On kings road (On-hold)

H13 | Een listige list

.Mijn vader wilde me zien. Ik keek Xander met open ogen aan. 
'Wanneer morgen?' Xander en Raphael wisten niet dat Castiel en ik morgen eerst nog Gerda zouden gaan opzoeken, waarvan ik liever ook niet had dat ze het wisten. Ook al kende zij mij al heel lang, ik had ze pas net ontmoet. Vreemden hoefden niet alles over mij te weten. 
‘Tegen de middag geloof ik, maar het liefste natuurlijk gewoon meteen ’s ochtends. Nu hij weet dat je alles al weet, waarom je dan hier houden hé?’ Raphael haalde zijn schouders op. Ik keek naar Castiel en hij schudde zijn hoofd.
‘Ik ben voor hun plan, maar jij bepaald.’ Hij zuchtte. Ik wist dat hij vond dat het een slecht idee was, maar ik had zo lang met Gerda geleefd, ik moest haar een kans geven.
‘We komen morgen avond pas, eerst ga ik nog naar Gerda.’ Abrupt schoten de hoofden van Xander en Raphael naar mij.
‘Dat meen je niet!’ Raphael keek me aan. Ik zei niet en hij keek naar Castiel.
‘Ze meent het niet, toch?’ Hij haalde zijn schouders op.
‘Haar keuze, niet de mijne. Ik begeleid haar gewoon.’ Hij stak zijn handen in zijn zakken met het idee zich er niet meer mee te bemoeien.
‘Ah, oké.’ Xander knikte en rijkte me zijn hand aan.
‘Succes, we zullen de koning inlichten.’ Ik pakte zijn hand aan en hij schudde hem. Raphael deed hetzelfde. Daarna spraken ze nog wat met Castiel en verdwenen ze. We bleven samen achter.
‘Op naar Gerda dan maar?’ Hij keek me met een vragende blik aan.
‘Op naar Gerda dan maar.’

-       De volgende dag op de afgesproken tijd    -

Mijn huis zag eruit zoals het altijd al had gedaan. Een kleine voortuin met wat struikjes hier en daar. Vijf ramen, twee beneden, twee op de 1e verdieping en een op de zolder. Op de zolder bevond zich mijn kamer. Het was de grootste kamer in het huis. In de zomer was het er te warm en in de winter was het er te koud.
‘Daar gaan we dan.’ Ik slikte en keek even naar Castiel, die een beetje ongemakkelijk naast me stond. Ik liep naar de deur en belde aan. Ik hoefde nog geen seconde te wachten of de deur werd opengemaakt.
‘Ah, Dacy lieverd, kom binnen. En jij ook, Castiel.’ Ze keek hem bedachtzaam aan, maar liet ons daarna binnen.
‘Dus, wat wilde je me vertellen?’ Ze zuchtte en gebaarde dat we mochten gaan zitten, maar ik bleef liever staan.

‘Ze hebben je vast volgestopt met allemaal rare dingen, dus laat ik je dan maar de waarheid vertellen,’ begon Gerda en ze nam plaats op de bank, ‘het begon allemaal 20 jaar geleden. Er was een poort tussen Fidele en de mensenwereld. Wezens konden naar onze wereld en wij konden naar die van hen. Maar de duistere wezens-‘ ze wierp een blik op Castiel –‘ wilden onze wereld voor hunzelf. Ze dronken van ons, gebruikte ons als eten. Dus daar wilde wij mensen een stokje voor steken. Maar dit stokje werd van ons afgepakt en op het vuur gegooid. De feeën koning was zo boos voor ons protest, dat hij een plan verzon om ons te laten boeten. Dit plan zou worden uitgevoerd door zijn pasgeboren dochter. Daarom hadden we geen keus om jou te ontvoeren, anders zou dit verschrikkelijke plan in uitvoering gaan.’ Gerda keek opzij. Het leek alsof ze er echt last van had.

‘Welk plan?’ Vroeg ik nieuwsgierige aan haar. Ze keek me aan.
‘Het plan dat jij niet hoeft te weten.’ Ze grijnsde en stond op. Castiel kwam in actie, maar iets hield hem op zijn plek.
‘Wat..’ hij probeerde zich los te wrikken uit de onzichtbare kracht die hem op zijn plek hield, maar dit lukte niet.
‘Verrader’ mompelde hij zachtjes terwijl hij naar mij keek en iets fluisterde. ‘Ren.’ Ik stond op en rende naar de deur, maar er schoot iets voor. Een man met een geweer, dat gericht stond op mij.
‘Wat doe je?’ Ik schreeuwde naar Gerda en keek om me heen. Misschien was er een weg naar buiten?
Ze glimlachte en draaide zich om naar de man, die de enige uitweg naar buiten blokkeerde.
‘Vermoord haar.’