Hogwarts'ın Vârisi [Düzenlemede]

🌠Misafirler🌠

Annabeth'ten

Uyandığımda yatağımdaydım. Üzerimde pijamalarım ile tam 1 haftadır bu yataktan çıkmamıştım. Saçlarım çok yağlıydı. Yine ağlama isteğim geldi. Ağlamaya başlayınca ev sarsılmaya başladı. Depresyondayken hep böyle olurdu. Slag'ı da babama bırakmıştım.

Odamın kapısı aniden açıldı. İçeriye elinde kutu dondurma ile Salazar girdi. Kutu dondurmadan bir kaşık alıp ağzıma dondurmayı koydu. Sonra bana sarılıp saçımı okşamaya başladı.

"Öldürebilir miyim?" dedi yine.

"Hayır. O buna bile değmez." dedim. Ve dondurmamı kaşıklamaya başladım. Tadı çikolatamındı. Hemde bitter çikolatalı.

"Sana bir haberim var." dedi.

"Ne?" dedim dondurmayı kaşıklayarak.

"Misafirimiz var!" dedi. Biraz heycanlı biraz telaşlı bir şekilde.

"Kim!? Buradalar mı!? Ben sana ben depresyondayken misafir alma demiyor muyum, baba?" dedim hafif kızgınlıkla.

"Daha gelmediler. 1 haftadır onları erteliyorum. Ama yarın gelecekler." dedi.

Dondurmamı kaşıklarken biraz düşündüm. Depresyondayken misafirimiz gelmesini pek istemezdim. Ama baya zaman ertelemişiz ve bunlar Salazar'ın misafirleriydi. Yani reddedemezdim.

"Peki gelsinler yarın akşam yemeğine." dedim. O da kafa salladı. Sonra onu odamdan yolladım.

Dondurmam bittikten sonra aşırı fazla temizlik yapasım gelmişti. Hemen yatağımdan kalkıp üzerimi değiştirdim.

"Palaxus! Bana temizlik malzemeleri getirir misin? Temizlik yapacağım." dedim.

Temizlik malzemeleri gelince kollarımı sıvayıp temizliğe başladım.

Salazar'dan

Annabeth'in temizlik yaptığını görünce rahatladım. Bu demektir ki depresyonunun son evresi. Oh be sonunda 1 hafta benim için eziyet gibiydi.

Acaba ona kimin misafir olarak geleceğini söylemeli miydim? Ama o zaman kesin çıldırır o yüzden sakalmak en iyisi.

Annabeth için yemek yapacaktım. Depresyondan çıktığı için ona ödül olacaktı. Ellerimi sıvayıp yemek yapmaya başladım.

Annabeth'ten

Temizliği bitirince canım tatlı çekmişti. Mutfağa doğru yol alırken ââakapıda durdum. Çünkü Salazar'ı gördüm. Yemek yapıyordu. Bu oldukça nadir birşeydi. Ona baktıkça eski anılarımız aklıma geliyordu.

Flashback

"Baba!? Baba!? Lütfen puding yapalım. Hem de çikolatalı." dedi küçük Annabeth. Daha 4 yaşındaydı.

"Ama tatlım şuan işim var. Başka zaman söz yaparız." dedi Salazar ve kağıtlara tekrar baktı. Annabeth sinirlenmişti. Kitaplar kitaplıktan düşmeye başlamıştı. Salazar şaşkınlıkla bakıyordu.

Annabeth babasına hıhlayıp gitti. Salazar başını sağa sola sallayıp küçük kızının peşinden gitti. Küçük kızını yakalayıp omuzuna oturttu.

"Hadi puding yapalım!?" dedi Salazar ve koşmaya başladı.

Annabeth gülmeye başlayınca Salazar da güldü. Godric de onlara kaltıldı. O gün mutfağı aşırı fazla kirletmişlerdi. Kendileri de aşırı fazla kirlenmişti.

Flashback son.

O gün aklıma gelince çok gülmüştüm. Kenarda duran kremadan bir parça yavaşça havalanmaya başladı. Tabi ki ben yapıyordum. Krema Salazar'ın yüzüne doğru yapıştı. Gülme krizine girmiştim bile. İşte şimdi yeniden dirilmiş gibiydi. Bana dönünce bütün krema yüzüme yapıştı. Bu sefer o gülüyordu.