FOR YOU -Papatya-

BÖLÜM 27

Yine umut.. Ama bu sefer inanıyorum ona.. Vücudumun bir zerresi hala nefret ederken minicik bir inanç şuan ayakta tutuyor bedenimi.
Bir yandan elim titriyor korkudan, bir yandan ayağım gaza bastıkça basıyor. Kalbim deli gibi çarpıyor. Nolur, Nolur yapmamış ol Çetin. Bekle bizi nolur...
Ateş'ten...
Çetin, kardeşim dediğim adam. Daha 1 hafta önce tartışıp birbirimize kapılarımızı beraber kapattığınız adam. Sevdiği için canına kıymaya hazırlanıyor. Çatık kaşlarla bakıyorum yukarıya. Neredeyse 10. Katta. Gecenin bir vakti, herkes bağrıyor Çetin'e. Bizde..
Tuğrul:Napıcaz lan?
Ateş:Ben yanına çıkıyorum aga! Vazgeçirmem lazım, burda elim kolum bağlı duramam!
Tuğrul:Saçmalama!
Ateş:Saçmalamayayım da napıyım? Çocuk burda ölürken halay mı çekeyim?
Bütün merdivenleri sanki tekte çıkmışım gibi hissediyorum. Hiç yorulmamamışım gibi. Can havli dedikleri bu mu?
Çetin:İn aşağıya Ateş!
Ateş:Caz yapma lan! Sen burda canına kıyacaksın bende aşağıdan seni mi izleyeceğim?
Çetin:Ateş git aga! Benim için bitti zaten. Son şuan da. Son demlerini yaşıyorum hayatımın.
Ateş:Ne diyorsun oğlum sen? Bak çok yüksek burası, sen korkarsın Bi kere. Gel hadi gel.
Elimi uzatmıştım ona doğru. Ağlıyordu, bir çocuk gibi gözlerimin önünde ağlıyordu Çetin. Kardeşim ağlıyordu.
Çetin:Çok canım yanıyor aga... Atıyım diyom burdan kendimi
Ateş:LAN sakın!
Gayriihtiyari ona doğru gitmiştim. İçimdeki korku bir anda beni sarıp sarmalarken bende iç çekmeye başlamıştım.
Çetin:Sakın! Sakın gelme! Gelme gelme gelme...
Ateş:Tamam oğlum, duruyorum burdayım.. Hadi, gel. Çetin! Bana bak!
Dönüyor sakince kafasını bana. Gözlerindeki acıyı görüyorum.. Acı çekiyor kardeşim.
Ateş:Bana bak, burdayım. Sakin ol, hadi gel. Yavaş yavaş yanıma gel. Hadi, Çetin hadi!
Çetin:Rahat bırak beni Ateş..
Ateş:Nasıl rahat bırakayım oğlum! Kardeşiz lan biz.. Kardeşiz! Nasıl rahat bırakayım?
Çetin:Aga ben Nil'in cenazesiyle karşılaşamam. Bunu, bunu yapamam!
Ateş:Deme lan öyle! Nil uyanacak!
Çetin:Aga doktorlar uyanmaz diyorlar.
Ateş:Lan doktorlar Gizem'e de dediler. Hatırlasana! Noldu, Gizem sapasağlam kalktı ordan!
Çetin:Onun mezarına atamam o toprağı aga! Karşılaşamam! Bununla karşılaşamam! Bu senaryo beni aşar! Atayım kendimi, kurtulayım!
Ateş:Çetin, bak sakın! Nil uyanınca seni görmezse çok üzülür... Boncuk gözleriyle Mavişi için ağlar. Kıvırcığın ağlasın mı istiyorsun sen?
Çetin:Hayır! Hayır, istemiyorum! Kıvırcığım ağlamasın! Kıvırcığın tek gözyaşı benim kalbimi durduruyor. Ağlamasın o ağlamasın..
