Sensiz gecelerimi yine gündüz ettiğim günlerden birindeyim.
Gökyüzündeki yıldızlarla baş başayım,
Bizi yalnız bırakmayan sabahın habercisi kuşlar da seranat peşindeler
Ben aynıyım, sadece susuyorum
Günler geçiyor, alışıyorum...
Mesela bugün! Sensizliğin kaçıncı günü hiç bilmiyorum
Galiba iyileşiyorum, saymayı bıraktığım günler içinde kayboluyorum.
Bu iyiye haber olmalı, değil mi sevgili?
Kimi kandırıyorum ki hangi alışkanlık, iyinin habercisidir?
Sanki hergün benden bir şeyler eksiliyor
Eskisi kadar da çok konuşmuyorum şu sıralar
Suskunluğum senden sonraki en büyük kaybım şu hayatta
"Susmuş bir kadın gitmiştir" derler
Peki ya ben, gitmiş bir senin ardından yalnızlığa terk edilmiş bir kadın mıyım?
Gene soruların içinde kayboluyorum...
Bir cevap bulabilsem ya da belki de bir umut
İşte o zaman kavuşabilir miyim eski bene
Ya da sevebilir miyim yeniden?
Zaman diyorlar sevgili, sadece biraz zaman...
Ama bi bilseler o zamanın söyledikleri kadar kolay geçmediğini
Yeniden söylerler miydi herkesin bildiği bu yalanı
Yalanın rengi yok derdin sevgili
Şimdi herkes yaşamıma el uzatmak için senden fazla uğraşır oldu
Yalanın rengi yoktur belki ama gerçekte çok can acıtıyor be sevgili
Sen gittiğin yerde mutlu kal
Bana zaman diyorlar sevgilim,
Hoşçakal...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir KELEBEK Kadar Mutlu Musun?
PoetryBilinen bir gerçek vardır ki yara yarayı tanır. Belki daha önce hiç tanımadığım sizlerin yarasına dokunabilecek belki de biraz olsun hayatınıza yön verebileceğim. Ben buraya yazdığım her bir cümle sizin sesiniz olsun istiyorum. Umarım yaranızı tanı...
