On kings road (On-hold)

H3 | Vaarwel zeggen alleen de beste zeilers

Ik word wakker door te weinig adem. Maar dat is ook geen verassinsg, aangezien iemand mijn mond en neus dichtknijpt. Ik schrik en probeer de hand van mijn belager te grijpen, maar deze word onderschept door een tweede medeverandwoordelijke. Ik lig in bed, half te kokhalzen omdat ik geen adem krijg, maar kan me ook niet losmaken uit de greep omdat mijn armen stevig worden vastgehouden. Net voordat het zwart word voor mijn ogen gaat het ligt op de gang aan en zie ik dat het mijn moeder is die de hand op mijn mond houd en Felix de persoon is die mijn armen stevig beet heeft.

Geschokt word ik wakker. Ik probeer angstig omhoog te komen, maar ik word tegengehouden door touwen.
'Wat...?' breng ik verward uit terwijl ik om mij heen kijk.
'Rustig Daciëlle, er is niets om je druk over te maken.' Felix kijkt mij aan. Het is een warme blik, maar zijn ogen staan koud.

'Ger? Ze is wakker!' Felix draait zich om en roept mijn moeder, die enkele seconden daarna gehaast de kamer in komt. Mijn vader volgt haar als een braaf hondje die zijn baasje achterna loopt omdat hij een snoepje wilt.
'Dacy...' mijn vader wilt iets zeggen, maar hij zwijgt wanneer ik hem een kwade blik toewerp.
'Wat doe ik hier? Waarom zit ik vastgeboden!?' Ik probeer kwaad te klinken omdat ze niet mogen weten dat ik hun plan al wist.
'Er is geen reden voor jou om dat te weten. Blijf ... zitten en verroer je niet.' Het is Felix. Hij kijkt even naar de touwen en loopt daarna ongemakkelijk weg.

De minuten gaan voorbij. Iedereen had de kamer verlaten en nu zit ik er in mijn eentje. Ik probeer om de touwen los te krijgen, maar deze zitten strak om mij heen geboden. Het hele gebeuren is een valstrik. Er was een demon die mij beschermd en deze zou mij nu komen redden. Nonsens. Het zit allemaal in hun hoofd. In ieder geval, dat hoop ik.
Ik zucht en laat mijn hoofd naar achter vallen en leg het op de hoofdsteun van mijn stoel. Hulpeloos doe ik mijn ogen dicht.

Een harde "BAM" haalt me uit mijn dommeling.
'Verdraaid, waar is iedereen!' De persoon die de wacht houd voor mijn deur klinkt gepanikeerd. Ik hoor sleutels en binnen 10 seconden staat Felix binnen.
'Nu is hij er en dan loopt alles in de soep' hij moppert tegen niemand in het algemeen. Ik hoor hem zuchten. Hij heeft een pistool in zijn handen en staat met zijn rug naar mij toe. Het pistool heeft hij gericht op de deur. Ik hoor opnieuw een harde knal en enkele seconden later zie ik de indringer verschijnen.
'Jij...' mompel ik verbaast terwijl ik naar de indringer kijk. Maar voordat ik iets anders kan zeggen hoor ik een pistoolschot en zie ik bloed naar benden druipen.

- Sorry voor de tijd die het me heeft gekost om dit te posten! Het was druk en het is kerst, haha! Ik ga proberen regulier te posten! Dit wil ik doen om de drie dagen. Wel zal ik de stukjes langer maken!
Tips zijn altijd welkom en de ster knop is maar 2 seconden weg van je! Vind je het leuk? Geef je me dan een sterretje? -