Ateş:Tamam lan o zaman! Gel bana! Beraber bekleyelim! Kıvırcığını beraber bekleyelim.
Çetin:Aga ben nefes alamıyorum...
Ateş:Lan gel nefes aldırırım ben sana! İstersen son nefesimi sana veririm oğlum! Kardeşiz lan biz! Yeterki gel Çetin gel!
Çetin:Uyanamaz diyorlar aga.. Beynine, her kıvrımına, ince zekasına aşık olduğum kızın beyin ölümü gerçekleşir diyorlar. Ne kadar kalbim yanıyor baksana. Ruhum acılar içinde kıvranıyor Ateş! Atayım kurtulayım.
Ateş:Kıvırcığın uyandığında ilk seni soracak, ama sen olamayacaksın Çetin. Nerde benim mavişim diyecek ama kimse tek laf edemeyecek. Bunu mu istiyorsun? Söylesene! Çetin Nil'i üzmek mi istiyorsun sen?
Çetin:Aga alkolik itin teki oldum, sevmez beni. Maviş eski maviş değil ki?
Ateş:Gerizekalı! O kız seni katıksız, karşılıksız seviyor! Hem sen o uyanmıyor diye içiyorsun! O uyanınca bırakırsın! O seni yine sever! Lan o kız kendinden vazgeçer senden vazgeçmez!
Çetin:Sevmez aga sevmez...
Ateş:Bak aşağıya! Bak! Herkes senin için orda! Selin, Halil, Mine, Tuğrul, Salih! Herkes orda! Bak bana Çetin! Bana dön! Benim paptyam hatırlamıyor lan beni! Uyandı evet, ama hatırlamıyor! Sevmiyor lan beni! Şimdi bende mi intihar edeyim?
Çetin:Aynı şey değil aga! Aynı değil!
Ateş:Lan ben aynı mı dedim!? Lafı nerenden anlıyorsun lan sen!? Dertlerimiz ortak lan! Aynı değil ama ortak! Her derdi olan kendini 10. Kattan atsın lan o zaman!
Çetin:Ben..
Ateş:Rüya! Belki birdaha koşamayacak! O kendini 10. Kattan atıyor mu lan? Batu! Sevdiği kız şuan yüzüne bakmıyor lan! Kendi derdine mi yansın, sevgilisinin derdine mi? Depresyona girdi diye kollarını façalasın lan o zaman! Gizem! Uyandı ama etrafındaki kimseyi tanımıyor! Belki bizim onu kaçırdığımızı bile sanıyordur! İntihar ediyor mu lan o? Ben! Sevdiğim kız! Uğruna canımı vereceğim kiz! Nefesim, papatyam, herşeyim! Hatırlamıyor lan beni! Ne kadar acı verici bişey bu sen biliyor musun? Hayatını birine ada, onun için uğraş, çabala! Tek kalemde hepsi puff! Sıfırlandı! Atayım mı lan bende kendimi!
Çetin:Ateş..
Ateş:Bu kadar bencil olamazsın Çetin! Bitti rüya! Kalk artık! İçip içip zırıl zırıl ağlıyorsun! Kusura bakma reenkarnasyon gerçek değil ve sen buraya 2. Kez gelmeyeceksin! O yüzden hayatını yaşa salak herif! Sevdiğin kızın uyanması için uğraş! Çabala! Onu burda bekleyenlerin olduğunu hatırlat ona! 1 haftadır gittin mi lan kızın yanına! Elini tutup konuştun mu?
Çetin:Hayır...
Ateş:O zaman neden dönsün lan kız!? Senin gittiğini sanıyor belkide! Oda içinde kendini öldürüyordu lan belki? Sen onunla konuşmuyorsun diye kendini öldürüyorsa içten içe!? O zaman ne bok yiyeceksin lan! Anlat bana!
Çetin:Ateş Be-ben..
Ateş:Sen kendini öldürünce ne işe yarayacak lan!? Kendini öldürünce Nil uyanacak mı? Hayatımız Mükemmel mi olacak?
