Decisions {VOLTOOID}

hoofdstuk 10

POV Safouan

"LEILA!"Schreeuw ik bezorgd en til haar op uit de water.Ik pak snel een badjas en doe die om haar heen en roep iemand om voor haar te zorgen.Ik ga dan ook snel de sauna ruimte uit om haar wat lucht te laten halen.Er komen meteen een paar vrouwen."We will take care of her from here.(Wij zullen voor haar zorgen vanaf hier.)" Zeggen ze en ze brengen Leila weg."Where are you taking her?(Waar nemen jullie haar mee naartoe?)" Vraag ik bezorgd want hoe chique het hier ook is kan ik niet zomaar mijn vrouw aan een paar vreemde overhandigen."To your room so she can rest.(Naar jullie kamer zodat ze kan rusten.)" Zegt de vrouw en ik knik en ga me snel omkleden om daarna ook naar de kamer te gaan.

~~
Ik zit naast de bed waar Leila op ligt en ben aan het wachten tot ze wakker word.Ze krijgt het keer op keer voor elkaar om mij bezorgd te krijgen.Deze meid word nog ooit mijn dood.Ik doe even mijn ogen dicht en leun mijn hoofd op mijn handen die ik leun op mijn schoot.Ik wijf wat over mijn slaap en zucht diep uit.

"Heb ik je bezorgd gemaakt?" Hoor ik de stem van Leila zeggen en meteen open ik mijn ogen. "Doornroosje heeft de chat gejoind zo te zien." Zeg ik als antwoord en Leila begint zachtjes te lachen."Het was niet mijn schuld oké." Zegt ze dan schouderophalend."Nee,die ene heks kwam en had een spinnewiel klaar gezet en jij prikte perrongeluk je vinger.Niet waar?" Zeg ik grijnzend en weer begint ze te lachen."En was jij mijn prins op het witte paard of is het de feetjes gelukt om mij wakker te krijgen?" Zegt ze lachend."Ik was wel zeker je prins op het witte paard.Ik moet nog alleen nog maar de kus geven zodat je wakker word uit dromenland." Zeg ik terwijl ik naar haar toe buig en haar net een kus wil geven.Opeens val ik bovenop haar doordat Leila mijn hand waarop ik steunde weghaalde onder mij.En Leila komt niet meer bij van het lachen."Je had jezelf pijn kunnen doen hé habiba." Zeg ik speels en ze lacht even nar mij."Maar dat heb ik niet gedaan."Zegt ze waarna ze knipoogt.'Hmm." Zeg ik en ik ga boven haar liggen.

"Hmm." Doet ze mij dan na.Ik kijk haar lachend aan en geef haar een kus op haar voorhoofd en laat me dan naast haar neervallen."Voel je je al wat beter?" Vraag ik aan haar en ze knikt goedkeurend."Ik voel me perfect." Stel ze mij dan gerust.

"Zullen we in bed blijven en wat Netflix kijken?" Vraagt Leila dan en ik knik."Doe maar aan wat je wil schat." Zeg ik en dat Leila zich geen 2 keer zeggen.Meteen doet ze de tv aan en gaat ze naar Netflix.Ze doet een film aan die ik niet ken en gaat tegen me aan liggen.

~~
POV Leila

Ik voel de regelmatige ademhaling van Safouan op mijn huid.Hij is aan het slapen.Ik zal hem eigenlijk moeten terugpakken over toen we wakker werden.Hij had me bijna doodgemaakt door het lachen.Ik ga hem de schrik van zijn leven geven.Ik bedenk een goed plannetje en voer het dan uit.

Ik verstop me en sla ergens hard tegenaan zodat Safouan wakker word.

