Autumn Love (Season Series #3)

Chapter 17

Hazel's

I'm currently at the subdivision's park, dito ko naisipang magbasa. Nakakabagot kasi sa bahay, si Troy naman ay nasa trabaho.

"Araaay!!"

Gulat akong napatingin sa batang umiyak, lumapit naman ako agad dito. "Are you alright?" nag-aalalang tanong ko rito.

"M-my knee." umiiyak na sabi nito, napatingin ako sa tuhod niya at nakita ang dumadaloy na dugo rito.

"I need to treat your knee then." sabi ko rito, "Let's go to my house, nandoon ang first aid kit 'ko." nakangiting sabi ko rito.

"N-no! My mom told me that huwag akong sasama sa strangers."

"Where's your mom ba?"

"May binili po siya." naiiyak na sabi nito. "Okay then, aalis ako para kunin ang first aid kit 'ko. Upo ka lang dito sa may isang tabi ha. Babalik ako." sabi ko rito, nakita 'ko itong tumango.

Agad akong tumakbo papuntang bahay, mabuti't medyo malapit ang bahay namin sa may park kaya't nakabalik ako agad. Ginamot 'ko ang sugat ng bata. Nagpasalamat naman ito agad sa'kin.

"What's your name?" nakangiting tanong 'ko rito.

"Zarren po." nahihiyang sabi nito.

"Okay, I'm Ate Hazel. Nice to meet you Zarren." nakangiting sabi nito.

"Zarren anak." matinis na boses ang tumawag kay Zarren, parehas naman kaming dalawa ni Zarren ang napatingin sakaniya.

"Mom!!" malakas na sigaw nito sakaniya. "She healed my sugat po!!" masayang sabi nito sa babae. Napatingin ako sa babae, she's smiling at me. Wow, she's beautiful.

"Thank you, uhmm? What's the name?" nakangiting sabi nito.

"I'm Hazel."

"I'm Zoa, nice meeting you Hazel." masayang sabi nito. Nakipagkwentuhan ito sa'kin saglit at nagpaalam na.

Napatingin ako sa langit nang mapansin ang mabilis na pag patak ng ulan. Patay, wala akong payong. Agad lumakas ang ulan kaya't nagmadali akong umalis, ayoko namang tumakbo dahil baka madulas at mabagok pa ang ulo 'ko kaya't naglakad nalang ako tutal nabasa na rin naman ako.

Mabuti nga lang iniwan 'ko ang libro 'ko kanina sa bahay kung hindi nabasa na iyon! Nang maglakad papuntang bahay ay nagulat ako nang makita ang kotse ni Troy sa labas. Pagpunta sa gate ay nagulat ako nang makita siyang nagaabang doon habang may hawak na payong. He is seriously staring at me, mukhang galit. Patay.

"Magpalit ka ng damit, then let's talk." simpleng sabi nito bago naunang pumasok sa loob ng bahay. Oo nga pala, wala sila mommy sa bahay dahil nakipagbonding sa mga kapatid.

Agad akong pumanik sa kwarto 'ko at nagbihis. Nag-ayos ako ng sarili bago bumaba ng sala. I saw Troy sitting at the sofa while looking at his phone. Nang makita ako ay agad itong umayos ng upo.

"Hi hehe."

"Don't hi me." seryosong sabi nito at hinila ako para makaupo sa tabi niya. "Pinag-alala mo 'ko." simpleng sabi nito.

"Ha? Bakit?"

"You are not answering my calls and texts." sabi nito. "Ay naiwan 'ko kasi sa bahay. Nagpunta ako sa park para magbasa."

"Ang daming mapagbabasahan sa park mo pa naisipan? Makulimlim ah, 'di mo naisipang magdala ng payong." panenermon nito habang ako ay tahimik lang na nakanguso.

"Next time, check the weather before going. Mukha kang basang sisiw kanina."

"Edi wow." manhinang bulong 'ko, I saw him frowned.

"What did you say?" taas kilay na sabi nito sa'kin.

"Wala po." mahinang sabi 'ko. "Good." sabi nito at tumayo, hinila 'ko naman ito. "What?" supladong tanong nito.

"Sorry." pagpapacute 'ko na sabi. I heard him sighed and then hugged me. "Apology accepted, my love." he whispered.

Kinabukasan ay naramdaman 'ko ang pagiging mabigat ng katawan 'ko kaya't napagdesisyunan 'kong matulog ulit. Nagising lang ako nang magring ang phone 'ko.

"H-hello?" nanghihinang sabi 'ko.

["Hazel? What's wrong with your voice?"] nag-aalalang sabi ni Troy.

"Abe malay 'ko achoo." sabi ko sabay bahing. Nagtaka naman ako nang marinig ang pagpatay ng tawag niya kaya't napagdesisyunan 'kong matulog ulit.

"Hey."

Unti unti 'kong dinilat ang mga mata 'ko nang maramdaman ang pagyugyog sa'kin, medyo nagulat ako nang makita 'ko si Troy.

"W-what are you doing achoo here?"

"Eat." maikling tugon niya sabay subo sa'kin ng lugaw. Kahit ayaw 'ko kumain ay pinilit 'kong ubusin ang pagkain. Pagkatapos ay binigyan ako nito ng gamot.

"Lakas loob magdoktor pero yung sarili 'di maalagaan." naiiling na sabi nito, "hehe sorry peace." pacute na sabi 'ko. Tumingin lang ito sa'kin sabay bigay sa'kin ng baso ng tubig.

"So wala 'kang trabaho?" dagdag na sabi 'ko bago lagukin yung tubig.

"Meron."

"What?! Oh anong ginagawa mo rito?!" gulat na tanong 'ko.

"Inaalagaan ang girlfriend 'ko?"

Napairap naman ako. "Gosh, you should know your priority!! Sino ang naiwan sa construction site niyan?" pagtatatay ko rito. Natahimik naman ang mukha 'ko nang magseryoso lalo ang mukha nito.

"Some co-engineers." simpleng sabi nito, tumango naman ako, nagulat ako nang bigla ako nitong hilahin palapit sakaniya,

"I know my priority babe and it's you Hazel."