Çetin:Ateş..
Ateş:Bak gerizakelı herif! O boktan kafanda nasıl bir senaryo hazırladın bilmiyorum! O içtiğin zıkkımlar seni neye zorluyor bilmiyorum ama bunu yapman kimsenin bir haltına yaramayacak! Ne senin, ne benim ne de Nil'in! Sen sadece hayatını sonlandırmış olacaksın! Biz üzüldüğümüzle, Nil üzüldüğüyle kalacak! Ne ya, gelecek planın canından çok sevdiğin kızı üzmek mi?
Çetin:Ateş, o kadar kolay değil ki.. Yapamıyorum, olmuyor.
Elleriyle kulaklarını kapadı titrerken.
Ateş:Ya beraber oldururuz oğlum. Sen gel yeterki. Lan herkesin hayatı çok mu harika? Kim lan o seçilmiş mükemmel insanlar? Neredeler? Bana göster 0 dertli insan, sana söz burdan uçarak atlayağım.
Çetin:Yok... Yok anasını satayım yok! Herkesin derdi var!
Ateş:Heh! Onlar atıyor mu kendilerini? Hayır, dertleriyle beraber yaşamayı öğreniyorlar. Lan şunun şurasında 3 haftadır acı çekiyorsun, yıllardır sevdiği uyanmayan insanlar var lan! Yıllarca uyanmayan, komada kalan. Ama hepsi de uyanmış biliyor musun? Çünkü yanlarındaki arkadaşları, sevgileri ya da aileleri, onları hiç yalnız bırakmadı Çetin. Hiçbiri senin gibi kolay yolu seçip yüksek bir yerden alamadı.
Çetin:Ateş, lan uyanmazsa? Ne yaparım lan o zaman?
Ateş:Lan sen hakikaten bırak şu içkiyi! 3 gram aklın vardı, o da gitti. Sizin, Mine ve Tuğrul'un, Rüya ve Batu'nun hatta Akif ve Zeynep hoca'nın sevgisi lan beni 3 haftadır ayakta tutan. Yoksa ben de atmıştım kendimi burdan 5 kez. 3 hafta lan! Her ne kadar kısa gibi gelse de benim için cehennem gibi 3 hafta. Saatlerin geçmesinin bedelleri yıllar olan 3 hafta. Beni ayakta tutan sizin sevginiz lan. Bunlar bu kadar birbirlerini severken bizi ayırmazlar diye düşündüm. Kaç defa Gizem'in hastane kapısında hıçkıra hıçkıra ağladım, kaç kere tuvalette elimde jiletle saatlerce kaldım. Ne diye? Kardeşimin intiharını göreyim diye mi?
Çetin:Ciddi misin sen?
Ateş:Bak hiç unutmam, yine tuvalette elimle jiletle ağlıyorum, işte kaç saat geçti bilmiyorum. 'Oğlum' dedim. 'Bu kızın seni hatırlayacağı yok, senin de kalbinin korunun sönmeye niyeti yok. Elinde hazır jilet varken bas lan damarlarına jileti.' Kapıya da kimse rahatsız etmesin diye arızalıdır yazısını yapıştırdım herkes üst kattakine gidiyor. Kimse bilmiyor burda olduğumu işte. Bulunmam saatler alır, kan kaybından da ölürüm diye düşünüyorum. Kafamda kurdum bu senaryoyu, basıcam artık jileti. İçeriye Gizem girdi bir anda. 'Ateş, burda mısın?' diye soruyo, kapıdan girip 1-2 adım atsa görecek beni. Ses çıkarmadım. 'Ateş, dışardan hıçkırıkların duyulmuyor sanma, haklısın duyulmuyor ama içim rahat değil. Ve vicdanım Beni buraya getirdi. Nolur ses ver.' Attı o 2 adımı gördü beni. Panikle yanıma gelmeye çalıştı. 'Dur Gizem! Gelme! Gelme, nolur.'