De 20 jarige Leila is een knappe slimme meisje.Ze is een halfbloedje Marokkaans en Yemeni.Ze is een goede moslima die haar gebeden mashallah 5 keer per dag bid en ook hoofddoek draagt natuurlijk.
De Marokkaanse 23 jarige Safouan,hij is alles behalve...
Pov Leila "Safouan ik wil echt niet. Alsjeblieft doe dit nou niet. Ik kan dit niet." Jammer ik huilend terwijl mijn benen trillen van angst.
"Je luisterde zelf niet, dat is niet mijn probleem." Zegt hij wat kalmer, maar ondertussen krijg ik een paniekaanval. Ik wil mijn eer niet op zo'n manier verliezen.
Mijn ademhaling word steeds zwaarder en mijn angst steeds groter. "Safouan, ik krijg geen adem." Zeg ik terwijl ik me voorzichtig laat vallen op de grond. Ik probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen maar het lukt niet.
"Moet ik daar nu echt intrappen, je zou het goed doen als actrice." Zegt Safouan spottend maar ik heb geen energie om er wat over te zeggen. Ik word langzaam licht in me hoofd maar ik probeer mijn bewustzijn erbij te houden.
"Leila? Gaat het?" Vraagt hij dan opeens bezorgd. "ben je dom of doe je dom." Zeg ik terwijl ik hem met een bleke gezicht aankijk.
"Regel het zelf dan maar als het toch zo goed gaat." Zegt hij geïrriteerd en loopt gewoon weg uit de kamer.
Ik probeer dan weer mijn normale ademhaling oefeningen te doen die ik heb geleerd voor als ik weer een aanval krijg.
Het duurt even maar ik kom rustig op adem. Als ik dan zeker ben dat het goed gaat met mij gaat sta ik op de en doe ik mijn pyjama aan.
Ik heb absoluut geen eetlust. Ik ga maar meteen de bed in liggen en val in een diepe slaap.
~~ De volgende ochtend word ik wakker van een arm om mijn middel maar het is niet mijn arm?
Ik schrik meteen wakker. Ik zie dan opeens Safouan naast me liggen...
Door de een of andere manier brengt me dat rust. Hij geeft mij het gevoel dat er niemand mij pijn kan doen maar aan de andere kant wil ik ook zo ver mogelijk van hem vandaan zijn. Ik ben bang voor hem maar ik voel me ook het veiligst bij hem. Ik weet dat het raar is. Ik ben niet veilig bij hem maar hij beschermt me wel het beste tegen iedereen..
Ik ga maar opstaan en haal langzaam zijn arm die om mijn middel ligt weg. Als ik dat heb gedaan kleed ik me om in een chille outfit dat bestaat uit een short en een oversized hoodie.
Ik ga tandenpoetsen en me gezicht wassen enzo en ga dan naar beneden om ontbijt te maken.
~~ Terwijl ik de ontbijt op tafel zet komt Safouan naar beneden. "Sbah al gheir (goedemorgen)." Zeg ik met een kleine geforceerde lachje. "Sbah." Zegt hij slaperig en komt dan naar mij toe en net voordat hij te dichtbij komt zet ik een stap naar achter. Ik ben bang dat hij weer iets gaat doen net als vannacht.
"Ik doe je niks schat, sorry van gisteren zina. Ik was moe en reageerde alles op jou af." zegt hij sussend en zet een stapje naar voor maar deze keer hou ik hem niet tegen. Ik kan niet blijven wegrennen van mijn problemen en dat hebben mijn ouders me altijd geleerd.
Safouan geeft mij een knuffel en geloof me als ik zeg dat ik me nog nooit zo erg veilig heb gevoeld in de armen van een andere man behalve mijn vader of broer. Ik knuffel hem voorzichtig terug.
Als het me wat te lang begint te duren trek ik terug van de knuffel. "Kom je ontbijten?" Vraag ik aan hem terwijl ik ga zitten aan tafel en hij knikt en komt erbij zitten.
