♥️Aşk Engel Tanımaz♥️ (TAMAMLANDI)

♥️30.Bölüm~Güven♥️

(Multimedya: Miray)

Meriç'den...

Sabah annemin dürtmesiyle gözlerimi açtım.

Melis: Oğlum.

-Efendim anne?

Melis: Hadi hazırlan, derse geç kalacaksın.

-E alarm uyandırıyordu annecim, sen zahmet etmeseydin keşke.

Melis: Bugün sizinle okula Nazlı'nın devamsızlıklarını izine çevirmeye geleceğim. O yüzden ben uyandırdım.

-Tamam anne, kalkıyorum şimdi.

Annem odadan çıktıktan sonra kalkıp banyoya girdim ve işlerimi hâllettim. Sonra da odama gelip hazırlandım. Hazırlanmam bitince aşağıya indim. Nazlı ve annem aşağıda oturuyorlardı. Ben gelince kalktılar.

Melis: Aa çocuklar telefonumu unutmuşum. Siz çıkın, ben telefonumu alıp geliyorum.

Nazlı: Tamam anne.

Nazlı ile evden çıktık. O anda karşıdaki evden Yağız'ın çıktığını gördüm. Yağız da beni gördüğüne şaşırmıştı.

-Yağız?

Yağız: Meriç?

-Burda mı oturuyorsun?

Yağız: Evet yeni taşındım buraya. Komşu olduk galiba?

-Aynen, ben de burda oturuyorum. Hayırlı olsun ev bu arada. Komşu olmamıza çok sevindim. Bu civarda hiç arkadaşım yoktu.

Yağız: Teşekkür ederim, ben de çok sevindim.

Annem evden çıkıp yanımıza geldi. Annem gelince Yağız'ın gözleri annemde takılı kaldı. Anneminde gözleri Yağız'ın üstündeydi.

Yağız: Anneniz mi?

Nazlı: Evet.

Yağız, annemin karşısına gelip, elini uzattı.

Yağız: Merhaba, ben Yağız. Meriç ile Nazlı'nın okuldan arkadaşıyım ve artık komşuyuz.

-Hatta sınıf arkadaşıyız Yağız ile.

Annemde Yağız'ın elini tutup sıktı.

Melis: Merhaba oğlum, ben de Melis. Memnun oldum. Ev hayırlı olsun.

Yağız: Teşekkürler. Bende memnun oldum.

Melis: Madem artık komşuyuz, akşam aileni de al gel, akşam yemeğini biz de yiyelim. Yemekle uğraşmayın bir de.

Yağız'ın gözlerinden anlayamadığım çok değişik bir duygu geçti.

Yağız: Annem akşam müsait değil, babamı da tanımıyorum. Bizimle kalmıyor.

Bu duruma hepimiz üzülmüştük.

Melis: Hmm anladım. E olsun sen tek gel o zaman.

Yağız: Ben zahmet vermeyim.

Melis: Yok canım ne zahmeti? Alt tarafı sofraya bir tabak fazla koyacağım. Hem kaynaşmış oluruz.

Yağız: Peki madem.

Melis: Güzel... Akşam bizdesin o zaman.

Yağız: İnşallah.

Melis: Biz de çocuklarla okula gidiyorduk. Hadi gel seni de bırakayım. Boşuna yürüme şimdi.

Yağız: Zahmet olmasın?

Melis: Yok canım, zahmet falan olmaz, hadi geçin arabaya.

Nazlı öne bindi, biz de Yağız ile arkaya bindik ve okula doğru yol almaya başladık.