Bazı insanlar geçmişi yüzünden kaybederler birçok kez,
Geleceklerini.
Canları yana yana vazgeçerler her şeyden herkesten.
Kendilerini zorunda hissettikleri için yaptıkları her şey,
Pişmanlıkla biter.
Yaşadığımız yer;
Dünya, ne tuhaf bir yer burası.
Neden kimsenin ilk günki tutkusu son günün soğuklu olur?
Hiç mi sevmemişlerdir?
Ya da neden geçmiş silinmez?
Dip dibe yaşadığın insanlara sırt dönmek
Aylar önce ayrılmadığın o bedeni gördüğünde,
Hiç tanımıyormuşcasına yanından geçip gitmek.
Ve daha bir çok dengesiz eylem.
Bu dünya
Bu yaşadığımız yer
Ne kadar da tuhaf bir yer...
Sen bugün varsın yarın gözlerin bana veda etmezse.
Sen bugün yoksun beni sakince terk eden hislerin yarın körüklenmedikçe.
Ben hep buradaydım
Benim bugünüm ve yarınım seni seçmişti
Sense hep karşımdaydın,
Bugün ve yarın sendin.
Veda eden ilk gözler senindi,
Usul usul terk eden hisler sana aitti.
Bunlara rağmen bazı şeylerin de farkındalığı var üzerimde
Mesela ben geçmişimin vebalini ödüyorken,
Meğer, gidişine yardım ediyormuşum.
Üzerimde kalan bir kaç mihnet
Hicranla son bulmuş.
Geçmiş bazen ders çıkarılması gerekilen bir anı değildi.
Geçmiş, bazılarının yarasıydı.
Bugününü ve yarınını iyi kolla.
Çünkü bazen bazı yaraların merheme değil,
Sevgiye ihtiyacı vardır.
Vedaları kimse hak etmez.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir KELEBEK Kadar Mutlu Musun?
PoetryBilinen bir gerçek vardır ki yara yarayı tanır. Belki daha önce hiç tanımadığım sizlerin yarasına dokunabilecek belki de biraz olsun hayatınıza yön verebileceğim. Ben buraya yazdığım her bir cümle sizin sesiniz olsun istiyorum. Umarım yaranızı tanı...