Het is stil maar ik vind het niet erg, ik heb hierna mijn sollicitatie gesprek bij een rechtbank en ik ben zo erg nerveus.
~~ Wat later als ik naar boven ga om me om te kleden naar mijn pyjama hoor ik Safouan nog wat zeggen maar ik weet niet wat.
Ik besteed er niet veel aandacht aan en maak me klaar voor de dag.
(hoofddoek bedekt haren)
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
~~ Ik zit te wachten in de wachtkamer tot ik aan de beurt ben en ik ben best zenuwachtig. Ja oké wie hou ik voor de gek, ik ben echt heel zenuwachtig. Stel je voor ik word niet aangenomen. Dit is echt mijn droombaan!
"Mevrouw el Din!" Word er door de wachtkamer geschreeuwd maar ik ben vergeten dat ik nu tot famillie El Din behoor en niet meer tot bin Rohi. "Mevrouw el Din!" Word er weer geschreeuwd en weer reageer ik niet. "Mevrouw bin Rohi el Din?" Zegt dezelfde stem maar deze keer wat vragend en meteen sta ik op en realiseer ik me hoe dom ik was.
"Sorry meneer, ik moet nog wennen aan mijn nieuwe achternaam." Zeg ik met een tomaten kop. Wat is dit gênant jonge omg.
"Dat geeft niet hoor. Kom maar met mij mee." Zegt hij netjes en ik knik en loop netjes achter hem aan.
~~ Daar zit ik dan voor een man die ik schat in zijn midden twenties ongeveer. Hij is eigenlijk best knap maar ik ben al getrouwd.
"Dus u bent getrouwd?" Vraagt hij meteen straight to the point. "Uhm,ja." Zeg ik wat verbaasd want dit is niet de vraag die ik verwachte.
"Hoe oud ben je?'" Vraagt hij dan terwijl hij mij direct in de ogen aankijkt. Hij is echt eng, niet normaal..
"Ik ben 20 meneer." Zeg ik wat nerveus maar ik houd me stem stabiel. "Is het niet te vroeg om te trouwen mevrouw el Din." Vraagt hij met dichtgeknepen ogen. Ik raak wel een beetje nerveus van zijn vraag. "Uhm, nee meneer." Zeg ik netjes en probeer de oogcontact te vermijden want het maakt me wel echt gek.
"Wat zijn jou sterke punten." Zegt hij dan terwijl hij een pen en een notitie boekje pakt. "Ik zoek altijd alles uit tot in de puntjes en ik heb een fotografisch geheugen waardoor ik beelden die ik langs zie komen sneller kan onthouden en dus ook net een puzzel alle beelden bij elkaar zet en het goed in elkaar zet." Zeg ik netjes. (Please don't attack me. Ik weet niet veel over advocaten enzo:( )
"Oké Leila. Ik wil ten eerste dat je mij gewoon met Karim aanspreekt. Ik ben maar 4 jaar ouder dan jou dus doe chill. En voor de rest zal je het wel horen als je bent aangenomen." Zegt hij heel chill alsof hij praat tegen 1 van zijn vrienden. Ik knik en sta rustig op en loop naar de deur.
Net wanneer ik de deur wil opendoen voel ik opeens een hand op mijn schouder waardoor ik meteen omdraai door de schrik. "Heb een veilige reis, Leila." Zegt Karim op een aardige toon maar de manier waarop hij mijn naam uitspreekt stelt me niet bepaald gerust.
Karim doet de deur voor mij open maar had zijn hand nog niet van mijn schouder gehaald.
Wie ik daar zag deed me schrikken...
**************************************
1157 woorden
Sorry dat ik zo lang niks heb heb geplaatst. Wat vinden jullie ervan?
Ik heb een hele leuke idee door een goede vriendin van me. Ik ga wat sneller plaatsen denk ik want ik ben minder druk enzo.
