Hogwarts'ın Vârisi [Düzenlemede]

🌠Tanışma🌠

Annabeth'ten

Benim bağırmam ile koridorda başka bir ayak sesi gelmeye başladı. Sivri şapkalı, gözlüklü, yaşlı bir kadın geliyordu. Yanımıza geldiğinde ilk önce bana sonra adama baktı.

"Tamam Filch. Sen gidebilirsin gerisi bende." dedi adama doğru. Sonra tekrar bana dönerek
"Evet size gelelim. Hangi binadansın?" dedi.

O zaman aklım daha da karıştı. Ne binası? Ne yatakhanesi? Hâlâ anlamıyordum olan biteni.

"Hanımefendi-"

"Profesör McGonagall."

Derin bir nefes aldım ve konuşmama devam ettim.

"Profesör McGonagall. İlk öncelikle ne binası ve ne yatakhanesi hiçbirşey anlamıyorum. Lütfen bana ne olduğunu ve neden burada bulunduğunuzu anlatır mısınız?" dedim ciddiyetle kadına doğru.
Kadın ilk önce bana dikkatli dikkatli baktı.

"Kimsiniz siz? Sen burada öğrenci değil misin? O zaman buraya nasıl geldin?" dedi aynı benim ciddiyetimle.

"Ben hiç buradan gitmedim ki. Ve burası bir okul da mı bana öğrenci diyorsunuz. Bu arada ben Annabeth." dedim. Herşey allak bullak olmuştu. Bir andan da halsiz hissediyordum. Bu yaşadıklarım bana biraz ağır gelmişti anlaşılan.

"Miss Annabeth. Burası Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu." dedi kadın sakince.

Bir anda dondum. Ağızım açık kalmıştı. Ne yani cidden yapmışlar mıydı? İnanamıyordum. Bedenimin her hücresi yerinde duramıyordu. Çok duygulanmıştım.

"Size bir şey daha soracağım Miss Annabeth. 'Ben buradan hiç gitmedim ki.' derken ne demek istemiştiniz?" dedi bana doğru.

O anda transtan çıktım.

"Pardon ben size kendimi tanıtmadım. Ben Annabeth Mira Gryffindor. Rowena Ravenclaw ve Godric Gryffindor'un kızı, Salazar Slytherin ve Helga Hufflepuff'ın vaftiz kızıyım. Ben Hogwarts'ın vârisiyim." dedim.

Kadın baya bir şaşırmış görünüyordu. Bir iki dakika sonra anca toparlana bildi. Tabi bende bunları söylerken göğsüm kabarmadı değil.

"Lütfen beni takip edin Miss Annabeth. Sizi bu okulun en yetkili kişisinin yanına getireceğim." dedi kadın. Bende onu takip ettim.

Biraz yürüdükten sonra bir heykelin önüne geldik. Bu heykeli biliyordum. Bir odaya çıkıyordu. Ama heykel şifreli oluyordu. Her halde şifresi değişmiştir diye düşündüm. Sonuçta ardan o kadar yıl geçti.

"Limon Şerbeti" dedi kadın ellerini kaldırarak.

Merdivenler oluşmaya başladıydı. Buna hiç şaşırmadığımı gören Profesör McGonagall hafiften şaşırmıştı.

"Yukarıda sizi bekliyor. Size iyi günler Miss Annabeth." dedi ve uzaklaştı Profesör McGonagall.

Yavaş yavaş yukarı çıkmaya başladım. Çıkarken aşırı bir merak sardı. Yukarı çıktığımda yaşlı bir adam ayakta beni bekliyordu. Çok sıcakkanlı bir yapısı vardı. Böyle tam yanakları sıkılmalık bir dedeye benziyordu.

Benim geldiğimi görünce konuşmaya başladı.

"Hoşgeldin Annabeth. Bende seni bekliyordum. Biraz çay alır mısın? Biliyor musun? Bu çay ingilizlerin o meşur sütlü çayından. Bu arada ben Albus Percival Wulfric Brian Dumbledore. Siz bana Profesör Dumbledore ve yaşlı kaçık da diyebilirsiniz." dedi ve elime çayı verdi.

Bu beni çok güldürmüştü. Birazda olsa neşem yerine gelmişti.

"Profesör Dumbledore. Benim kim olduğumu biliyor musunuz."