I'm In Love With That Naughty Boy (On-going)

Chapter 13 - The truth

"Tita, I didn't me----" mom's cut her off.

"I don't need your explainations....... I saw everything! You better leave....... tomorrow." Galit na sabi ni mom, inaawat naman siya kuya at dad.

"Hon, calm down." - dad

"Tita, please listen to me...... Sander is my ex! Ayaw ko lang na mapunta siya sa pinsan ko." Depensa niya.

Best actress award goes to...... tentenenen!

"Bakit? Ganyan ka rin naman..... hindi ba?" Singit ni kuya.

What is he talking about?

Napatahimik si Angelica sa sinabi ni kuya kaya nagsalita ulit si kuya. "Huwag ka na ngang pa-inosente diyan. Ang malala lang sa'yo ay kahit may girlfriend na 'yong tao nilalandi mo pa!"

"Hindi ko alam ang sinasabi mo." Iiling-iling na sabi ni Angelica.

"Oh, come on! Don't deny it," sabi ni kuya at bago siya maysalita ulit tinignan niga muna ako, "I knew it. Ikaw ang rason kung bakit nasaktan ang kapatid ko, dahil sa paglandi mo kay Mark! Hindi lang isa ang nasaktan mo Angelica....... kundi tatlo. Una ang kapatid ko. Pangalawa si Sander! Si Sander na walang ibang ginawa kundi mahalin ka, pero nakuha mo paring lumandi sa boyfriend pa ng pinsan mo. And last, ako...... dahil nasasaktan ako kapag nakikita kong nasasaktan ang mga taong mahal ko. Ano masaya kana?" Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako sa mga sinabi ni kuya.

Ang kapal ng mukha niya!

I approached Angelica, "T-totoo ba ang m-mga sinabi n-ni kuya?" Tanong ko habang tumutulo ang mga luha ko.

"I'm sorry, Al----" hindi niya natapos dahil sinampal ko na siya.

"Ang kapal ng mukha mo! Manloloko ka...... kung nakuha mo si Mark noon. Hinding hindi mo makukuha si Sander ngayon! Tandaan mo 'yan." nanggi-gigil na talaga ko.

"I am really..... really sorry!" sabi niya ng humihikbi.

"No!" gigil na sigaw ni mom, "mag impake ka na ng mga gamit mo. Uuwi kana bukas," sabi ni mama sa kanya 'tsaka bumaling kay kuya, "Andy, take her home.... tomorrow!"

"Yes, mom!"

Tumakbo na si Angelica sa kwarto niya. Ako naman hindi matigil sa pag-iyak. Okay na sana, e. Qouta na ako sa pag-iwan niya pero iyong malaman ko ang dahilan kung ba't niya ko iniwan. Tanginaaaa! Ang sakit. Talagang sa pinsan ko pa?! And worst noong panahon na kami pa. I can't believe this.

Truth really hurts.

Kuya hugs me, "Shhh! Tahan na." sabi niya habang hinahagod ang likod ko. Hindi ko naman napigilang humagulgol.

"Kailan *sob* pa, Kuya?" humihikbing tanong ko.

"What do you mean?"

"Kailan mo pa alam?"

"Kanina lang, sinabi sa'kin ni Sander." I can't really help but to cry and cry.

Lumapit sa'min sina mom and dad, then niyakap nila ako."Nandito lang kami para sa'yo anak." dad said. Tumango-tangi ako habang patuloy na umaagos ang mga luha ko.

"Oh, siya, sige na, magbihis kana at madi-dinner pa ta'yo. Magluluto ako ng paborito niyong ampalaya." sabi ni mom na pinapagaan ang loob ko, ngumiti ako sa kanila.

"Thank you for everything!" I said with a smile and tears on my face.

"RECHARGE HUGGGG!" sigaw ni kuya, hindi ko na rin napigilan tumawa.