Decisions {VOLTOOID}

Hoofdstuk 2

Pov Safouan
Ik ga eens even haar reactie snelheid testen.

Ik ga stilstaan en pak haar bij haar middel op enorme snelheid en trek haar naar me toe.

Ze duwt me meteen van zich af of ja dat probeert ze. Ik heb haar stevig vast.

Ik trek een wenkbrauw op en zie haar mij boos aankijken.

"Wat denk je te doen? Laat me los." Zegt ze geïrriteerd.

Ik moet even lachen maar kijk haar dan serieus aan.

Ik weet heus wel dat ze mij gaat afwijzen maar een betere vrouw dan haar ga ik niet krijgen.

Ik wil haar en ik zal er hoogstpersoonlijk ervoor zorgen dat ik haar zal krijgen!

"Safouan, ik zweer het je, laat me los. Dit kan maar op 1 manier aflopen als je mij nu niet loslaat jij vuile haiwan (dier)." Zegt ze boos.

Ik word nu ook boos en pak haar met mijn andere hand bij de achterkant van haar nek en trek haar dichter naar mij toe.

"Laat me los ongemanierde hond!" Zegt ze met vuurspuwende ogen. Mijn bloed begint nu echt te koken en ik druk haar hard tegen mijn aan en knijp nog harder in haar nek.

"Ik mag doen wat ik wil met je. Jij bent mijn verloofde." Sis ik met aangespannen kaken.

"Ik heb geen ja gezegd dus opflikkeren." Zegt ze kermend van de pijn.

Verdomme! Ze maakt mijn hoofd heet tfoe!

"Luister jij vuile kech, jij gaat ja zeggen anders zal ik er hoogstpersoonlijk ervoor zorgen dat je nooit van je leven een ring zal zien om je vinger." Zeg ik boos maar ze is nog steeds niet bang.

Ik verslap mijn greep een beetje want haar hoofddoek begint wat te zakken.

"Ik ben niet één van je kehba's, dus ga terug naar de lounge en laat me jou gezicht niet meer zien!" Zegt ze boos maar ik krijg alleen een grijns op mijn gezicht.

Ik doe mijn jas een beetje opzij zodat ze kan zien wat ik met me meedraag.

"Jij gaat ja zeggen als je van je familie houdt lieve schat. Denk er ook niet aan om iemand hierover te vertellen want ik kom erachter." Zeg ik en nu eindelijk zie ik angst in haar ogen.

Perfect, haar zwakte is haar familie. Dat is eigenlijk ook mijn zwakte maar dat is van iedereen.

"Dus wat is je antwoord kleintje?" Vraag ik haar en ze knikt alleen maar dit wil ik niet.

"Gebruik woorden zina." Zeg ik geërgerd.

"J-Ja." Stottert ze. Haar stem klinkt niet meer zo zacht als daarstraks maar het klinkt gebroken en bang. Bang voor mij, het bevalt mij best goed.

Er gaat een traantje over haar wang. Ik leg mij hand op haar wang en veeg de traan weg.

Ik laat haar dan los en meteen zet ze een paar stappen naar achter.

Pov Leila
Ik ren daarna meteen weg zo hard ik kan.

De pistool, hij, mijn familie, ik..

Hij heeft alles in zijn handen, ik kan niks.

Ik ren naar de plek waar ik altijd loop als ik verdrietig ben.

Het is een weg waarop je kan lopen omringd door bomen.

Ik blijf denken over alles wat hij net zei. Hij denkt dat dit een makkelijk iets is.

Ik zucht even maar loop rustig door.

Pov Safouan
Ik laat haar maar even in haar eentje. Ze komt toch wel terug. Ze is een slimme meisje.

Ik weet dat ik haar een kech noemde maar vriend dat is zij echt niet, haar manier van doen en denken schreeuwt zelfrespect.

Het beste is dat ze zich geen eens aangesproken voelde toen ik haar zo noemde. Ze heeft pit, daar hou ik wel van maar zij heeft een beetje teveel pit.

Ik moet haar eens even temmen.

Pov Leila
Als ik bijna thuis ben kom ik Amir tegen. Hij is aan het flirten met een meisje.

Ik zucht en schudt afkeurend mijn hoofd.

Zodra Amir mij ziet laat hij de meisje alleen en komt hij naar mij toe. De meisje kijkt mij vies aan maar loopt dan weg.

Hij wil zoals altijd proberen om mij een knuffel te geven maar ik wijs hem af. Als Reda eens wist dat Amir zich zo gedraagt als we alleen waren zou het anders gaan.

"Jij veranderd echt nooit he." Zeg ik tegen hem en hij haalt zijn schouders op.

"Als je nou eens van mij was wel, maar zina wijst mij steeds af." Zegt hij met een pruillip.

"Deze zina heeft een naam jij idioot en nee, ik word niet van jou." Zeg ik geïrriteerd en wil verder lopen maar hij pakt mijn pols.

Ik draai me om naar hem en trek een wenkbrauw op.

"Is het waar?" Vraagt hij.

Ik kijk hem vragend aan maar hij kijkt mij boos aan.

"Ga je trouwen met Safouan!" Schreeuwt hij boos. Ik slik even door de kracht waarop hij in mijn pols knijpt en doordat ik niet weet wat ik moet zeggen.

"Laat haar los broer!" Hoor ik de stem van Safouan schreeuwen en hij komt boos op ons aflopen.

Ik weet nu niet van wie ik bang ben, Safouan of Amir.

Ik heb tot nu toe altijd een save gehad als ik samen met Amir was en gelukkig is dat niet vaak.

Amir houdt nog mijn pols vast en Safouan pakt me bij mijn andere pols en trekt me zo hard naar zich toe dat ik bijna val maar hij vangt me nog op voordat ik val.

"Vriend wollah, kom nog 1 keer in haar buurt en ik boek een enkeltje naar jahanam (hel) voor jou." Zegt hij boos en hij geeft een harde linker hoek tegen de kaak van Amir.

Daarna draait hij zich weer om naar mij en pakt weer mijn pols en loopt snel weg.

"Laat mij los Safouan." Zeg ik hijgend want ik ren half achter hem aan.

Safouan stopt en draait zich om naar mij.

"Wat deed je met hem?" Vraagt hij wat kalmer maar nog steeds boos.

"Ik was onderweg naar huis en hij zag mij dus kwam hij naar mij. Ik probeerde nog weg te lopen maar hij hield me tegen." Zeg ik zuchtend.

"Ik wil je niet meer zien praten met jongens." Zegt hij terwijl hij weer begint te lopen. Kifesh.

Hij loopt nu wat langzamer en bij de deur laat hij mijn pols los en pakt hij mijn hand in plaats en belt dan pas aan.

Farah doet de deur open en kijkt ons aan en dan naar onze handen.

Als ze het doorheeft slaakt ze zo'n typische bruiloftskreet. (A/N ik hoop dat jullie weten wat ik bedoel..)

Meteen komt iedereen naar de voordeur en ik kijk wat ongemakkelijk naar ze.

Mijn moeder krijgt tranen in haar ogen en mijn vader komt naar mij toe en geeft me een knuffel. Maar Reda trekt een wenkbrauw op en zucht dan.

Iedereen feliciteert ons en ik forceer een glimlach op mijn gezicht.

Alleen Reda lijkt zich niet zo erg blij hiermee...

************************************

1160 woorden

Oké wat is er mis??

Wat vinden jullie van Safouan?