Uykusuzluktan şişmiş gözlerime aldanmadan
Senin haberin olmadan,
Sana yazmaya devam ediyorum bu gecede
Boş boş bakınıyorum etrafa
Bakışlarım ne kadar boş gözüksede
Zihnimin karışıklığı epey bir yoruyor beni
Hele şu gecenin sessizliği yok mu
Sen dışındaki hiçbir düşünceyi kabul etmiyor gibi
Çok fazla şey hatırlatıyor bana
Sanki bu benim sana sunulmuş sessizliğim der gibi
İnatla kuşlarını bile susturuyor.
Her gece bir çok anımızı hatırlıyorum bir kaç da diyaloglarımızı
Ama itiraf etmeliyimki en çok canımı acıtan
"Bende bulduğun huzurun bozulmasından korkuyorum" derdin
Şimdi ise beni anımsadığından bile emin değilim.
Belkide bizi simgeleyen yerlere hiç uğramıyorsundur,
Belki hiç aklına düşmüyorumdur.
Dalıp gidiyorsan bile bunların sebebi ben değilimdir
Ne acımasızca değil mi?
Benim tüm sebeplerim senken
Senin tüm sebeplerinin başka ihtimalleri var...
Elbetteki umarım birgün tüm sebeplerin ben olurum demiyeceğim
Umarım birgün birini benim seni sevdiğim gibi seversin ve sevilirsin
İşte ben tam o an düşmek isterim aklına
O mutluluğu yaşarken anımsamanı isterim beni.
Sen benim şimdilik kalbimde bir sızısın belki ama
Sende bir sızı ya da dönüşü olmayan bir pişmanlık değilde
Unutamadığın bir anın olmak isterim
Benim en güzel günlerimdin,
Beni unutma.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir KELEBEK Kadar Mutlu Musun?
PoetryBilinen bir gerçek vardır ki yara yarayı tanır. Belki daha önce hiç tanımadığım sizlerin yarasına dokunabilecek belki de biraz olsun hayatınıza yön verebileceğim. Ben buraya yazdığım her bir cümle sizin sesiniz olsun istiyorum. Umarım yaranızı tanı...
