♥️39.Bölüm~Fotoğraf♥️

462 26 6
                                    

(Multimedya:Ateş)

Keyifli okumalar!

Miray'dan...

Sonunda o gün gelmişti ve Meriç nezarethaneden çıkmıştı. Yanımdaydı... Yanındaydım...

"Bir günde bile seni bu kadar özlemem normal mi?" Diye söze girdi Meriç.

Gülümsedim. "Aynı şeyi bende düşünüyorum aşkım. Bir gün bile ayrı kalmaya dayanamaz oldum. Benden hiç gitme olur mu?"

"Asla gitmem. Sende benden hiç gitme olur mu?"

"Gitmem..."

****

Bizimkilerle dağıldıktan sonra Meriç ile baş başa kalmıştık. Şu an Meriçgilin evindeydim ve birazdan Yağız'ın evine gidecektik. Ben onları oyalarken Meriç etrafı kurcalayıp bir şeyler bulmaya çalışacaktı.

Şu an ise aşağıda Melis teyze ile oturmuş Meriç'i bekliyordum. Meriç duş alıp gelecekti. Ben Melis teyze ile muhabbet ederken bir süre sonra Meriç geldi.

"Miray hadi gidelim." Dedi.

Melis teyze, "Çocuklar öyle çat kapı gitmeseydiniz. Önce bi müsaitler mi, değiller mi bi sorun da, ona göre gidin." Dedi.

Meriç, Melis teyzeye cevap verdi. "Merak etme anne, sorarız ona göre gideriz. Hatta ben şimdi Yağız'ı arayıp soruyum."

Dedikten sonra telefonunu eline aldı ve numarayı tuşladı. Bir süre çaldıktan sonra Yağız telefonu açtı ve Meriç konuşmaya başladı.

"Alo Yağız, nasılsın?"

"İyiyim bende, teşekkür ederim. Şey diyecektim. Müsaitseniz Miray ile size oturmaya gelecektik. Hem annenle de tanışmış oluruz artık."

"Tamam birazdan görüşürüz o zaman."

Dedikten sonra telefonu kapattı. Ve annesine dönüp, "Müsaitlermiş anne, içini ferah tut." Dedi.

"Peki madem ama biraz durun da öyle gidin. Belki evi falan derleyip toplayacaklardır."

Meriç, "Tamam annecim, merak etme sen." Dedikten sonra Melis teyzenin yanağından öptü.

Bir süre bekledikten sonra Meriç ile evden çıkıp karşı eve doğru yürümeye başladık. Aynı zamanda düşündüğümüz planı konuşuyorduk. İnşallah bugün o Yağız denen çocuğun foyası ortaya çıkardı.

Kapının önüne geldikten sonra derin bir nefes çektik. Gergin bir şekilde birbirimize bakıyorduk. Hiç güvenmediğimiz insanların evine girecektik ve planımızı yakalanmadan gerçekleştirip gerçekleştiremeyeceğimizi bilmiyorduk. Ne ile karşılaşacağımızı hele hiç bilmiyorduk.

En sonunda Meriç bana hazır mısın der gibi bir bakış attı.

Bende hazırım der gibisinden başımı sallayıp karşılık verdim ve Meriç zile bastı. Bir süre sonra kapı açıldı. Kapıyı Yağız açmıştı.

"Hoşgeldiniz!" Deyip gülümseyerek karşıladı bizi.

Vallaha ne yalan söyleyeyim? Rolünü çok iyi oynuyor! Gerçek yüzünü görmemiş olsam inanacam. Bizde yalandan gülümseyip, "Hoşbulduk!" Dedik.

Yağız eli ile içeriyi gösterdi. "Girsenize."

Bizde başımızı sallayıp içeriye geçtik. İçeriye geçtiğimizde genç görünümlü güzel bir kadın bizi karşıladı. Bakışları çok değişikti. Buz gibiydi...

Resmen bakışlarından içim ürpermişti. Hemen gözlerimi kadının üzerinden çektim. Eğer çekmeseydim bu evden arkama bakmadan koşarak ayaklarımı kıçıma vura vura kaçacaktım. Kadın buz gibi sesiyle "Hoşgeldiniz gençler!" Dedi.

♥️Aşk Engel Tanımaz♥️ (TAMAMLANDI) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin