Decisions {VOLTOOID}

Hoofdstuk 25

Pov Leila
Ik zit te popelen voor mijn verassing. Bij een stoplicht tikt Safouan mij aan waarna ik hem aankijk. "Vertrouw me,ik ga een blinddoek bij je omdoen." Zegt Safouan. Ik knik zenuwachtig en krijg dan de blinddoek om.

Een paar minuten later voel ik Safouan niet meer naast mij. Mijn deur word dan opengedaan en ik word uit de auto geholpen.

"Vertrouw mij oké." Zegt Safouan fluisterend in mijn oor. "Als je mij laat vallen vermoord ik je." Zeg ik dreigend. Ik hoor hem nog grinniken en hij pakt mij dan strak vast bij mijn armen en duwt me alle kanten op.

Als ik mijn geduld begin te verliezen doet Safouan eindelijk de blinddoek af.

Ik kijk met open mond voor mij uit. Het is prachtig,nee adembenemend!

We zitten in een aquarium met allemaal mooie vissen en lichten die veranderen van kleur.

Ik kijk bewonderend om me heen.Echt prachtig dit.Er gaat opeens een knal van achter mij en ik draai me geschrokken om en zie allemaal ballonnen en er valt een doek naar beneden met een tekst.

"Happy birthday habiba,in sha Allah nog vele jaren.Je wordt met de dag mooier mijn prachtige vrouw."

Staat er met de hand geschreven.Ik herken ook meteen de handschrift,het is de handschrift van Safouan. "Was jij de hele dag hiermee bezig de hele dag?" Vraag ik verbaasd en hij knikt dan trots.

Ik vlieg hem om de nek en druk mijn gezicht in zijn nek om zijn geur extra goed te kunnen ruiken. Safouan houdt mij ook stevig vast en geeft me dan een kus op mijn voorhoofd.

Hij steekt zijn hand uit naar mij en ik pak zijn hand sierlijk aan en loop samen met hem hand in hand maar haak dan mijn arm om de zijne.

We gaan recht vooruit en de hele weg is versierd met allemaal rozen.Ik had de bos rozen en beer in de auto gelaten dus heb ik niks in me hand behalve mijn tas en mijn arm die is gehaakt om die van Safouan.
We komen dan opeens aan bij een mooie grote plek met een tafel voor 2 in midden.

Dan gaat opeens mijn favoriete liedje aan, namelijk only you van Ric Hassani

Mijn tas word dan opeens netjes van me overgenomen en safouan pakt mijn hand en trekt me een beetje naar voren en begin dan te dansen met mij.

Ik sla mijn armen om zijn nek en hij doet zijn armen om mijn middel,en zo dansen wij samen. Ik laat dan mijn hoofd rusten op de borstkas van Safouan en voel me zweven van geluk.

Als we klaar zijn met dansen begeleid hij mij weer naar de tafel en daar liggen mijn favoriete gerechten op tafel. Safouan trekt mijn stoel een beetje naar achter zodat ik erop kan zitten en wacht dan tot ik voor de stoel sta en duw het dan naar voren. Dan gaat hij ook zitten en kijkt hij mij aan met een lachje.

"Wil je eerst eten en dan mijn verhaal horen of eerst verhaal dan eten?" Vraagt hij aan mij. "Eerst verhaal,anders kan ik alleen denken aan je verhaal. "Zeg ik met een kleine glimlach. "Oké, dat is goed." Zegt Safouan en neemt eerst een klein slokje water.

"Mijn vader is niet mijn biologische vader. Hij is wel de vader van Malak. Mijn vader was geschoten recht voor mijn neus als klein jongen op een gruwelijke manier. Ik was toen 4, ik herinner me het heel goed. Ik weet niet wie die mannen waren. Ik zag wel de man die mijn vader had geschoten. Een jaar later trouwde mijn moeder met mijn stiefvader, dus de vader van Malak. De beste vriend van mijn vader was voor mij net een tweede vader. Ik ging vaak naar hem. Op een dag zag ik de man die mijn vader had neergeschoten. De vriend van mijn vader gaf hem geld.Ik was 14. Ik werd lijp ik wist niet meer wat ik moest doen. Ik zag een wapen en wou mijn wraak voor mijn vader. Ik had de man zonder genade neergeschoten....

