Decisions {VOLTOOID}

Hoofdstuk 23

Pov Safouan
"Ze hoort allang thuis te zijn!" Schreeuw ik boos naar Mansour."Ik weet het ook niet,ze was onderweg naar huis." Zegt Mansour terwijl hij naar de grond kijkt."Als haar ook maar
ie-" Ik word onderbroken door me telefoon die afgaat.Ik kijk meteen wie het is en zie daar de naam van Leila tevoorschijn komen.Ik neem meteen op.

Safouan:"Waarom Ben jij nog niet thuis!Het is al bijna 12 uur!" Schreeuw ik door de telefoon.

Leila:"Niet nu,kom snel naar de locatie die ik je ga sturen." Zegt Leila paniekerig en ik kan dan al horen waarom ze in paniek is.Ik hang op en ren naar me auto en bekijk de locatie.

Ze is in de f*cking ergste ghetto wijk van Utrecht!"Stuur nu per direct wat mannen naar de locatie die ik je nu ga sturen!" Schreeuw ik nog snel naar Mansour en vertrek op hoge snelheid en ga naar Leila.

"Hou vol." Fluister ik.

Pov Leila
Ze hebben de raam gebroken.De jongen van net is niet meer alleen.De andere jongen die keken vanaf een afstand zijn nu ook gekomen.

"Kom eruit zina." Zegt de jongen en doet de deur open via de andere kant.Ik begin te trillen van angst en het is duidelijk zichtbaar.Ik doe snel mijn portier open en wil eruit rennen maar word gepakt aan mijn beide armen door andere jongen en ze duwen me terug de auto in.Ik kijk paniekerig om me heen.

"Waar is onze pittige tante nu?Waren het allemaal alleen maar praatjes net?" Zegt de jongen en komt dichterbij.Mijn ademhaling word zwaarder en mijn hart begint sneller te kloppen van angst.Opeens hoor ik een pistoolschot.

Dat is Safouan,het kan niet anders.De jongen kijkt ook geschrokken om zich heen en Safouan is binnen een paar seconde al bij mijn auto en doet ruw de deur open en de jongen wil weg rennen maar er word een pistool tegen zijn hoofd gehouden.

Ik geef Safouan huilend een knuffel.Hij knuffelt me stevig terug."Jij gaat voorlopig nergens meer naartoe." Fluistert Safouan zacht en ik zelf heb er al helemaal geen behoefte aan om nu nog naar buiten te gaan."Ga maar mijn auto in,ik regel dit." Zegt hij daarna en laat me dan los waarna ik nog trillend van net naar de auto loop en instap.

Ik wil het liefst niks zien van wat er buiten gebeurd en sluit mijn ogen.

Wat later hoor ik de auto opengaan en ik zie naast me Safouan.Hij is woedend,hij zegt niks en rijdt op een hoge snelheid naar huis.

"Rij langzamer.Je krijgt ons nog in een ongeluk." Piep ik bang.Safouan luistert niet en blijft op dezelfde snelheid doorrijden.

~~
We zijn al snel terug thuis.Safouan stapt de auto uit en gooit de portier dicht.Ik dan ook op mijn gemak uit maar opeens staat Safouan voor mij en pakt hij mij ruw bij mijn bovenarm en trekt me de auto uit en gooit ook deze autodeur dicht.

Safouan loopt met grote stappen naar de deur terwijl hij mij nog steeds vastheeft.Hij negeert elke woord dat ik zeg en opent de deur en duwt me hard naar binnen waardoor ik hard val.

Safouan doet de deur op slot en draait zich om naar.Ik slik zichtbaar en kruip bang naar achteren.Hij heeft niks door over zijn woedeaanval.

Ik begin steeds harder te huilen.Ik blijf kruipen naar achter tot ik de muur voel.Ik wacht geen seconde en sta meteen op en ik wil wegrennen maar Safouan duwt me terug tegen de muur en komt tegen mij aanstaan.

"Waarom ging je weg zonder mij te melden!" Schreeuwt hij razend."Klaar alsjeblieft." Huil ik nog harder.Safouan pakt me bij mijn keel en kijkt me boos aan."Je doet me pijn." Zeg ik zachtjes.

Ik krijg opeens allemaal beelden in mijn hoofd van Safouan die mij mishandeld en verkracht.

Safouan laat mij eindelijk en ik val hoestend op de grond.De herinneringen die ik kwijt was gaan door mijn hoofd.

"Klaar!Stop!Zo is hij niet!" Schreeuw ik huilend.Ik grijp naar mijn hoofd en probeer het allemaal weg te denken maar het gaat niet weg.

Dezelfde beelden blijven door mijn hoofd zweven."Ik kan dit niet aan.Laat het ophouden!" Schreeuwt ik net een psychopaat.

Ik voel opeens twee sterke armen om me heen en ik word getrokken tegen de sterke borstkas van Safouan.Het baart me wat rust.

Pov Safouan
Wat is er gaande in haar hoofd?Net wanneer ik dat wil vragen voel ik al de regelmatige ademhaling van Leila.Ze slaapt..

Ik breng haar naar bed en ga zelf nog even wat mensen van mij bellen om te kijken hoe het met stand van zaken gaat.

~~
Als alle zaken geregeld zijn ga ik ook slapen.Ik heb echt wat rust nodig want ik ben echt kapot.

Ik moet echt nodig wat doen aan mijn woedeaanvallen.Als ik zo door blijf gaan zal ze mij zeker verlaten.

Ik ga dan ook slapen en sla mijn armen Leila heen.Nooit dat ik haar wil loslaten.En ik heb een geweldige cadeau voor Leila,ze is over een paar dagen namelijk al jarig.Ik weet zeker dat ze het leuk gaat vinden.Ik ben hier al mee bezig sinds dat ik achter de waarheid ben gekomen. Leila zal de enige zijn die nog controle mag hebben over mij,de enige die mag zeggen wat ik wel en niet mag.

Pov Leila
Ik word wakker op bed met de armen van Safouan om me heen.Ik vind het nog steeds erg van vanavond,maar toch krijgt hij het voor elkaar om het keer op keer goed te maken.Ik weet niet waarom maar ik blijf hem vergeven. Ik hou echt ziek veel van hem.

Ik sta op en verfris mezelf even.Ik heb vandaag ook geen werk,ik ga vandaag lekker de dag thuis spenderen.Ik ga wel even de kast van mij en Safouan opruimen enzo.De kast is echt enorm rommelig.

~~
Ik zit samen met Safouan aan tafel.We zijn samen de tafel aan het afruimen.Dat is nog een reden waarom ik zoveel hou van Safouan.Hij helpt mij vaak met de huishouden en houdt er altijd rekening mee wanneer ik terug thuis kom van werk dat ik moe ben.Hij maakt soms hele maaltijden voor mij,en geloof me als ik zeg dat hij een geweldige kok is.

"Zina,ik moet gaan." Zegt safouan en komt naar me toe om me een kus te geven."Is goed habibi maar wees alsjeblieft voorzichtig." Zeg ik en dan is Safouan weg.Het doet me pijn om steeds Safouan uit huis te zien gaan wetende dat er een dag zal komen dat ik een telefoontje krijg van één van zijn jongens om dan te horen te krijgen dat Safouan geschoten is of is gestoken.

Ik schud me hoofd even om die gedachte uit je hoofd te krijgen en ga naar mijn kamer en ruim eerst mijn kast op.

Jurk bij jurk en shirt bij shirt.Natuurlijk ook broek bij broek en ook mijn hoofddoeken sorteer ik op kleur.Bijvoorbeeld alle tinten rood samen en alle tinten bruin en ga zo maar door.

~~
Na 2 uurtjes ben ik klaar met mijn kast.Ik heb het nog best snel gedaan vind ik.Ik ga dan aan de slag met de kast van Safouan.

Ik doe al zijn pakken goed en al zijn broeken en shirts ook net als bij mij bij elkaar.

Safouan heeft ook een lade met allemaal dassen erin.Het is daar echt een enorme puinhoop.Ik haal alle dassen eruit en zie dan opeens een brief met een baby echo en een hele lap tekst."Wat is dit dan weer?" Vraag ik en pak de briefje en lees het helemaal door.

De tranen stromen over mijn wangen terwijl ik het de brief lees.Niet te geloven ik zie allemaal echo foto's van mijn baby.Het is mijn baby'tje. Het is mijn f*cking kind.Hij heeft hem vermoord.

Alle gebeurtenissen spelen zich opnieuw af in me hoofd.Wat is dit voor rot leven.Ik kan dit echt niet meer aan.

**********************************************************

1292 woorden

TAMTAMTAMMM

Dat is pech Leila weg.Safouan krijgt echt shock van zijn leven.