Radio Nergens

20.

Het begint een soort vast ritueel te worden om rond te hangen bij de garage. Joey werkt daar zo nu en dan voor zijn vader en hij knutselt er ook weleens aan zijn eigen motor. Op vrijdagmiddag is hij daar weer mee bezig als Aiden hem aanstoot.

'Zoekt jullie vader nog steeds personeel?'

Het verbaast me dat hij daar niet eerder achteraan is gegaan. Ik heb hem vorige week al verteld dat hij daar zou moeten solliciteren.

Joey knikt. 'Ik geloof het wel. Moet je hem even vragen. Hé pa!'

Iets verderop rukt Alessandro Scaletta zijn aandacht los van een verroeste Ford die volgens mij niet meer te redden is, om naar ons te kijken. 'Wat is er?'

'Zocht je nog iemand voor in de winkel?'

'En of. Die trut van een Cindy heeft me mooi laten zitten. Komt gewoon niet meer opdagen.'

Joey klakt afkeurend met zijn tong. 'Ik weet nog wel iemand voor je die zoiets nooit zou flikken.' Met zijn hoofd gebaart hij opzij.

Alessandro's blik verplaatst zich van zijn zoon naar de jongen naast hem. 'Jij zoekt werk?'

'Ja.' De anders zo welbespraakte Aiden lijkt warempel een tikkeltje onzeker zoals hij met twee handen de mouw van zijn shirt – wederom dat met Bruce Springsteen en de andere man erop – vasthoudt.

Meteen laat Alessandro alle gereedschappen uit zijn handen vallen. Hij gebaart Aiden dat hij mee moet komen. 'Kom, dan gaan we even in het kantoortje zitten voor een gesprek.'

Met z'n drieën kijken we toe hoe Aiden met de vader van de tweeling in het kantoortje verdwijnt. Dat ging wel heel snel. Mijn sollicitatieproces bij de Heimarkt verliep een stuk trager.

'Ben je bijna klaar, Joe?' zeurt Emilia. 'Ik heb het wel een beetje gehad met die stinkzooi hier.'

'Als je het niet leuk vindt hier, kun je ook gewoon met Lesley naar huis gaan om samen jullie nagels te lakken.'

'Wat een kutopmerking.'

'Alsof jij die nooit maakt.'

Het nadeel van dat Aiden nu weg is, is dat ik alleen ben met de tweeling. En dat is sinds de zwempartij van gistermiddag niet erg gezellig. Ik weet niet wat er tussen die twee speelt, maar het is niet veel goeds. De spanning in de lucht is zo dik dat die bijna tastbaar is. In gedachten zoek ik dan ook naar een excuus om hier weg te kunnen. Jammer voor Aiden, maar het is toch bijna etenstijd. Wat me meteen een perfecte smoes oplevert.

Zogenaamd achteloos kijk ik op mijn horloge. 'O, is het alweer zo laat? Ik moet gaan. Ik had mijn moeder beloofd dat ik om vijf uur thuis zou zijn.'

Joey's blik verplaatst zich naar mij. 'Heb je nu ineens een avondklok?'

Ik rol met mijn ogen. 'Nee, mijn moeder wil gewoon dat ik thuis ben met het eten. En ik ook trouwens, anders is het koud. Ik zie jullie morgen wel weer.'

Voor ze nog iets hebben kunnen zeggen, loop ik al naar buiten. Het is zo kut dat het op deze manier moet gaan. Had ik eindelijk een groepje nieuwe vrienden, ontstaat er een of andere vage ruzie.

Aangezien het dorp niet groot is, ben ik zo thuis. In de keuken is mijn moeder inderdaad met het eten bezig. Het is alleen nog lang niet klaar, maar dat wist ik van tevoren al. Zo vroeg eten we nou ook weer niet.

Als ik binnenkom, kijkt ze op. Meteen verhardt er iets in haar blik. 'Lesley,' zegt ze op strenge toon. 'Ik heb iets gehoord. Klopt het dat jij nog steeds met Aiden Reijnders omgaat?'

O fuck. Ik had het moeten weten. Ik had voorzichtiger moeten zijn. Dit dorp is klein en er wordt geroddeld alsof het leven van de inwoners ervan afhangt. Het was een kwestie van tijd voor mijn ouders erachter zouden komen. Dus nu kan ik moeilijk gaan ontkennen. Wie weet wie haar bron is en wat die haar verteld heeft. Het enige wat ik kan doen is de waarheid wat mooier maken dan die is. 'Hij is bevriend met Joey.'

'En jij met Emilia.'