"Leila?" Hoor ik hem vragend zeggen.Ik kijk toe hoe hij bezorgd om zich heen kijkt."Waar ben je Leila?Dit is niet grappig,kom tevoorschijn!" Hoor ik hem schreeuwen door de appartement.Als hij langs mijn verstop plek loopt ga ik er geluidloos uit en besluip hem vanaf achteren."Wollah,ik begin me zorgen te maken.Ik zweer hé,als dit een grapje is wo-." Ik kap hem snel af door op zijn rug te springen. "Tfoe!Weet je wel hoe erg ik schrok!" Schreeuwt hij boos en draait zich om naar mij."Haal nooit meer zulke grapjes met mij uit.Oké?" Sist hij dreigend.Ik zet meteen een stap naar achter maar hij pakt me stevig vast bij mijn bovenarm en trekt me terug tegen zich aan."Oké?" Herhaalt hij weer en ik knik bang. "Ik wil woorden horen." Sist hij weer.
"O-o-k-ké." Stamel ik van angst."goedzo." Zegt hij terwijl hij mij net wil aaien over mijn hoofd maar ik ren snel naar de badkamer en doe die op slot.Ik begin het daar uit te huilen.Ik laat me vallen op de grond tegen de deur.Ik realiseer me dat ik machteloos sta tegenover Safouan.Ik kan niks tegen hem beginnen als het een keer mis zal gaan.Ik zal bij elke woord en beweging moeten oppassen om hem niet boos te maken.Dit is toch geen leven.Ik weet niet hoelang ik dit zal kunnen vol houden.

"Leila!" Schreeuwt Safouan en klopt op de deur van de badkamer."Kom er nu uit voordat ik naar binnen trap." Hoor ik hem zeggen.Hij is gekalmeerd maar ik hoor nog een tikkeltje woede in hem."I-ik k-kom." Stamel ik weer.Ik sta dan op en was me gezicht nog eerst even."Loop je daar de marathon ofzo!Kom eruit!" Schreeuwt Safouan weer.Hij is deze keer echt boos.Ik kan het duidelijk horen.Ik doe dan meteen de deur open want hij moet niet bozer worden dan hij al is.Anders zal hij dingen doen waar hij geen controle over heeft.

"Je gaat nergens naartoe zonder mijn toestemming en je doet niks zonder mijn toestemming.En ik herinner me niet dat ik jou de toestemming heb gegeven om van mij weg te rennen." Zegt hij dreigend terwijl hij mij kil aankijkt."Je bent van mij en niemand zal daar iets aan kunnen veranderen." Bij die zin kon ik hem niet meer aanhoren."Sorry wat?!What the f*ck denk je wel niet dat ik ben.Ik ben niet 1 van je goedkope sletjes die je zomaar kan rond commanderen net een naakte barbiepop.Ik ben je f*cking vrouw ja!Ik heb mijn rechten en mijn zelfrespect." Schreeuw ik huilend."Merk je niet hoeveel pijn je mij doet?Hou je wel echt zoveel van mij als je beweert?Waarom zeg je sorry als je het weer gaat doen?Doe je het om een nieuwe kans te krijgen om mij pijn te doen. Maak me niet verliefd als ik alleen een spel voor je ben.Ik zal keer op keer vallen voor jou andere kant om daarna op eindstand deze te krijgen." Zeg ik hopeloos, gebroken en vernederd.Safouan heeft al die tijd alleen maar geluisterd en niks gezegd.Zijn gevoelens staan op 0.Ik kan niks aan hem zien,geen woede,geen spijt,geen medelijden geen eens lust.Zijn ogen staan donker,zijn wenkbrauwen staan normaal en hij kijkt mij heel droog aan.

Zijn plotselinge houding maakt me bang.Als ik dan net weg wil komen daar word ik gepakt bij mijn pols."Heb je niks meer te vertellen?Waar is de grote mond die je net had?" Vraagt hij spottend.

"Safouan.Laat mij los." Zeg ik kalm maar hij reageert daar helemaal niet op."Het doet pijn ja!" Schreeuw ik ongeduldig.Hij trekt me dan stevig tegen zich aan en pakt me bij mijn keel."Sabr." Zeg ik zacht terwijl ik naar boven kijk."Safouan,ik smeek het je.Ik-krijg-geen a-adem meer." Zeg ik moeilijk.Meteen laat hij mij los en ik beland dan hard op de grond.Ik begin hard te hoesten en naar adem te happen.

**********************************
1230 woorden

Is dit de schuld van Leila of is Safouan gewoon een psycho.

Ik zweer hè,ik hou van de pit die Leila heeft.