♥️Aşk Engel Tanımaz♥️ (TAMAMLANDI)

♥️29.Bölüm~Benzerlik♥️

(Multimedya: Meriç)

Nazlı'dan...

Sabah alarmla gözlerimi açtım. Yatakta biraz durup, hayatımı sorguladım. Baktım geç kalıyorum, hayatımı sorgulamayı bırakıp banyoya gittim ve günlük rutin işlerimi hâllettim. Odama gelince formalarımı giydim. Saçlarımı tarayıp, serbest bıraktım. Yüzüme hafif makyaj yaptım. Parfümümü sıktım. Ayağıma siyah spor ayakkabılarımı geçirdim. Çantamı alıp aşağıya indim. Abim aşağıda kahvaltı yapıyordu. Bende yanına oturup, kahvaltı yapmaya başladım. Kahvaltımızı yaptıktan sonra beraber masayı toplayıp, evden çıktık. Okula doğru yürümeye başladık. Bir an da karşımızda bir grup erkek belirdi. Bana laf attılar.

-Vay yavrum bee! Analar neler doğuruyor.

Abim tabi ki delirdi.

Meriç: Ne dedin lan sen? Sen kim oluyorsunda benim kardeşime yavşıyorsun lan?!

Demesiyle yumruğu adamın suratına geçirdi. Adamlar kalabalıktı ama abim tekti. Abime bir şey olmasından çok korkuyordum.

Nazlı: Abi nolur dikkat et!

Nerden çıktığını bilmediğim, bizim yaşlarımızda bir çocuk, abime yardım etmeye başladı. Bir süre sonra abimle ikisi galip geldiler. Abimle o çocuk karşı karşıya geldiğinde, abimle ikisinin ne kadar çok benzediğini fark ettim.

Meriç: Yardımın için sağ ol.

"Önemli değil. Öyle onlar kalabalık, sen tek olunca dayanamayıp bende girdim kavgaya. Eğer özel olmazsa, konu neydi?"

Meriç: Kardeşime laf attılar.

"Hmm anladım. Bu arada ben Yağız."

Yağız elini uzattı. Abimde elini tuttu.

Meriç: Ben de Meriç.

Yağız: Memnun oldum. Ben bu şehirden değilimde, naklimi ..... lisesine aldırdım. Nasıl gidebilirim acaba?

Meriç: Bizim okul orası. Bizde şu an oraya gidiyorduk. Gel beraber gidelim.

Yağız: Öyle mi? Çok iyi olur yaa! Sağ olun.

Abim de gülümseyerek karşılık verdi. Okula doğru yürümeye başladık. Ben hâlâ Yağız ile abimin nasıl bu kadar benzediğinin şokundaydım. İkiz olsalar bu kadar benzerlerdi.

Bir süre sonra okula varmıştık.

Meriç: İşte geldik.

Yağız: Çok sağ ol getirdiğin için.

Meriç: Asıl sen sağ ol yardım ettiğin için.

Yağız: Ben o zaman gidip sınıfımı öğreneyim.

Meriç: Tamam.

Yağız yanımızdan ayrıldığında hemen abime döndüm.

-Ay abiii ne kadar çok benzediğinizin farkında mısın?

Meriç: Evet, fark ettim.

-Sen normalde böyle çabuk güvenmezdin. Ne oldu da Yağız'a bu kadar çabuk güvendin?

Meriç: Bilmem, kanım ısındı bu çocuğa. Aslında bu kadar şeyin tesadüf olması ilginç.

-Bence de ilginç.

Meriç: Neyse ders başlayacak. Hadi sınıfına.

-Tamam abi, iyi dersler.

Meriç: İyi dersler abim.

Abim sınıfına çıktı. Ben de tam sınıfıma  geçecekken, müdürün odasından Yağız çıktı. Beni görünce yanıma geldi.

Yağız: Şey...