'Dat klopt. Daarom doen we weleens iets met z'n vieren. Ik kan moeilijk iedereen ontwijken die met Aiden omgaat. Je wilt toch niet dat ik helemaal geen sociale contacten meer overhoud?'

Mijn moeder snuift, maar richt zich dan weer op de aardappels die ze aan het schillen is. Jasses. 'Ik vind het nog steeds geen fijn idee dat die aasgieren hier wonen.'

'Daar kan Aiden toch niks aan doen? Misschien moet je eens met hem praten. Hij is echt veel aardiger dan zijn vader.' Niet dat ik ook maar een seconde van mijn leven contact heb gehad met Evert, maar mijn moeder is vast niet zo snugger om dat op te merken.

En die kans krijgt ze ook niet, want mijn vader komt met snelle passen vanuit de tuin de keuken in gelopen. Op zijn gezicht staat een brede lach. 'Ik ben aangenomen!'

Spontaan laat mijn moeder de aardappel waar ze mee bezig was in de pan met water vallen en ze omhelst hem. 'Wat goed. Op het eerste gesprek?'

'Ja, ongelofelijk hè? We hebben de godganse tijd over Johnny Cash zitten praten. Mijn nieuwe baas is ook fan.'

Stiekem moet ik lachen. Bijna een jaar werkloos en dan aangenomen worden door te praten over een kerel die al bijna tien jaar dood is. Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn. Enthousiast klop ik mijn vader op zijn rug. 'Proficiat.'

'Dankjewel, meid. Goh, ik ben zo opgelucht. Misschien moeten we straks als toetje een ijsje gaan halen om het te vieren.'

Daar zeg ik nooit nee tegen. 'Waar zat dat bedrijf ook alweer?'

'In Heerlen, dus ik ben ongeveer tien minuten langer onderweg dan naar Den Bosch, maar dat heb ik er wel voor over.'

Dat snap ik. Ik adem diep uit. Eindelijk komt er een einde aan tien maanden financiële spanning en ellende binnen dit gezin.

Nu komt ook Quinn de keuken in, waarschijnlijk aangetrokken door al het rumoer. 'Wat is er aan de hand?'

Pap tilt haar op en draait haar in het rond, ook al is ze daar eigenlijk al veel te groot voor. 'Ik heb een nieuwe baan.'

Quinn pompt een vuist in de lucht. 'Yes. Gaan we nu naar McDonald's?'

'Ik ben al met het eten bezig,' protesteert mam.

Pap trekt een spijtig gezicht naar mijn zusje. 'Je hoort het. Maar ik heb net met Lesley afgesproken om na het eten een ijsje te halen, dat kunnen we wel bij McDonald's doen.'

'Yes!' klinkt het nogmaals uit Quinns mond. Ze wurmt zich los uit de armen van mijn vader en rent terug de woonkamer in om verder te gaan met wat ze dan ook aan het doen was – wat waarschijnlijk iets te maken heeft met analyses van de voetbalwedstrijd van gisteravond.

'Kees, ik wil de stemming niet bederven, maar ik ben ergens achter gekomen,' verpest mijn moeders stem de heersende euforie. Meteen zijn alle ogen in de keuken op haar gericht. 'Lesley gaat nog steeds met die jongen van Reijnders om.'

Mijn vader verplaatst zijn blik van haar naar mij. 'Is dat zo, Lesley?'

'Ja,' geef ik schoorvoetend toe. 'Hij is aardig en hij helpt me.' O kut. Ik had natuurlijk weer hetzelfde verhaal over Joey en Emilia moeten ophangen. Het is niet alsof die nieuwe baan van hem ervoor gaat zorgen dat hij Evert minder haat.

'Wat hadden we daar nou over gezegd?' reageert pap op kalme toon. 'Ik vind dat geen fijn idee.'

'Heb je wel gehoord wat ik zei? Hij is aardig en hij helpt me met het maken van de goede keuze. Met mezelf leren kennen. En trouwens, hij is bevriend met Joey. Het is niet alsof ik hem echt kan ontlopen of zo.'

'Luister, ik kan je niet verbieden om met mensen om te gaan die wel in de mooie praatjes van zijn familie trappen. Ik kan je alleen dringend verzoeken om niet meer alleen met die jongen op te trekken. Gaat dat je lukken, denk je?'

Als dat het beste is wat ik op dit moment uit hem kan krijgen dan kan ik dat wel. Voorlopig. 'Ja.'

'Mooi zo. Ga nu de tafel maar dekken, dan kleed ik me even om.'

En daarmee is de discussie gesloten. Maar ik ga echt nog steeds niet stoppen om met Aiden om te gaan. Op een dag zien ze wel in dat hij een goede jongen is.