Zawgyi
ခ်ဴလင္းခါးကို ဆြဲဖတ္ၿပီး ရိေပၚနမ္းမလို႔႐ွိေသးတယ္ အျပင္ကေန တံခါးကိုကန္လိုက္တဲ့အသံၾကားၿပီးဝုန္းခနဲပြင့္သြားတယ္။
ခ်ဴလင္းက လန္႔သြားၿပီး ရိေပၚကိုယ္နဲ႔တံခါးေပါက္ကိုကြယ္ေနေတာ့ ဘယ္သူလုပ္လိုက္မွန္းမသိတာေၾကာင့္ ရိေပၚကိုယ္ကိုတြန္းၿပီးတံခါးေပါက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။
အဲ့ခ်ိန္မွာဘဲ အနက္ေရာင္ဆင္တူဝတ္ထားတဲ့လူႏွစ္ေယာက္က ရန္ခ်ဴလင္းကိုဖက္ထားတဲ့ ရိေပၚလက္ေတြကို တစ္ေယာက္တစ္ဖက္စီဆြဲခ်ဳပ္လိုက္တယ္။
တံခါးေပါက္ကေန တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းလွတဲ့ အသံပိုင္႐ွင္က ဝင္လာၿပီး အေစာင့္ႏွစ္ေယာက္ကိုေျပာလိုက္တယ္။
"အိမ္ေ႐ွ႕စံမင္းသားကိုေဆးရံုပို႔လိုက္ မင္းသားမ်က္ႏွာကိုဘယ္သူမွမျမင္ေစနဲ႔''
"ေနာက္ၿပီး ဒီအထပ္ကိုဘယ္သူမွမတက္လာေစနဲ႔ ဒီhotelကိုလည္းလူဝင္လူထြက္မ႐ွိေစနဲ႔ ၾကားလား''
"ဟုတ္ကဲ့ပါ မိဖုရားႀကီး''
အေစာင့္ႏွစ္ေယာက္က ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ရိေပၚကိုေခၚၿပီးထြက္သြားတယ္။
မိဖုရားႀကီးက အေစာင့္ႏွစ္ေယာက္ထြက္သြားၿပီဆိုမွ အခန္းထဲမွာ႐ွိတဲ့ ထိုင္ခံုတစ္ခံုကို ဆြဲယူၿပီး ခ်ဴလင္းရပ္ေနတဲ့ဘက္လွည့္ထိုင္လိုက္တယ္။
ခ်ဴလင္းလည္းမိဖုရားႀကီးကိုျမင္ကတည္းက ေၾကာက္ဒူးတုန္ၿပီး ဒီအတိုင္းရပ္ေနတာ အခုမွ အသိဝင္လာၿပီး မိဖုရားႀကီးေ႐ွ႕သြားၿပီး ဒူးေထာက္လိုက္တယ္။
ခ်ဴလင္းက မိဖုရားႀကီးေ႐ွ႕ဒူးေထာက္ရင္း ငံုၿပီး ငိုေနရာကေန ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိဖုရားႀကီးကသူ႔ကိုေအးစက္စက္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ ခ်ဴလင္းေၾကာက္သြားၿပီး မိဖုရားႀကီးကို စကားေျပာလိုက္တယ္။
"မယ္မယ္ သမီးကိုအထင္မလႊဲပါနဲ႔ သမီး...သမီးကို ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေခၚလို႔ ဒီကိုလာခဲ့တာပါ မယ္မယ္... မယ္မယ္မယံုရင္ ဒီမွာသမီးကိုေ႐ွာင္းက်န္႔ပို႔ထားတဲ့messageကိုဖတ္ၾကည့္ပါ''
ခ်ဴလင္းက သူကိုယ္တိုင္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ဖုန္းနဲ႔ ပို႔ထားတဲ့စာကိုမိဖုရားႀကီးကိုျပလိုက္တယ္။
မိဖုရားႀကီးက ဖုန္းကိုမယူဘဲ ဒီအတိုင္းဖတ္လိုက္တယ္။
ေဒါသထြက္ေနတာေၾကာင့္ နီရဲေနတဲ့မိဖုရားႀကီးမ်က္ႏွာက တေျဖးေျဖးအေရာင္ေလ်ာ့သြားမွ ရန္ခ်ဴလင္းက တိတ္တခိုးျပံဳးလိုက္ၿပီး မိဖုရားႀကီးကိုဆက္ေျပာလိုက္တယ္။
