'

'Je liegt,' fluister ik, want hij is nu wel heel dichtbij.

'Echt niet.' Dat is het moment waarop zijn lippen de mijne raken.

Mijn adem stokt in mijn keel. Zelfs mijn dronken hersenen beseffen dat dit mijn eerste kus is. Met Aiden, die best een leuke jongen is. Ik weet wel dat ik tegen Emilia heb gezegd dat ik niks van hem wil, maar dat is alleen maar omdat ik wil dat ze geen rare dingen gaat doen. Misschien vind ik Aiden stiekem wel een heel klein beetje leuk.

Hij trekt me nog dichterbij en begraaft zijn handen in mijn haar. Zijn lippen gaan een stukje open en ik raak lichtelijk in paniek. Hoe werkt dit?

Maar het lijkt als vanzelf te gaan. Ik volg gewoon zijn bewegingen. Heel langzaam begin ik mezelf iets meer te ontspannen. Misschien kan ik dit toch wel.

Het lijkt een eeuwigheid te duren voordat Aiden me loslaat. Met een glimlach op zijn lippen kijkt hij me van heel dichtbij aan. 'Dit wilde ik al heel lang doen.'

Nee, dat mag hij niet zeggen. Plotseling dringt de realiteit weer keihard bij me naar binnen. Mijn ouders. Ik kan niks met hem beginnen. Dat zouden ze me nooit vergeven. Daarom duw ik mezelf van hem weg. 'Ik moet gaan.'

'Oké.' De teleurstelling in zijn stem is duidelijk hoorbaar.

Ik sta op en pak mijn fiets. 'Ik zie je wel weer.'

Aiden knikt. 'En Lesley?'

Vragend kijk ik hem aan. Als hij nu maar geen flirterige opmerking gaat maken, want dan ga ik gillen.

'Je kunt het beste een flink glas water drinken voordat je gaat slapen. Dat maakt het morgen minder erg.'

'Bedankt voor de tip,' zeg ik, maar ik weet niet zeker of ik wel gehoord heb wat hij zei. Het enige waaraan ik kan denken is dat we hebben gezoen. O mijn god, ik heb met Aiden gezoend. Met mijn fiets aan de hand begin ik in de richting van mijn huis te lopen. Pas als ik me afvraag waarom ik eigenlijk loop, spring ik op het zadel.

Thuis zet ik mijn fiets in de garage en loop via de achterdeur het huis in. Zoals verwacht is alles donker. Het is dan ook al drie uur 's nachts, vertelt de klok van de magnetron me. Mijn ouders slapen waarschijnlijk al langer dan de tijd die ze nog kunnen slapen.

Ik gooi mijn sleutels op het aanrecht en gaap luid. Dan herinner ik me dat Aiden zei dat ik iets moest doen. Wat was het ook alweer? Nou ja, daar denk ik morgen wel over na. Ik moet nu echt naar bed.