Soğuklar uzanıyor kapılara.
Artık içimdeki fırtınalar,
Gökyüzünde yer ediniyorlar.
Saçlarımı uçuşturan rüzgar
Her bedenime deydiğinde
İçimin ürperdiğini bilsem bile
Hissedemeyecek kadar, dalgınım.
Etrafı gözlemlemekle meşgulüm.
Ben diyorum ki;
Dünya aşktan ibaret değil!
Herkes aşkı kovalamak zorunda değil!
Acı en çok aşka ait değil!
Bazı hayatlar aşka bile yer ayıramıyor.
Ben çok söylüyorum,
Beni neden duymuyorsunuz?
Kiminin cesareti yok yaşamaya
Kiminin gücü kalmamış çalışmaya
Kiminin kimsesi yok yanında
Kimi dışlanıyor her ortamda
Kimi ailesini kaybediyor sevdiklerini kaybediyor
Neden duymuyorsunuz?
Sessiz atılan çığlıklara neden göz yumuyorsunuz.
Sokakta dilenen çocuklar,
Onların başlarındakini eğitemeyen bizler
Kimbilir belki bir suça karışacak
Kimbilir belki hırsızlık yapacak
O çocuğa kim yaptırdı derler mi?
Yoksa niye yaptın mı derler?
Ya onun vebali n'olucak?
Nasıl ödenicek.
Eğitimsiz koştuğumuz bireylerin, zorladığı çocukluklar.
Bunlar bizim kusurlarımız değil mi?
Bir bedene sahip olamayınca
Kendini kontrol edemeyen bireyler
Kalkıştığı suçlar.
Peki ya onlar, onlara bu hakkı kim ya da kimler veriyor?
Hiçbir birey eğitilmez değildir
Ama bitmek bilmeyen her olumsuzluklar
Bizim, bizlerin kusurudur.
Yalnız kalmayı tercih edenler.
Onlar dahi bizlerin kusurudur.
Kim olursan ol!
İşi başında biri ol,
Evsiz ol...
Sen kim olursan ol.
Sessizce atılan çığlıklara göz yumma.
Kendinden bir şey kaybetmeyeceksin,
Hepimiz eşitiz.
Unutma!
Yaşanan "her" olumsuz olay,
Bizlerin kusurudur, unutma.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir KELEBEK Kadar Mutlu Musun?
PoesieBilinen bir gerçek vardır ki yara yarayı tanır. Belki daha önce hiç tanımadığım sizlerin yarasına dokunabilecek belki de biraz olsun hayatınıza yön verebileceğim. Ben buraya yazdığım her bir cümle sizin sesiniz olsun istiyorum. Umarım yaranızı tanı...
