All For You

Persons are Gifts

Persons are gifts of God to me

That come all wrapped so differently.

Some so loosely,

Others so tightly;

But wrappings are not the gifts

I find myself playing this song on my computer. It's a song we used to sing when I was still studying in a Catholic school and sometimes would hear it during mass in some churches.

It suddenly came into my mind as I felt this familiar feeling. It started with 'goosebumps'.

I then asked myself, 'Bakit?' and got an answer, "Na naman!"

Damn! Here we go again.

So what am I pointing out here? Simple lang. Nasasaktan na naman ako. Which is dapat hindi. No one should be able to hurt me again. Ayaw ko ng masaktan. Pagod na ako. Bakit ba kasi hindi ako nilulubayan ng mga sakit sa puso. I mean matters of the heart and not the cardiac-related illness.

Everytime na makakaramdam uli ang puso ko, asahan mo nang masasaktan na naman ito. Kelan ba kasi tayo magmamahal na hindi masasaktan?

Well, the truth is, alam ko yung sagot pero I'm still asking.

Bakit? Simple lang.

Kasi gusto kong ipamukha sa sarili ko na kahit kelan tanga ako magmahal. Na Kahit sa tanda kong ito, olats pa din ako sa pag ibig. Di pa ba sapat lahat ng mga naranasan at naramdaman ko before para di magtuto? Kailan ko ba pipiliin na wag na lang magmahal? Yung tipong lalapit pa lang, may sign board na agad na, "Tanga to, sa iba na lang."

Saklap? Hindi. Sadyang sadista lang.

But then again, I realized something. Habang tayo ay nabubuhay, habang tayo ay humihinga, habang tumitibok ang ating puso, hindi natin mapipigilan ang sarili na magmahal because we are all made out of love.

I'm not just saying na this because of how our parents literally made us, but more of our Creator - ang Diyos na lumikha sa bawat isa sa atin.

Sabi nga nga nila, ang pagmamahal ay hindi puro saya, kalakip nito ang maraming pagsubok at dito natin mas marerealize kung tumay ba talaga ang ating nararamdaman. Masasaktan ka ba kung joke lang ang feelings mo? I guess not.

Thus, we should not be afraid to love and get hurt. Sabi nga we should love like Christ - pure, forgiving, and selfless.

It's not about getting hurt, rather it's about showing how much we love them. It's not about who said sorry first, bagkus ay kung gaano kabukal sa ating puso na tanggapin ang pagkamamali at magmahal pa din sakabila nito. Kung ang Diyos nga ay kaya tayong mahalin at patawarin ng maraming beses, tayo pa kaya para sa kapwa natin?

Aba malay ba natin kung pagsubok lang yan na kailangang malampasan o kaya naman ay sadyang pinakilala sa atin ng Panginoon para tayo ay mayroong matutunan.

-GhabbieGee2020-