Mutlu musun?
...
Hatırlar mısın bilmem,
Yıldızlara aşıktık.
Yıldızlar bizdi adeta,
Gereksiz ama anlamlı anlamlar yüklemiştik.
Göğe bakmış,
Dilek tutabilmiştik.
Ben hep gökyüzüne aşık büyümüştüm
Sense hep yeryüzüne ait hissetmiştin kendini.
İki ayrı dünya...
Ne kadar uzun süre birbirlerine ait kalabilirlerdi ki zaten?
Farklılıklar hataya sürükleyecekti,
Elbette sürüklendik.
Şimdi bu kusurlar içinde
Kim kime gel diyebilir ki?
Gel desem,
Sever misin yine mavinin her tonunu
Gel desem,
Bakar mısın yine göğe; yıldızlara, bize...
Gel desen,
Gelebilir miyim her şeye rağmen
Gel desen,
Düşünmeden hareket edebilir miyim yeniden.
Tüm bu kusurların üstü örtülebilir mi?
Geçmiş silinip atılabilir mi?
Ne sen gel, ne ben
Ne sen çağır, ne ben
Sen yeryüzü ol bende gökyüzü,
Öyle uzaktan izleyelim birbirimizi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir KELEBEK Kadar Mutlu Musun?
PoesíaBilinen bir gerçek vardır ki yara yarayı tanır. Belki daha önce hiç tanımadığım sizlerin yarasına dokunabilecek belki de biraz olsun hayatınıza yön verebileceğim. Ben buraya yazdığım her bir cümle sizin sesiniz olsun istiyorum. Umarım yaranızı tanı...
