Havalar tekrardan soğuyacak
Ellerin yine üşüyecek ,
Burnun yine kızarıcak,
Gülerken yine titreyeceksin,
Ama artık;
Ellerin üşüdüğünde ben olmayacağım,
Elini tutamayacak kadar uzaklarda olacağım
Sen ise ellerine üfleyerek ısınmayı öğreneceksin.
Rüzgar yüzüne vurup burnunu kızarttığında ben olmayacağım,
Rüzgarını kesmek için önünde durmayacağım
Sen rüzgara sırtını dönmeyi öğreneceksin
Bana sırtını dönüp gitmeyi bildiğin gibi.
Güleceksin, gülerken titrersin ya
Seni kimse dikkatlice izlemeyecek
Kimse gülerken titrediğini bilemeyecek belkide
Sen sana gülümseyerek bakan bir çift gözü kaybettiğinde anlayacaksın.
Ben yokum artık ben olmayacağım
Seni sevmeyi deniyecekler
Sen başka insanlarda sevgiyi arıyacaksın
Sen yanıp kül olduğunda beni anımsıyacaksın.
Önce içine bir ateş düşücek
Düşüncelere dalıcaksın
O olsaydı ya da belki
Sen bunlarda gelip giderken öğreneceksin.
Sevilmenin nankörülüğünü yaşattığın zamanları
O zamanları yaşadığında anılarımıza dalıcaksın
Üzülür müsün pek bilmem
Bilmemek de değil inanmam
Ama sen çok pişman olucaksın
Böylesine seven bir kalbi hep arayacaksın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir KELEBEK Kadar Mutlu Musun?
PoesíaBilinen bir gerçek vardır ki yara yarayı tanır. Belki daha önce hiç tanımadığım sizlerin yarasına dokunabilecek belki de biraz olsun hayatınıza yön verebileceğim. Ben buraya yazdığım her bir cümle sizin sesiniz olsun istiyorum. Umarım yaranızı tanı...