Daar begon mijn criminelen leven. Ik had iedereen daar zonder genade neergeschoten. Ik had de drugs gevonden. Ik raakte in paniek. Ik raapte de drugs op en had ze voor veel geld verkocht. Ik heb me maanden slecht gevoeld. Ik begon steeds emotielozer te worden. Ik had mijn gevoelens op nul gezet en wou niks meer voelen. Er begonnen mannen voor mij te werken. Ik was niet meer alleen en ik hielp andere kinderen die het moeilijk hadden. Mijn moeder wou het niet, ik heb haar veel pijn gedaan. Maar ik kon niet anders, mijn stiefvader profiteerde van al het slechte dat ik doe. Hij profiteerde van mijn geld. Maar ik ben er nu klaar mee. Ik wil het niet meer, ik ga het stoppen. Het begon bij die vriend van mijn vader. Vrienden bestaan niet Leila, ze zijn allemaal slangen. Ik heb hierdoor nooit meer een vriend kunnen hebben. Ze hadden mijn jeugd verkloot en dan ook echt goed. Ik was een slimme jongen op school. Ik heb mijn hbo diploma gehaald maar daarna werd het gevaarlijk. Zaken begonnen onschuldig maar werden steeds gevaarlijker en steeds meer risicovol. De beveiliging om mijn moeder en zusje was altijd al enorm omdat hun de enige waren die wat voor mij betekenden. Ik krijg het niet over mijn hart om mijn geliefden te verliezen. Mijn stiefvader heeft mij nooit iets geboeid. Hij mishandelde mij maar dat maakte mij alleen sterker. Zolang hij mijn zusje of moeder niks aandoet zal ik hem niks aandoen, me moeder is al eens haar man kwijtgeraakt.

Jij gaf mij de moederliefde die ik altijd weigerde en jij maakte mij dingen wijs die mijn vader hoorde te doen. Ik wil hier een punt achter zetten Leila. Ik ga dit stoppen. Ik ga deze zaken doorgeven aan mijn beste man. Ik heb dit al staan voorbereiden sinds de dag dat je mij had verlaten. Toen je in coma lag, toen je bij mij wegwas en vandaag was mijn deadline en ik ben blij om je te kunnen vertellen dat het mij is gelukt. Leila el Din, ik ben officieel een zakenman."

Ik kijk Safouan huilend aan. Ik ben zo erg trots op hem, het is hem gelukt om er weg te komen. Ik sta op en ren op hem af en geef hem een enorme knuffel. Hij staat op en tilt me op en draait met mij in zijn armen om.

"Dit is de beste dat ik ooit heb kunnen wensen." Zeg ik en geef hem dan een kus.

"Het is voor kinderen als mij. Kinderen die trauma's hebben opgelopen of met huisproblemen. Ik ga me daar mee bezig houden. Ik wens geen kind toe om mee te maken wat ik heb meegemaakt. Ik heb geluk gehad met jou maar wie weet dat zij niet diezelfde geluk zullen hebben als mij." Zegt Safouan en ik zie dat hij tranen heeft in zijn ogen.

"Dankjewel Leila, dankjewel dat je bij mij bent." Zegt Safouan en ik geef hem dan nog een keer een knuffel en deze keer voel ik zijn tranen vallen op mijn schouder. Ik vind het echter niet erg, ik ben blij dat hij bij mij is. Ik vergeef hem, we zijn mensen en kunnen allemaal fouten maken. De ene is groter dan andere maar we willen allemaal dat Allah ons vergeeft op dag des oordeel. Ik vergeef het hem, ja het is waar dat het mij veel pijn heeft gedaan maar hij doet zijn best en hij heeft het niet makkelijk.

Ik zal er voor hem zijn.

**************************************

1274 woorden

Eid dag 2,ik hoop dat jullie een fijne dag hebben gehad.

Is wel echt heftig wat Safouan heeft meegemaakt,stel je voor dat je op vier jarige leeftijd je vader voor je eigen ogen ziet dood gaan.