Zawgyi
"ေ႐ွာင္းက်န္႔..... ''
ေ႐ွာင္းက်န္႔ထိုင္ေနရာကေနထၿပီး ရိေပၚကို ဖက္လိုက္တယ္။
ေ႐ွာင္းက်န္႔တစ္ကိုယ္လံုးလည္း တုန္ယင္ေနၿပီး ေခြၽးေတြအရမ္းထြက္ေနတာေၾကာင့္ ရိေပၚကေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုဖက္ထားရာကေနခြာလိုက္တယ္။
"ေ႐ွာင္းက်န္႔ မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္.... သြားရေအာင္ လာ...''
ရိေပၚ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ပခံုးကေနဖက္ၿပီး ပန္းျခံကို ေခၚလာခဲ့တယ္။
ပန္းျခံေရာက္ေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ထိုင္ခံုေပၚထိုင္ခိုင္းၿပီးသူလည္း ေ႐ွာင္းက်န္႔ေဘးဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
"ေ႐ွာင္းက်န္႔ မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္ ကိုယ္ ေရဘူးသြားဝယ္လိုက္အုန္းမယ္ ဒီမွာခဏေစာင့္ေနေနာ္''
ရိေပၚထမယ္ျပင္လိုက္ေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔က ရိေပၚလက္ကိုဆြဲၿပီးျပန္ထိုင္ခိုင္းတယ္။
"မသြားနဲ႔....ငါ့နားကေနဘယ္မွမသြားပါနဲ႔.....ဟင့္...မသြားပါနဲ႔.....ဟင့္''
"ဟုတ္ၿပီ ကိုယ္ဘယ္မွမသြားပါဘူး...မငိုနဲ႔ေနာ္..
.ခဏေန ကားလာလိမ့္မယ္ အိမ္ျပန္ရေအာင္ေနာ္''
ရိေပၚ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေဘးျပန္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုမ်က္ရည္ေတြသုတ္ေပးလိုက္တယ္။
"ဘာလို႔ငိုေနတာလည္း မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္...''
"အင္း.....''
ရိေပၚေျပာေတာ့ေ႐ွာင္းက်န္႔က ေျပာစကားနားေထာင္ၿပီး မငိုေတာ့ေပ။
ခဏေလာက္ေနေတာ့ ကားေရာက္လာတာနဲ႔ ရိေပၚနဲ႔ေ႐ွာင္းက်န္႔လည္း နန္းေတာ္ျပန္လာခဲ့တယ္။
နန္းေတာ္ကိုျပန္လာတဲ့လမ္းမွာလည္း ေ႐ွာင္းက်န္႔စကားတစ္လံုးမွမေျပာဘဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးလိုက္လာခဲ့တယ္။
ရိေပၚမေနႏိုင္တဲ့အဆံုး ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုေမးလိုက္တယ္။
"ေ႐ွာင္းက်န္႔ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း ေနမေကာင္းဘူးလား မ်က္ႏွာက ျဖဴဖက္ျဖဴေရာနဲ႔ အခုထိေၾကာက္ေနေသးတာလား''
ေ႐ွာင္းက်န္႔ ဘာမွမေျပာဘဲ ေခါင္းဘဲၿငိမ့္ျပလိုက္ေတာ့တယ္။
ရိေပၚလည္း ထပ္မေမးေတာ့ဘဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေဘးမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ၿပီးသာေနလိုက္ေတာ့တယ္။
